Wat is Irrigatie?

Irrigatie was een innovatie die ertoe leidde dat de mensheid gewassen, voedsel en vee regelmatig kon verbouwen en daardoor beschaafd kon worden. Irrigatie zorgde voor een constante aanvoer van voedsel voor zowel mens als vee en stelde mensen in staat om delen van de aarde te bewonen die niet van nature essentiële hulpbronnen kweken.

Wat is Irrigatie?

Kopieer dit Voorbeeld — Of — Maak je Eigen Storyboard

Meer opties

Ontwikkeling van irrigatie

Irrigatie begon in ongeveer 6000 v.Chr. In zowel Egypte als Mesopotamië. Deze oude samenlevingen omspanden de overstromende rivieren van de Nijl en de Tigris / de Eufraat tussen juli en december en daarna zou het water weer in de rivieren worden gedraineerd. Het eerste grote irrigatieproject vond plaats rond 3100 vGT in Egypte en omvatte de aanleg van dammen en kanalen om het overstromingswater van de Nijl af te voeren naar een kunstmatig meer met de naam "Moeris". Vergelijkbare kanaalsystemen bestonden ook in pre-Columbiaans Amerika, Syrië, China en India.

Koning Hammurabi was de eerste die waterregels vaststelde, waaronder de distributie van water op basis van de bebouwde arealen en de verantwoordelijkheden van de boeren om kanalen op hun terrein te onderhouden. De shadoof / shaduf, een grote paal in evenwicht op een dwarsbalk met een touw en een emmer aan het ene uiteinde en een contragewicht aan het andere uiteinde, werd uitgevonden rond 1700 vGT. Dit apparaat werkte door aan het touw te trekken om de emmer in een waterbron te laten zakken, de emmer vervolgens omhoog te brengen en rond de paal te zwaaien naar watervelden of om het water naar een andere bron te verplaatsen. Het maakte irrigatie mogelijk als er geen overstroming was en geen hogere grond nodig was om te bewerken.

Rond 700 v.Chr. Werd het Egyptische waterrad ontwikkeld. Met behulp van soortgelijke technologie als de huidige waterwielen, heeft dit apparaat water in aquaducten of troggen geleegd. Deze creatie was het eerste hefinrichting die niet door mensen werd bediend. Niet lang daarna werd de qanat de eerste techniek om grondwater te gebruiken door een verticale put te bouwen in hellende grond. Tunnels groeven horizontaal door het goed toegestane water om te reizen door zwaartekracht. Het Perzische waterrad, ook wel de sakia genoemd, is het eerste bekende gebruik van wat we nu kennen als een pomp. Dit wiel werd aangedreven door ossen. Rond 250 vGT vond een Griekse geleerde de tamboerijn uit, die een schroef in een lege buis was die werd geroteerd om water op te scheppen. Windmolens werden ontwikkeld in 500 na Christus en het bewijs van hun gebruik bestaat in Perzië (het hedendaagse Iran).

Over de hele wereld lijkt irrigatie te zijn begonnen met kanalen en reservoirs, hoewel de technieken van veel culturen varieerden. De Singalezen van Sri Lanka zijn de "meesters van irrigatie" genoemd en waren de eersten die kunstmatige reservoirs bouwden. De Chinezen gebruikten verschillende methoden, waaronder kettingpompen aangedreven door voetpedalen, hydraulische waterwielen of mechanische wielen verplaatst door ossen. Een Koreaanse ingenieur vond de eerste regenmeter uit in 1441, waardoor boeren hun enquêtegegevens beter konden gebruiken. In Arizona, Verenigde Staten, werden kanalen al in 1200 v.Chr. Gebruikt om gewassen te water geven. Moderne irrigatietechnologie is waarschijnlijk ontstaan ​​in de mormoonse nederzetting van het Utah Great Salt Lake Basin rond 1847.

Tegenwoordig worden verschillende soorten irrigatiesystemen gebruikt, zoals oppervlakte-irrigatie, druppelirrigatie, sprinklerirrigatie, sub-irrigatie en meer. Landbouwkundigen selecteren de methode die het meest geschikt is voor het gebied, de gewassen en de beschikbare bronnen. Irrigatie veranderde menselijke patronen door mensen een vaste bron van voedsel te geven die op massale schaal kon worden geteeld. Bovendien heeft het beschavingen in staat gesteld om te overleven en zelfs te gedijen in ruwe omgevingen en deze gebieden permanent te bewonen. Het heeft echter ook de samenleving negatief beïnvloed. De controle over water en bouwland is gemonopoliseerd door elites, en natuurlijk zijn technische uitdagingen ontstaan ​​als gevolg van distributie, vervuiling en droogte. De ontwikkeling van irrigatie heeft bijgedragen aan de oprichting van de 'geciviliseerde' wereld en aan de groei van engineering, met name hydraulica.

Maak je eigen Storyboard

Probeer het gratis!

Voorbeelden van de effecten van irrigatie

• In de Mesopotamische vallei, Syrië, Egypte en andere plaatsen in het Midden-Oosten resulteerde het gebrek aan begrip van het beheer van zout en drainage in permanente schade aan het land.


• De ontwikkeling van irrigatie leidde tot de toegenomen belangstelling voor en uitbreiding van wetenschappelijke velden zoals chemie, fysica, mineralogie en biologie, die later werden aangepast voor nieuwe subdisciplines bodemchemie, plantenfysiologie, bodemfysica en agronomie.


• Irrigatie leidde tot meer aandacht op het gebied van hydraulica en waterkracht, en stelde mensen in staat om dammen te ontwikkelen voor waterkracht, overstromingsbeheer en om vestiging en stabilisatie van grenzen met kleine populaties aan te moedigen.


• Irrigatie hielp gemeenschappen te beschaven omdat gemeenschappen moesten samenkomen om irrigatieprojecten en waterdistributie te beheren, enz., Wat op zijn beurt de vorming van meer formele organisaties en groepen op gang bracht.


• Wijdverspreide irrigatie lijkt veranderingen in weerpatronen veroorzaakt te hebben.