Księżyc jest w dół John Steinbeck

Wykres Fabularny

Wyświetl Aktywność

Mapa Postaci

Wyświetl Aktywność

Konflikt Literacki

Wyświetl Aktywność

Motywy, Symbole i Motywy

Wyświetl Aktywność

Strategie Retoryczne

Wyświetl Aktywność

Słownictwo Wizualne

Wyświetl Aktywność

Podstawowe pytania dotyczące Księżyca w dół

1. Dlaczego ważne jest przeciwstawianie się uciskowi?
2. Jak ważna jest rola propagandy w zwalczaniu lub promowaniu idei wojennych?
3. Jaki jest wpływ charakteryzowania sił okupacyjnych jako ludzi z uczuciami, lękami i celami?
4. Dlaczego wolność jest potężniejsza niż strach?
5. Kiedy opór cywilny pokonał złe prawa i siły okupacyjne?
6. Dlaczego złamanie ludzkiego ducha jest jedyną rzeczą, której nigdy nie można zrobić?

Synopsis of The Moon is Down (zawiera spoilery)

To było łatwe przejęcie małego miasteczka. Wydaje się, że za tym wszystkim stoi pan George Corell: zabrał policjanta na ryby i zorganizował 12 żołnierzy z miasta oddalonych o sześć mil na zawody strzeleckie. Żołnierze wrócili i strzelali do okupantów, ale zostali łatwo pokonani. W ciągu kilku krótkich godzin batalion został zainstalowany w magazynie pana Corell, a pułkownik Lanser prosił o audiencję u burmistrza Ordena. Burmistrz Orden jest burmistrzem ludu i chociaż wielokrotnie powtarza, że jest zdezorientowany, mimo to jest zdeterminowany, by podporządkować się woli ludu. Pułkownik Lanser chce współpracy burmistrza i chce mieć pałac dla swojego personelu. Pięciu ludzi pracujących pod dowództwem pułkownika Lansera nie jest takich jak pułkownik: większość nie rozumie brutalności wojny, ponieważ nigdy wcześniej jej nie widziała. Lanser był żołnierzem podczas I wojny światowej, więc spodziewa się najgorszego i wie, że zawsze może być gorzej. Major Hunter postrzega swoje misje jako operacje inżynieryjne, a nie działania wojenne. Kapitan Bentick jest za stary, by nie awansować do następnego stopnia, ale brakuje mu ambicji. Z drugiej strony kapitan Loft jest za młody na kapitana. Żyje i oddycha wojskiem, procedurami i zasadami, i jest bardzo ambitny. Porucznicy Prackle i Tonder to emocjonalni młodzi ludzie, którzy w pełni wierzą w system Przywódcy i nigdy go nie kwestionują. Prackle jest sentymentalny i lojalny wobec swojej rodziny; Tonder jest poetą, który pragnie bohaterskiej śmierci w bitwie.

George Corell odwiedza pułkownika Lansera w domu burmistrza, chcąc otrzymać stanowisko burmistrza. Jednak Lanser wie z doświadczenia, że mieszkańcy nigdy nie będą współpracować, jeśli Corell zostanie burmistrzem, ponieważ jest zdrajcą. Kapitan Bentick zostaje zabity, gdy interweniuje w ataku na kapitana Lofta przez górnika, który krzyczy coś o byciu wolnym człowiekiem. Pułkownik Lanser zna się na musztrze: zabij górnika i stwórz więcej wrogów.

