Czasami dzieciom w każdym wieku może być trudno wyrazić swoje nieszczęśliwe lub gniewne uczucia słowami, nawet jeśli rozmowa o tych uczuciach poprawia nam samopoczucie. W ramach tej aktywności uczniowie pomyślą o czasie, kiedy byli smutni lub źli, i co zrobili, aby poczuć się lepiej, i zilustrują to w historii społecznej. Uczniowie mogą również wymyślić scenariusz, jeśli nie mogą myśleć lub lub czują się niekomfortowo przy użyciu prawdziwego. Pamiętaj, aby przypomnieć uczniom, aby nie używali prawdziwych imion, jeśli jest to prawdziwe wspomnienie.
(Te instrukcje są w pełni konfigurowalne. Po kliknięciu „Kopiuj działanie”, zaktualizuj instrukcje na karcie Edytuj zadania.)
Termin płatności:
Cel: Stwórz historię społeczną, prawdziwą lub zmyśloną, która ilustruje scenariusz z nieszczęśliwymi lub gniewnymi uczuciami.
Instrukcje dla uczniów
Rozpocznij lekcję od wyjaśnienia koncepcji zróżnicowanego nauczania i jego znaczenia w zaspokajaniu różnorodnych potrzeb uczniów. Omów cele lekcji: stworzenie historii społecznych o uczuciach, które odpowiadają unikalnym stylom uczenia się, umiejętnościom i poziomom biegłości językowej różnych uczniów.
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad różnorodnością w klasie, w tym nad różnicami w stylach uczenia się, umiejętnościach i biegłości językowej. Poproś uczniów, aby określili swoje preferencje i potrzeby w zakresie uczenia się, zwłaszcza w kontekście społecznych historii o uczuciach. Omów przykłady różnorodnych potrzeb i preferencji uczniów, aby były one zrozumiałe dla wszystkich uczniów.
Podziel klasę na małe grupy w oparciu o wspólne cechy lub potrzeby, takie jak biegłość językowa, styl uczenia się lub poziom umiejętności. Daj każdej grupie inną emocję lub scenariusz historii społecznej dotyczącej jej uczuć. Upewnij się, że scenariusze są dostosowane do ich konkretnych potrzeb. Poinstruuj każdą grupę, aby stworzyła historię społeczną dotyczącą uczuć, która uwzględnia ich wspólne cechy i preferencje.
Niech każda grupa przedstawi klasie historię społeczną dotyczącą swoich zróżnicowanych uczuć. Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad różnymi podejściami zastosowanymi w opowieściach i omówili, w jaki sposób historie odpowiadają ich konkretnym potrzebom. Zakończ lekcję, podkreślając znaczenie zróżnicowania w edukacji oraz tego, w jaki sposób może ono uczynić naukę bardziej dostępną i skuteczną dla wszystkich uczniów.
Historie społecznościowe służą przede wszystkim pomaganiu osobom, szczególnie tym z zaburzeniami ze spektrum autyzmu lub innymi wyzwaniami rozwojowymi, w zrozumieniu swoich emocji i skutecznym zarządzaniu nimi. Historie te mają na celu pomóc jednostkom w rozpoznawaniu i wyrażaniu swoich uczuć w społecznie odpowiedni sposób. Są przeznaczone dla szerokiego grona odbiorców, od dzieci po dorosłych, którzy mogą stanąć przed wyzwaniami związanymi ze zrozumieniem i poruszaniem się w złożonym krajobrazie emocji i interakcji społecznych. Historie społeczne dotyczące uczuć dostarczają cennych narzędzi wzmacniających inteligencję emocjonalną i umiejętności społeczne, dzięki czemu można je zastosować w środowisku edukacyjnym, terapeutycznym i osobistym.
Historie społecznościowe często poruszają szereg typowych emocji, takich jak szczęście, złość, smutek, strach, podekscytowanie, frustracja i inne. Emocje te są przedstawiane przy użyciu jasnego i opisowego języka, wraz z pomocami wizualnymi, które mogą obejmować obrazy lub rysunki. Historie pomagają jednostkom rozpoznać te emocje u siebie i innych, zrozumieć sytuacje, które je wyzwalają, a także oferują wskazówki dotyczące właściwych reakcji i strategii radzenia sobie. Dzięki włączeniu możliwych do odniesienia scenariuszy historie te pozwalają czytelnikom połączyć swoje uczucia z rzeczywistymi doświadczeniami, dzięki czemu treść jest bardziej przystępna i zapadająca w pamięć.
Ocena skuteczności Historii społecznych dotyczących uczuć może obejmować kilka strategii. Jedną z kluczowych metod jest obserwacja zdolności jednostki do rozpoznawania i odpowiedniego wyrażania emocji w rzeczywistych sytuacjach. Informacje zwrotne od nauczycieli, terapeutów i opiekunów mogą dostarczyć cennych informacji na temat wpływu tych historii. Dodatkowo korzystne może być korzystanie z quizów lub arkuszy ćwiczeń oceniających zrozumienie i zastosowanie treści. Storyboardy odgrywają kluczową rolę w wizualnym uczeniu się, a ich skuteczność można ocenić na podstawie zaangażowania jednostki i umiejętności powiązania treści wizualnych ze zrozumieniem emocjonalnym.
Pedagodzy i terapeuci mogą zastosować kilka strategii, aby zapewnić zaangażowanie i skuteczność Historii społecznych dotyczących uczuć. Po pierwsze, personalizacja jest niezbędna; Dopasowywanie historii do doświadczeń i emocji danej osoby sprawia, że można je utożsamić. Pomoce wizualne, w tym scenorysy, zwiększają zaangażowanie i zrozumienie. Interaktywność, taka jak omawianie historii i wykorzystywanie jej lekcji w ćwiczeniach praktycznych, utrzymuje zaangażowanie uczniów. Wreszcie, regularne przeglądanie i wzmacnianie tych historii w różnych kontekstach pomaga umocnić zrozumienie emocjonalne i zarządzanie.