Autor tworzy nastrój, aby pomóc w ustaleniu opowiadania, roli bohaterów w opowiadaniu oraz reakcji emocjonalnej, jaką czytelnik powinien mieć na wydarzenia. Nastrój może wywołać napięcie, strach, szczęście, złość lub spokój. Zazwyczaj bohaterowie mają wpływ na nastrój opowiadania i często dyktują ich działania. Nastrój powinien zazwyczaj wywoływać u czytelnika mentalną lub emocjonalną reakcję i pomóc im w lepszym zanurzeniu się w opowieść. Na przykład w "Krukach" Edgara Allana Poe'a, mroczna, ponura i ponura grudniowa noc nadaje nastrojowi tajemnicze uderzenie w drzwi, które narrator musi zebrać na odwagę, by otworzyć. Czytelnik trzymany jest w napięciu, zastanawia się, co to za dźwięk, a potem, czego ten gigantyczny ptak chce od narratora. Nastrój opowieści może być zapowiedzią i może się zmieniać w całym spisku. Nastrój różni się od tonu tym, że nastrój opowieści jest związkiem czytelnika z postaciami i wydarzeniami; ton jest nastawieniem autora do postaci i wydarzeń rozgrywających się w fabule.
"Wiatr stawał się coraz silniejszy, a Jem powiedział, że może padać, zanim wrócimy do domu. Nie było księżyca. Latarnie na rogu rzucały ostre cienie w domu Radleyów.
"Ale nigdy do dziś wieczorem, nigdy do teraz, / Czy przeszedłem przez burzę zrzucającą ogień. / Albo jest zamieszka w niebie, / albo świat, zbyt pyszny z bogami, / Kadzi ich, aby wysłać zniszczenie. "
"Ach, wyraźnie pamiętam, że był w ponurym grudniu; / I każdy osobny, umierający żar dokonał ducha na podłodze. "
