Yazarlar, bir okuyucunun karakterlerin ikilemleri ve gerçek hayatta ortaya çıkan temaları eşlik eden komplikasyonlar hakkında düşünmelerini sağlamak için paradoksları kullanır. Paradokslar aynı anda hem gerçek hem de yanlış olduklarından, çoğunlukla birlikte uyumlu bir şekilde var olamıyorlar ve var olmaları daima sorunsuz bir çözüme izin vermiyor. Bir öyküye bir paradoks varlığı, okuyucunun, ortaya çıkmış olan çelişkiler içinde bulunan çelişkiler ve gerçekler hakkında daha derin düşünmesini ister. Bazen karakterler için bir ikilem yaratabilir; Bazen okuyucunun vicdanında bir ikilem yaratabilir. Örneğin, George Orwell'in 1984'teki Winston, Hakikat Bakanlığı için çalışıyor; Bununla birlikte, görevini, rasyonların değişimine, vatan hainliği için idam edilen kişilere uyacak şekilde haberi değiştirme ve asla takip edilmemiş olan Büyük Kardeşin vaat etmesi sayılabilir. Açıkça, "gerçek" öznel ve hükümet tarafından tanımlanmıştır. Paradoks, karakterin kişiliklerine ve arsa üzerinde katman ve derinlik katan karakterler için bir sorunun karmaşıklığını da ortaya çıkarabilir.
Edebiyatta Paradoks Olarak Dikkate Alınan Önemli Örnekler
George Orwell'in 1984'teki Gerçek, Aşk, Barış ve Refah Bakanlıkları
Yakalama-22 by Joseph Heller
"Ey yılan kalbi çiçekli bir yüzle saklandı!
Ejderhaya kadar adil bir mağara tuttun mu hiç?
Güzel zorbalar! Melek melek!
Güvercin tüylü kuzgun, kurt köpeği kuzu! "
"Başarı tatlı sayılır
Başarısız olanlar tarafından. "
