Kim Była Ruth Bader Ginsburg?

Ruth Bader Ginsburg (1933-2020) była uczoną, prawniczką i sędzią Sądu Najwyższego, która przez całe życie walczyła o prawa kobiet, prawa do głosowania i równe prawa dla wszystkich. Służyła w Sądzie Najwyższym przez 27 lat, aż do śmierci w 2020 roku.

Kim Była Ruth Bader Ginsburg?

Skopiuj ten Przykład — Lub — Stwórz Własną Scenorys

Więcej opcji

Życie i dziedzictwo Ruth Bader Ginsburg

Wykształcenie: Po ukończeniu pierwszej klasy w Cornell, Ginsburg zapisała się do Harvard Law School jako jedna z zaledwie 9 kobiet w jej klasie liczącej ponad 500 osób. Dziekan wydziału prawa zapytał kobiety: „Jak usprawiedliwiasz zajęcie miejsca wykwalifikowany człowiek? ” Otwarta dyskryminacja i seksizm były na porządku dziennym, Ginsburg została nawet wykluczona z niektórych bibliotek prawniczych na Harvardzie, ponieważ była kobietą. Ale to nie powstrzymało RBG! Znów była najlepsza w swojej klasie, a nawet została pierwszą kobietą w Harvard Law Review. Niestety w 1956 roku mąż Ginsburga, Marty, zachorował na raka i musiał znieść intensywne leczenie. Ginsburg nie tylko kontynuowała swoje własne zajęcia, ale również robiła notatki na jego zajęciach dla Marty'ego, jednocześnie opiekując się ich młodą córką Jane. W 1956 roku Marty ukończył Harvard Law i zaproponowano mu pracę w firmie w Nowym Jorku. Ruth opuściła Harvard i przeniosła się do Columbia Law School w Nowym Jorku. Ponownie została wybrana do tamtejszego Przeglądu Prawa i ponownie ukończyła swoją klasę w 1959 roku!

Wczesna kariera prawnicza: Pomimo niezwykłych osiągnięć akademickich Ginsburg, została pozbawiona możliwości zatrudnienia, ponieważ wiele firm prawniczych odmówiło zatrudniania kobiet. Ginsburg dostał pracę jako urzędnik sędziego okręgowego Stanów Zjednoczonych Edmunda L. Palmieri w latach 1959-1961. W latach 1961–1963 była pracownikiem naukowym i zastępcą dyrektora w Columbia Law School.

W latach 1963-1972 Ginsburg był profesorem prawa na Rutgers University. W Rutgers została poinformowana, że będzie zarabiać mniej niż jej koledzy za tę samą pracę tylko dlatego, że ma męża, który zarabia dobrze. Połączyła siły z innymi profesorami, aby wnieść sprawę przeciwko Rutgers i wygrali! Ginsburg musiała także ukrywać swoją drugą ciążę ze swoim synem, Jamesem. Obawiała się, że gdyby to było znane, jej kontrakt nie zostałby odnowiony, ponieważ kobiety były wówczas często zwalniane za zajście w ciążę.

W 1971 roku Ginsburg wniosła swoją pierwszą sprawę do Sądu Najwyższego w sprawie Reed vs. Reed. W przypadku, gdy mąż i żona rozwiedli się, a potem doświadczyli tragedii utraty syna. Żona złożyła wniosek o wykonanie majątku syna, ale przegrała, ponieważ była kobietą. Ginsburg argumentował, że kobiety i mężczyźni powinni być traktowani w równym stopniu jako wykonawcy majątku. Wygrała! Był to pierwszy z wielu pozwów o dyskryminację płci, które Ginsburg bronił.

W latach 1972-1980 Ginsburg otrzymał kolejną pracę jako profesor w Columbia Law School. W Columbii Ginsburg została pierwszą kobietą w szkole, która otrzymała etat. Kiedy była profesorem, Ginsburg była także dyrektorem Projektu Praw Kobiet Amerykańskiej Unii Wolności Obywatelskich. Projekt dotyczący praw kobiet przyjrzał się setkom ustaw federalnych, które dyskryminowały ze względu na płeć. Kobiety były dyskryminowane w obszarach edukacji, zatrudnienia, kredytów hipotecznych, kart kredytowych, mieszkalnictwa, więzienia i wojska. W niektórych przypadkach sądzono, że kobiety powinny być traktowane inaczej jako sposób ochrony, na przykład nie wymaga się od nich podnoszenia więcej niż 15 funtów w pracy lub nie wymaga się, aby pracowały późno w nocy. Ginsburg wyjaśniła później swoje przemyślenia na ten temat w argumentacji Weinberger przeciwko Wiesenfeld w 1975 roku: „Linia płci ... pomaga utrzymać kobiety nie na piedestale, ale w klatce”.

