Dźwignia operacyjna uwzględnia stałe koszty przedsiębiorstwa jako procent całkowitych kosztów. Zwykle jest używany do obliczania progu rentowności firmy na sprzedaży
Formuła do obliczenia dźwigni operacyjnej to marża wkładu (CONTRIBUTION MARGIN LINK) / zysk operacyjny netto. Firmy zazwyczaj dzielą się na dwie kategorie dźwigni operacyjnej:
Wysoka dźwignia operacyjna - jest to firma o wysokich kosztach stałych w stosunku do ich łącznych kosztów. Firma o wysokiej dźwigni operacyjnej ma niskie koszty zmienne, więc marża na każdej sprzedanej jednostce przynosi firmie stosunkowo wysoki zysk. Ten wysoki zysk jest następnie wykorzystywany do spłacenia wysokich kosztów stałych, co oznacza, że do utrzymania rentowności potrzebny jest duży wolumen i stały strumień sprzedaży. Przykładem tego jest firma programistyczna. Sprzedaż 10 subskrypcji w stosunku do 1000 subskrypcji prawie nie ma wpływu na koszty zmienne, ale w obu scenariuszach firma nadal będzie musiała płacić drogie wynagrodzenia dla programistów.
Niska dźwignia operacyjna - jest to firma, w której koszty stałe są stosunkowo niskie, a większość ich kosztów pochodzi z kosztów zmiennych. Taka firma ma mniejszą marżę na pokrycie składek, ale musi również zmniejszyć sprzedaż, aby była opłacalna, ponieważ ma niskie koszty stałe. Przykładem firmy o niskiej dźwigni operacyjnej może być firma elektryk. Kiedy klient potrzebuje pracy, musi wyjść i kupić zapasy, aby wykonać pracę. Koszt zaopatrzenia zabiera część całkowitego zysku, ale firma nie musi martwić się o ładną, dużą i kosztowną powierzchnię biurową w swoich kosztach stałych.
