Discussie-storyboards zijn een geweldige manier om uw studenten aan het praten te krijgen over hun ideeën in de wetenschap! Ze stellen studenten in staat om op een respectvolle en coöperatieve manier verschillende standpunten te bekritiseren en te evalueren. Deze activiteit kan aan het begin van het onderwerp worden gebruikt om vast te stellen wat studenten al weten over het onderwerp, welke vragen ze hebben en om eventuele misvattingen van studenten weg te nemen. Het discussie-storyboard kan worden gedownload als een Power Point-presentatie, afgedrukt of digitaal worden weergegeven en kan dienen als een visuele gids die studenten kunnen raadplegen terwijl ze door de unit vorderen.
Docenten kunnen wensen dat studenten samenwerken aan het discussie-storyboard, wat mogelijk is met de functie Storyboard That 's Real Time Collaboration! Met Real Time Collaboration kunnen leerlingen tegelijkertijd aan hetzelfde storyboard werken, wat perfect is voor deze les! Zoals docenten weten, stelt het samenwerken aan opdrachten studenten in staat om op een dieper niveau te denken en tegelijkertijd hun communicatieve en probleemoplossende vaardigheden te vergroten. Samenwerking kan ook helpen de tijd te verkorten die nodig is om een storyboard te voltooien. Hoewel er geen vaste limiet is voor het aantal gebruikers dat tegelijk aan een storyboard kan werken, raden we vijf of minder gebruikers aan voor optimale prestaties. Al onze opdrachten zijn standaard individueel. Om deze les collaboratief te maken, moeten docenten samenwerking voor de opdracht inschakelen op het tabblad 'opdracht bewerken'.
Docenten kunnen beginnen door studenten het voorbeelddiscussie-storyboard te laten zien en hen te vragen naar het probleem in de eerste cel te kijken. De volgende cellen tonen vier studenten die allemaal een idee hebben over het probleem dat voor hen ligt. Studenten moeten nadenken over wie volgens hen het meest correct is en bereid zijn om uit te leggen waarom die persoon gelijk heeft. In het gezamenlijke storyboard kunnen leerlingen een personage in de Creator vinden dat op henzelf lijkt, het aan een cel toevoegen, samen met hun naam in het onderste tekstvak en hun argument in de tekstballon.
Nadat studenten hun storyboard hebben gemaakt, kunnen ze hun ideeën verder bespreken. Dit gesprek kan in verschillende vormen worden gevoerd. Studenten kunnen discussiëren in paren, kleine groepen of zelfs in een door een leraar geleide, hele klasomgeving. Het is belangrijk om met de studenten een lijst van discussieregels af te spreken voordat ze beginnen, zodat iedereen de kans krijgt om deel te nemen. Studenten kunnen ook oefenen met het aanpassen van hun toespraak aan een formele debatcontext en kunnen aantonen dat ze het formele Engels beheersen.
Hier zijn enkele andere ideeën om deze discussie-storyboards in uw lessen te gebruiken.
(Deze instructies kunnen volledig worden aangepast. Nadat u op "Activiteit kopiëren" hebt geklikt, werkt u de instructies bij op het tabblad Bewerken van de opdracht.)
Na een voorbeeld van het voorbeelddiscussie-storyboard te hebben bekeken, waarop vier studenten te zien zijn die allemaal een idee hebben over het probleem dat voor hen ligt, gaat u uw eigen discussie-storyboard maken met uw leeftijdsgenoten.
Instructies voor studenten:
Begin door vast te stellen waar in uw bestaande wetenschapscurriculum het onderwerp cellen van nature past. Dit kan een onderdeel zijn over biologie, menselijke anatomie of plantenwetenschappen. Introduceer de basisconcepten van cellen, hun typen en functies als onderdeel van uw reguliere onderwijs. Zorg ervoor dat deze fundamentele kennis duidelijk is, aangezien deze de basis zal vormen voor de komende discussies.
Nadat de basisconcepten zijn vastgesteld, introduceer je onderwerpen die de celbiologie verbinden met echte en ethische kwesties. Hierbij kan gedacht worden aan discussies over genetische manipulatie, stamcelonderzoek of de impact van virussen op cellulair niveau. Presenteer deze onderwerpen op een manier die nieuwsgierigheid en open vragen oproept, en leerlingen aanmoedigt om na te denken over hoe celbiologie van toepassing is op het leven en de samenleving.
