Uczniowie mogą ćwiczyć czas warunkowy, tworząc storyboard o swoich wymarzonych wakacjach. Nauczyciele mogą rozpocząć od dyskusji, podczas której uczniowie przeprowadzają burzę mózgów, odpowiadając na monit: „Gdybym wygrał na loterii, moje wymarzone wakacje byłyby…”. Następnie uczniowie mogą stworzyć narracyjny storyboard, który opisuje i ilustruje różne rzeczy, które zrobiliby i zobacz na ich „wymarzonych wakacjach”, w tym: Dokąd by pojechali? Jak się tam dostaną? Gdzie by się zatrzymali? Co by zrobili? Co by jedli? Co by zobaczyli? Uczniowie mogą używać dymków na ilustracjach i opisach pod ilustracją, aby ćwiczyć pisanie w czasie warunkowym. Nauczyciele mogą pozwolić uczniom zaprezentować swoje scenorysy, gdy skończą, aby włączyć zarówno ćwiczenie mówienia, jak i pisania!
(Te instrukcje są w pełni konfigurowalne. Po kliknięciu „Kopiuj działanie”, zaktualizuj instrukcje na karcie Edytuj zadania.)
Termin płatności:
Cel: Utwórz storyboard opisujący twoje „wymarzone wakacje” za pomocą poprawnych gramatycznie zdań warunkowych (np. gdybym wygrał na loterii, moje wymarzone wakacje byłyby… )
Instrukcje dla uczniów:
Zacznij od wprowadzenia lub przejrzenia struktury i użycia czasów warunkowych, zwłaszcza drugiego trybu warunkowego (np. „Gdybym poszedł do..., zrobiłbym to…”). Użyj przykładów związanych ze scenariuszami wakacji, aby można było je powiązać. Wyjaśnij, w jaki sposób można wykorzystać te struktury do opisania hipotetycznych sytuacji, na przykład wyobrażenia sobie wymarzonych wakacji.
Zachęć uczniów do burzy mózgów na temat ich marzeń o wakacjach. Poproś ich, aby zastanowili się nad miejscami, które chcieliby odwiedzić i zajęciami, które chcieliby tam robić. Podaj podpowiedzi lub elementy wizualne, aby pobudzić ich wyobraźnię i upewnij się, że w swoich odpowiedziach używają czasów warunkowych. Ten krok pomaga uczniom zacząć formułować swoje pomysły.
Poproś uczniów, aby dobrali się w pary i utworzyli krótki dialog na temat swoich marzeń o wakacjach. Każda para powinna użyć zdań warunkowych, aby omówić, gdzie chciałaby się udać, co by tam zrobiła i dlaczego. Zaoferuj wskazówki dotyczące włączania różnych zdań warunkowych i zapewnienia naturalnego toku rozmowy.
Niech każda para przedstawi swój dialog klasie lub w małych grupach. Pozwala to uczniom nie tylko ćwiczyć umiejętności mówienia i słuchania, ale także daje im możliwość uczenia się na podstawie pomysłów innych osób. Po każdej prezentacji zachęć innych uczniów do wyrażenia opinii, koncentrując się na użyciu czasów warunkowych i kreatywności ich pomysłów na wakacje.
Czas warunkowy ma kluczowe znaczenie przy opisywaniu hipotetycznych sytuacji, ponieważ pozwala mówcom omawiać scenariusze, które nie są rzeczywiste, ale wyobrażone lub potencjalne. W kontekstach hipotetycznych, takich jak opisywanie wymarzonych wakacji, czas warunkowy pomaga przekazać wyobrażenia o tym, co może się wydarzyć w określonych okolicznościach lub co ktoś może zrobić, jeśli spełniony zostanie określony warunek. Określa wyraźne rozróżnienie między rzeczywistością a wyobraźnią lub spekulacjami. Na przykład użycie drugiego trybu warunkowego („Gdybym pojechał do Paryża, odwiedziłbym Wieżę Eiffla”) wyraża scenariusz, który obecnie się nie dzieje, ale jest możliwy w umyśle mówiącego. Takie użycie czasu warunkowego wzbogaca komunikację, umożliwiając mówcom odkrywanie i dzielenie się przemyśleniami na temat potencjalnych doświadczeń i pragnień.
Jeśli chodzi o typowe błędy w użyciu czasu warunkowego, częstym błędem jest nieprawidłowe utworzenie struktury warunkowej, szczególnie pomieszanie zdań „jeśli” ze zdaniami głównymi. Na przykład użycie niewłaściwej formy czasownika w zdaniu „jeśli” (np. „Jeśli pojadę do Paryża”) lub w zdaniu głównym (np. „Odwiedziłbym Wieżę Eiffla”) zakłóca zamierzone znaczenie. Kolejnym błędem jest nadużywanie lub niewłaściwe użycie czasu warunkowego, gdy kontekst nie odwołuje się do hipotetycznej sytuacji. Zrozumienie kontekstu i prawidłowe zastosowanie struktury warunkowej są kluczem do uniknięcia tych typowych błędów.