Stwórz własną Storyboard

Wypróbuj za darmo!

Przełomowe przypadki dyskryminacji ze względu na płeć

Jako radca prawny ACLU w latach 1973-1980, Ginsburg przedstawił 6 pozwów przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych, które utorowały drogę do równości płci.

• W 1973 r. W sprawie Frontiero przeciwko Richardsonowi Frontiero, porucznik Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, nie mogła ubiegać się o świadczenia dla swojego męża, ponieważ był on mężczyzną, a ona kobietą. Ginsburg argumentował, że naruszyło to klauzulę rzetelnego procesu Konstytucji i wygrał z decyzją 8-1.
• W 1975 r. Sprawa Weinberger v. Wiesenfeld dotyczyła mężczyzny, którego żona zmarła przy porodzie, który po jej śmierci starał się o świadczenia z Ubezpieczeń Społecznych, aby mógł zająć się swoim niemowlęciem. Ponieważ był mężczyzną, wdowcem, nie kwalifikował się jako zasiłek przysługujący tylko wdowom. RBG argumentowała, że odmówienie temu ojcu prawa do świadczeń z Ubezpieczeń Społecznych ze względu na jego płeć jest niezgodne z konstytucją i wygrała jednogłośną decyzją!
• Również w 1975 roku, w sprawie Edwards v. Healy , kobietom nie wolno było zasiadać w ławach przysięgłych w Luizjanie, chyba że poprosiły o to na piśmie. Ginsburg argumentował, że naruszyło to Konstytucyjną klauzulę równej ochrony oraz klauzulę rzetelnego procesu. Sąd Najwyższy obalił prawo stanu Luizjana jako niezgodne z konstytucją.
• W 1977 r. Sprawa Califano przeciwko Goldfarb była kolejnym przypadkiem, w którym wdowiec złożył wniosek o rentę rodzinną na mocy ustawy o ubezpieczeniach społecznych i odmówiono mu, ponieważ nie była „żywicielką rodziny”. Ginsburg argumentował, że statut ten był niezgodny z konstytucją i naruszał klauzulę rzetelnego procesu. To przełomowe zwycięstwo przeciwko dyskryminacji ze względu na płeć było możliwe dzięki wcześniejszym sprawom wygranym przez Ginsburga, które stanowiły precedens.
• W 1979 roku stan Missouri uczynił obowiązkiem ławy przysięgłych dla kobiet. Z tego powodu jurorzy składali się najczęściej tylko z mężczyzn. W sprawie Duren przeciwko Missouri , Billy Duren został skazany za morderstwo i rabunek pierwszego stopnia przez składające się wyłącznie z mężczyzn jury. Ginsburg argumentował, że ława przysięgłych składająca się wyłącznie z mężczyzn stanowi naruszenie prawa Duren do sprawiedliwego procesu, ponieważ nie jest to jury wybrane z uczciwego przekroju społeczności. Ginsburg dalej argumentował, że uczynienie kobiecych obowiązków ławy przysięgłych opcjonalnymi stworzyło perspektywę, że służba kobiet jest mniej wartościowa niż służba mężczyzn.

Sprawy Sądu Najwyższego

Ginsburg została potwierdzona głosem 96-3 i zajęła swoje miejsce 10 sierpnia 1993 r., Dołączając do Sądu Najwyższego jako zastępca sędziego. Oto kilka przełomowych spraw, którym przewodniczyła:

• W 1996 r. W sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Wirginii napisała większość opinii sądu, który orzekł, że szkoły finansowane przez rząd nie mogą odmawiać dostępu kobietom. Orzekł, że polityka Virginia Military Institute dotycząca wyłącznie mężczyzn naruszyła klauzulę równości ochrony zawartą w 14. poprawce.
• W 1999 r. W sprawie Olmstead przeciwko LC sąd orzekł na korzyść dwóch kobiet z upośledzeniem umysłowym, którym nakazano pozostanie w bezpiecznym zakładzie psychiatrycznym. Zostali ocenieni jako zdolni do rozwoju w programie opartym na społeczności, ale odmówiono im takiej możliwości. Sąd Najwyższy orzekł na korzyść kobiet uznając prawa osób niepełnosprawnych.
• W 2015 r. W sprawie Obergefell przeciwko Hodges Sąd Najwyższy orzekł, że zakazy małżeństw osób tej samej płci są niezgodne z konstytucją w zwycięstwie Amerykanów LGBTQ. To orzeczenie 5-4 zalegalizowało małżeństwa osób tej samej płci w każdym stanie.
• W 2016 roku w sprawie Whole Woman's Health przeciwko Hellerstedt Sąd Najwyższy orzekł, że należy uchylić przepisy państwowe nakładające nadmierne ograniczenia na prawo kobiety do aborcji, takie jak ustawa HB2.