Człowiekiem, który zabił kapitana Benticka, jest Alexander Morden, mąż Molly Morden. Joseph, sługa Ordena, ujawnia również, że ludzie planują zabić Corell za jego zdradę. Molly przychodzi do burmistrza, ponieważ powiedziano jej, że skaże Alexa, ale burmistrz Orden mówi, że tego nie zrobi, ponieważ Alex nie popełnił przestępstwa przeciwko ich ludziom. Lanser przybywa, aby porozmawiać z Ordenem o przeprowadzeniu procesu Alexa Mordena, ponieważ pomoże to utrzymać w mieście atmosferę uprzejmości. Jednak burmistrz mówi Lanserowi, że nie ma prawa wydawać wyroku śmierci bardziej niż Lanser. Orden wie, że to wojna i że okupanci nie dbają o prawa ani uprzejmość. On i jego ludzie nie dadzą się nabrać na te fasady i upiera się, że potępi Mordena tylko wtedy, gdy Lanser zabije dwudziestu żołnierzy, którzy zabili sześciu jego żołnierzy.

Podczas procesu Mordena burmistrz Orden mówi Alexowi, że poświęcił się jako męczennik za sprawę wolności. Alex mówi, że kapitan Loft kazał mu pracować w kopalni, ale jest wolnym człowiekiem, radnym. Gdy jest prowadzony na plac w celu rozstrzelania, porucznik Prackle zostaje postrzelony w ramię przez okno, a pułkownik Lanser wie, że zaczyna się bunt. Mijają tygodnie, a miasto ogarnia zimne nieposłuszeństwo. Muszą udawać posłuszeństwo, aby otrzymać pożywienie; jednak czasami maszyny psuły się i nie były naprawiane; czasami lawiny blokowały tory kolejowe dla pociągów węglowych; czasami mężczyźni popełniali błędy, które opóźniały produkcję. Żołnierze batalionu stają się coraz bardziej odizolowani i paranoiczni, bo jeśli choć na chwilę opuszczą czujność, znikają. Początkowa miłość batalionu do małego, malowniczego miasteczka szybko wygasła, a oni zaczynają nienawidzić i bać się ludzi, którzy ich otaczają. Anglicy intensyfikują nocne naloty bombowe na kopalnię, a mieszkańcy są zbyt szczęśliwi, mogąc oświetlić kopalnię, aby bombowce mogły ją wycelować.

Po kolejnych kłopotach kapitan Loft wierzy, że znalazł rozwiązanie: albo mężczyźni wykonują swoją pracę i moją, albo ich rodziny nie będą jadły. Zmuszą mężczyzn do jedzenia w kopalni, aby zachować siły, ale nie będą mogli podzielić się porcjami z rodzinami. Przez cały czas porucznicy Tonder i Prackle nadal zastanawiają się, czy wygrali już wojnę; wszystko, czego chcą, to iść do domu. Niektórzy żołnierze zostali już odesłani do domu za szaleństwo i spotykają się z „śmiercią z litości”. Tonder, bliski histerii, mówi Hunterowi, Loftowi i Prackle'owi, że miał sen, w którym Przywódca był szalony, i mówi, że to po prostu muchy, które podbiły lep na muchy. Później zamienia się to w pieśń, którą ludzie śpiewają na wsi wbrew okupantom.

Tonder, który obserwował kobiety w mieście, odwiedza Molly Morden tylko „porozmawiać”. Tonder po tak długim czasie chce jakiegoś ludzkiego związku z kobietą, ale Molly jest dla niego zimna z powodu morderstwa Alexa. Mówi Tonderowi, że prześpi się z nim za cenę dwóch kiełbasek, ponieważ jest głodna, a Tonder jest przerażony, że nie połączy się z nim emocjonalnie. W końcu odchodzi i przybywają Orden, doktor Winter i chłopcy Andersa. Planują porwać Corell, ukraść jego łódź i wyrzucić za burtę w drodze do Anglii. Orden prosi chłopców Andersa, aby poprosili Anglię o zrzucenie zapasów dynamitu wraz z ich bombami. Mieszkańcy miasta ukryją je i użyją na wrogu, kiedy najmniej się tego spodziewają. Podczas ich spotkania porucznik Tonder wraca do domu Molly. Molly podnosi swoje nożyczki do robienia na drutach i chowa je w sukience, zanim idzie otworzyć drzwi. Później okazuje się, że morduje Tondera.