Organiseer gestructureerde discussiesessies waarin studenten hun mening over deze onderwerpen kunnen delen. Deze discussies moeten begeleid zijn, maar een open einde hebben, zodat leerlingen verschillende standpunten kunnen verkennen. Moedig leerlingen aan om kritisch na te denken en afwijkende meningen te respecteren. Je kunt deze structureren als klassikale debatten, kleine groepsdiscussies of zelfs als schriftelijke reflectieoefeningen.
Sluit de unit af met een beoordeling met een reflectieve component. Dit kan de vorm hebben van een geschreven essay, een projectpresentatie of een portfolio waarin de deelname van studenten aan discussies is opgenomen. Beoordeel niet alleen hun begrip van de celbiologie, maar ook hun vermogen om wetenschappelijke concepten te verbinden met bredere maatschappelijke en ethische kwesties. Geef feedback die verder onderzoek en continu leren aanmoedigt.
Prokaryotische en eukaryotische cellen vertegenwoordigen de twee primaire categorieën cellen, die fundamenteel verschillen in hun structuur en complexiteit. Prokaryotische cellen, aangetroffen in organismen zoals bacteriën, zijn over het algemeen kleiner en eenvoudiger. Ze missen een gedefinieerde kern; in plaats daarvan zweeft hun genetisch materiaal vrij in de cel. Prokaryotische cellen hebben ook geen membraangebonden organellen, zoals mitochondriën of endoplasmatisch reticulum. Eukaryotische cellen, waaruit planten, dieren, schimmels en protisten bestaan, zijn daarentegen groter en complexer. Ze bezitten een aparte kern, waar het genetische materiaal is ingesloten in een kernmembraan. Bovendien bevatten eukaryotische cellen verschillende membraangebonden organellen, elk met gespecialiseerde functies, waardoor meer ingewikkelde en diverse processen binnen de cel mogelijk zijn. Dit fundamentele onderscheid tussen prokaryotische en eukaryotische cellen ligt ten grondslag aan de enorme diversiteit aan levensvormen en hun biologische complexiteit.
Mitochondria worden vaak omschreven als de ‘krachtcentrale’ van de cel vanwege hun cruciale rol bij de productie van energie. Ze zijn verantwoordelijk voor het genereren van adenosinetrifosfaat (ATP), de belangrijkste energievaluta van de cel, via een proces dat bekend staat als cellulaire ademhaling. Tijdens dit proces zetten de mitochondriën voedingsstoffen, voornamelijk glucose en zuurstof, om in ATP, dat de energie levert die nodig is voor verschillende cellulaire activiteiten en functies. Deze energieproductie is van vitaal belang voor het overleven en functioneren van de cel, waardoor mitochondriën essentieel zijn voor bijna alle eukaryotische cellen. De efficiëntie en noodzaak van mitochondriën bij het opwekken van energie zijn de reden waarom ze metaforisch worden beschreven als de krachtcentrale van de cel, waarbij hun belang voor het in stand houden van het leven op cellulair niveau wordt benadrukt.
Stamcellen zijn unieke celtypen met het opmerkelijke vermogen om zich te ontwikkelen tot verschillende celtypen in het lichaam en zichzelf te vernieuwen, waardoor meer stamcellen worden geproduceerd. Ze worden ingedeeld in twee hoofdtypen: embryonale stamcellen en volwassen stamcellen. Embryonale stamcellen, afkomstig van embryo's in een vroeg stadium, zijn pluripotent, wat betekent dat ze zich kunnen ontwikkelen tot elk celtype in het lichaam. Volwassen stamcellen, die in verschillende weefsels worden aangetroffen, hebben doorgaans een beperkter differentiatiepotentieel, maar spelen een cruciale rol bij het onderhoud en herstel van het lichaam. Stamcellen zijn uiterst belangrijk in medisch onderzoek en potentiële therapieën vanwege hun regeneratieve capaciteiten. Ze bieden veelbelovende perspectieven bij de behandeling van een reeks ziekten en aandoeningen, van het repareren van beschadigde weefsels bij ruggenmergletsels tot het vervangen van cellen die verloren zijn gegaan bij ziekten zoals de ziekte van Parkinson. Het vermogen van stamcellen om in verschillende celtypen te transformeren en hun potentieel in de regeneratieve geneeskunde maken hen tot een belangrijk aandachtspunt van biomedisch onderzoek.