Ulubiony cytat z Poety X

Przegląd Działań

Poproszenie uczniów o wybranie ulubionego cytatu lub sceny z książki pozwala im wyrazić, które części historii współbrzmią z nimi na poziomie osobistym. W ten sposób uczniowie tworzą połączenie tekstu do siebie, które demonstruje ich zrozumienie postaci i ich rozwoju lub tematów powieści. Uczniowie mogą później udostępnić swoje storyboardy i przeprowadzić krótką dyskusję na temat tego, co znaczą dla nich cytaty.

Niektórzy uczniowie mogą wybrać ten sam cytat, ale mają różne perspektywy. To jest zawsze interesujące dla uczniów, aby zobaczyć i otworzyć dyskusję na temat tego, jak nie każdy może czytać te same wiersze w ten sam sposób, w oparciu o własne perspektywy i osobiste doświadczenia.

Przykłady cytatów z Poety X

Ich spojrzenia i słowa / są ciężkie od wszystkich rzeczy / chcą, abyś był. / To niewdzięczne czuć się ciężarem. / To niewdzięczne, że mam urazę do własnego urodzenia. / Wiem, że Twin i ja jesteśmy cudami. / Czy nie przypomina się nam każdego dnia?

Patrzę na jej pokryte bliznami kostki. / Dokładnie wiem, jak ją uczono / wiara.

A co do tego jabłka, / dlaczego Bóg nie wyjaśnił / dlaczego nie mogli go zjeść? / Zaciekawił Ewę / ale nie spodziewał się, że to wykorzysta? / Chyba że jabłko jest metaforą? / Czy cała Biblia to wiersz? / Co nie jest metaforą? / Czy coś z tego rzeczywiście się wydarzyło?

To nie jedna rzecz / co mnie zastanawia / o stołecznym BOGU / O Trójcy Świętej / bez matki.

po co Bóg daje mi życie / jeśli nie mogę żyć jak własne? / Dlaczego słuchanie jego przykazań / oznacza, że muszę uciszyć własny głos?

Poetka opowiada o byciu czarną, o byciu kobietą, / o tym, jak standardy urody sprawiają, że wydaje się nieładna. / Nie oddycham przez całe trzy minuty / podczas gdy obserwuję jej ręce i twarz / czuję jakby mówiła bezpośrednio do mnie. / Mówi myśli, o których nie wiedziałem, że ktoś inny miał. / Jesteśmy inni, ten poeta i ja. W wyglądzie, w ciele, / w tle. Ale nie czuję się tak inna / kiedy jej słucham. Czuję się wysłuchany.

Kiedy byłem mały / Mami była moją bohaterką. / Ale potem urosły mi piersi / i chociaż zawsze była dla mnie wyjątkowo surowa, / jej uwaga stała się czymś innym, / jakby chciała mnie zamienić / w zakonnicę / nie mogła być.

I wiedziałem wtedy to, co wiedziałem, odkąd przyszedł mój okres: / moje ciało było kłopotem. Musiałem modlić się o kłopoty z ciała, które dał mi Bóg. Moje ciało było problemem. / I nie chciałem, żeby któryś z tych chłopców był tym, który to rozwiąże. / Chciałem zapomnieć, że w ogóle mam to ciało.

Ale nawet umowy biznesowe to obietnice. / I nadal braliśmy ślub w kościele. / I tak nigdy od niego nie odeszłam / chociaż starałam się jak mogłam wrócić / do mojej pierwszej miłości. / A potwierdzenie to ostatni krok, jaki mogę ci dać.

Nie pamiętam / ostatni raz ludzie milczeli / kiedy mówiłem, właściwie słuchałem. / Nie od czasu Amana. / Ale miło wiedzieć, że go nie potrzebuję / żeby czuć się wysłuchanym. / Moje małe słowa / Poczuj się ważny, chociaż na chwilę. / To uczucie, od którego mógłbym się uzależnić.

Właściwie podnoszę rękę /na lekcjach angielskiego/ i odpowiadam na pytanie pani Galiano. / Bo przynajmniej tutaj z nią, / Wiem, że moje słowa są w porządku.

Bo tak wiele wierszy dzisiejszego wieczoru / czułem się trochę jak nasze własne historie. / Tak jak widzieliśmy i byliśmy widziani. / A jak szalone by było / gdybym zrobił to dla kogoś innego?

Nie mam więcej wierszy. Mój umysł jest pusty. / Ryk łzy z moich ust. / "Spalić! Spalić. / Tu są wiersze – mówię, / uderzając pięścią w pierś. / „Spalisz mnie? Mnie też spalisz? / Spaliłbyś mnie, prawda, gdybyś mógł?”

„Wiem tylko, że nauka wiary w moc własnych słów była najbardziej wyzwalającym doświadczeniem w moim życiu. Przyniosło mi najwięcej światła. A czy nie tym jest wiersz? Latarnia świecąca w ciemności.

„Późno w nocy piszę, a kartki mojego notatnika pęcznieją od wszystkich słów, które na nich wycisnąłem. Wydaje mi się, że im więcej siniaków na kartce, tym szybciej coś we mnie goi się.

„Tylko dlatego, że twój ojciec jest obecny, / nie oznacza, że nie jest nieobecny”.

„Nigdy nie pozwolę nikomu zobaczyć mojego pełnego serca i zniszczyć go”.

Nikt, nawet twój brat bliźniak, / nie zrozumie ciężaru / który czujesz z powodu urodzenia; /Twoja matka nie widzi nic / tylko wy dwoje i Bóg; / twój ojciec zdaje się służyć / pokuta, przysięga samotnego milczenia.

„Pero, tú no eres fácil”. / Na pewno nie jest to łatwe.”

„Moi rodzice prawdopodobnie chcieli mieć dziewczynę, która siedziałaby w ławkach, ubrana w piękne kwiaty i łagodny uśmiech. Mają buty bojowe i usta milczą, aż stają się ostre jak maczeta z wyspy.

„Mówi mi, że słowa dają ludziom przyzwolenie na bycie w pełni sobą i czy nie są to wiersze, które najbardziej potrzebowałem usłyszeć?”

„Kiedy twoje ciało zajmuje więcej miejsca niż głos, zawsze jesteś celem dobrze ukierunkowanych plotek”.

„Twoja cisza dostarcza ciemnego domu. / Ale nawet pod groźbą poparzenia / ćma zawsze szuka światła.”

„Jedno, co wiem na pewno, to to, że reputacja trwa dłużej niż czas potrzebny na jej wytworzenie”.

„Czasami wydaje się, że pisanie to jedyny sposób, w jaki nie zranię”.

„Wymusiłem, by moja skóra była tak gruba jak ja”.

„Zamykam oczy i pozwalam sobie znaleźć w muzyce to, czego zawsze szukałam: daleko stąd”.

„Nie jest wystarczająco elegancki na sonet, / zbyt przemyślany, by swobodnie pisać, / zajmuje zbyt dużo miejsca w myślach / żeby kiedykolwiek być haiku.”

„Wiedziała, odkąd była mała, świat nie będzie śpiewał jej triumfów, ale wzięła wszystkie stereotypy i włożyła je w duszę, dopóki nie wydychają prawdy”.

„Może nie ma słów do powiedzenia. Po prostu chcę być trzymany.