Kilka tygodni później Anglicy zrzucają paczki z dynamitem i czekoladą dla mieszkańców miasta. Zamienia się w gigantyczne polowanie na jajka wielkanocne, w którym mężczyźni, kobiety i dzieci ukradkiem szukają paczek, a następnie uciekają, aby je ukryć. Corell przybywa i zaczyna recytować swoją listę podejrzeń i dowodów przeciwko ręce burmistrza Ordena w pomaganiu ludziom w ucieczce, w tym mordercy Tondera, Molly. Wygląda na to, że uniknął planów chłopców Andersa, by go zabić, i otrzymał pewien poziom oficjalnej władzy ze Stolicy. Lanser aresztuje burmistrza Ordena i doktora Wintera, dwóch przywódców miasta, w nadziei na wyczerpanie atmosfery buntu ogarniającej ludzi wraz z nadejściem dynamitu. Oświadcza, że każda przemoc popełniona po godzinie 11 spowoduje ich egzekucję.

Burmistrz Orden i doktor Winter rozmawiają o swoim aresztowaniu w pałacu. Orden pokłada nadzieję w konkluzji Wintera, że nawet jeśli żołnierze ich zabiją, są to ludzie wolni – pod ich nieobecność pojawią się inni przywódcy. Burmistrz Orden jest jednak trochę zdenerwowany własną śmiercią, jak przyznaje Winter. Burmistrz zaczyna recytować z Przeprosin Sokratesa , które podkreślają ideę, że po zabiciu burmistrza i Wintera wróg spotka się z gorszą przemocą niż oni zadali. Lanser próbuje zaapelować do burmistrza, aby powstrzymał przemoc, o której wie, że będzie nieunikniona, jeśli zabiją burmistrza. Orden odpowiada, że „Burmistrz to pomysł wymyślony przez wolnych ludzi. Uniknie aresztowania”. W tym momencie następuje eksplozja, która narusza rozkaz Lansera. Orden kończy swoją recytację przeprosin Sokratesa dla doktora Wintera wersem: „Krytonie, jestem winien koguta Asklepiosowi. Czy będziesz pamiętał o spłacie długu?” Winter odpowiada: „Dług zostanie spłacony”, kontynuując ideę, że walka z okupantem o wolność będzie trwała i będzie ostrzejsza niż wcześniej.

Kontekst historyczny i cel pisarza

Po wizycie w Ameryce Łacińskiej w 1940 roku Steinbeck był coraz bardziej zaniepokojony dominacją nazistowskiej machiny propagandowej na świecie. Zaciekły patriota swojego kraju, Steinbeck pracował jako wolontariusz w organizacjach rządowych, z których jedna była prekursorem CIA, zwanym Biurem Koordynatora Informacji (COI). Zaintrygowany historiami uchodźców, których Steinbeck spotkał podczas pracy z COI, zdecydował, że napisze powieść propagandową , która skupi się na podziemnym ruchu oporu w mieście w niejednoznacznym kraju, który brzmi jak Norwegia. W końcu okupant grozi złamaniem ducha mieszczan, ale zasady demokracji i tak trwają. Tytuł pochodzi z wersu z Makbeta i odzwierciedla przekonanie Steinbecka, że naziści przynieśli ze sobą ciemność, kontynuując ekspansję terytorialną w Europie. Powieść zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury i stała się najpopularniejszym fragmentem zakazanej propagandy w okupowanej przez państwa Osi Europie. W domu w Ameryce wywołał wiele kontrowersji, ponieważ przedstawiał okupujących żołnierzy jako istoty ludzkie, a nie zwykłe maszyny do zabijania. Jednak John Steinbeck nie napisał tego utworu dla Amerykanów; napisał ją dla okupowanych, którzy rozpoznaliby złożoność swoich prześladowców w jego przedstawieniach bezimiennej siły.

Kup Księżyc w dół na Amazon