Słynne dysydenty

Nawet sprzeciw Ginsburga (opinie wyrażające sprzeciw wobec orzeczenia większości) może być tak samo wpływowy i skuteczny, jak wtedy, gdy rządziła z większością.

• W 2000 roku, w sprawie Bush przeciwko Gore po kontrowersyjnych wyborach prezydenckich, w których wystąpiło wiele błędnie obliczonych głosów z powodu wadliwego działania maszyn do głosowania, Sąd Najwyższy wstrzymał ponowne przeliczanie głosów na Florydzie, a następnie ogłosił Busha zwycięzcą. W swoim zdaniu odrębnym Ginsburg napisał słynne zdanie: „Nie zgadzam się”. Było to odejściem od tradycyjnego sposobu, w jaki wyrażano opinie odrębne, w których sędzia pisał: „Z całym szacunkiem nie zgadzam się”.
• W 2007 roku w sprawie Ledbetter przeciwko Goodyear Tire & Rubber Company Lilly Ledbetter odkryła po przejściu na emeryturę, że przez lata zarabiała znacznie mniej niż mężczyźni na dokładnie tej samej pozycji. Jednak większość orzekła przeciwko niej, ponieważ ustawa o prawach obywatelskich zawierała przepisy dotyczące ograniczeń w zgłaszaniu dyskryminacji, a czas już minął. RBG napisała w swoim sprzeciwie, że „Różnice w wynagrodzeniach. . . są często niewidoczne ”i„ Sąd nie rozumie… podstępnego sposobu, w jaki kobiety mogą być ofiarami dyskryminacji ”. Uważała za rozsądne, że Ledbetter nie był świadomy rozbieżności płac dopiero po latach, a to tylko dlatego, że nie była tego świadoma, nie było jej słuszne ani po prostu. Ginsburg powiedział, że „piłka jest na korcie Kongresu”, aby zmienić regułę. Z tego powodu w 2009 roku prezydent Barack Obama podpisał Lilly Ledbetter Fair Pay Act, która rozszerzyła przedawnienie ustawy o prawach obywatelskich i gwarantuje kobietom równe wynagrodzenie za taką samą pracę.
• W 2013 r. Negatywny wpływ na ustawę o prawach do głosowania z 1965 r. Miała decyzja Sądu Najwyższego w sprawie Shelby County v. Holder, która zlikwidowała jeden z kluczowych przepisów ustawy o prawach głosu, wymagając od państw, które w przeszłości miały uprzedzenia rasowe w głosowaniu, uzyskać pozwolenie przed przeprowadzeniem nowego głosowania. prawa. Hrabstwo Shelby na nowo wytyczyło swoje granice dzielnic, co spowodowało, że dzielnica, która była w 70% Afroamerykańska, stała się jedną z Afroamerykanami w 29%, co spowodowało, że jedyny Afroamerykanin w radzie miasta stracił miejsce. Sąd orzekł w decyzji 5-4, że te „wstępne” ograniczenia nałożone na państwa są nieaktualne i nie są już konieczne. Ginsburg, wyrażając sprzeciw, napisała: „Wyrzucenie wstępnego zakazu, gdy zadziałało i kontynuuje prace nad powstrzymaniem dyskryminacyjnych zmian, jest jak wyrzucenie parasola podczas burzy, ponieważ nie zmokniesz”. W latach, które upłynęły od tej decyzji, w wielu stanach pojawiły się surowsze przepisy dotyczące identyfikacji wyborców i ograniczenia dotyczące korespondencji w głosowaniu, a także inne przeszkody, które skutecznie pozbawiają miliony Amerykanów prawo do głosowania, szczególnie skierowane przeciwko biednym, starszym, Afroamerykanom, Latynosom i rdzennym mieszkańcom. Amerykanie.