Konstantyn: Pierwszy Chrześcijański Cesarz Rzymu

Konstantyn, znany również jako Konstantyn Wielki, zmienił rzymską religię z politeizmu na monoteizm, inicjując chrystianizację Cesarstwa Rzymskiego w IV wieku naszej ery. Konstantyn zwyciężył w kilku wojnach domowych, stał się jedynym cesarzem Imperium Rzymskiego, zbudował wiele kościołów - w tym Hagia Sophia - i ustanowił nowe prawa w imię chrześcijańskiego Boga.

Cesarz Konstantyn

Skopiuj ten Przykład — Lub — Stwórz Własną Scenorys

Więcej opcji

Konstantyn Wielki

Konstantyn, którego pełne imię brzmiało Flawiusz Waleriusz Konstantyn, urodził się 27 lutego około 280 roku w mieście Naissus (dzisiejsze Nisz, Serbia). Krótko po narodzinach Konstantyna, jego ojciec został awansowany na zastępcę cesarza i wysłany do służby pod cesarzem na Zachodzie. Matka Constantine, Helena, była Greczyną o niskim statusie społecznym; Ojciec Konstantyna później oddzielił się od niej, by poślubić pasierbicę cesarza Maksymiliana.

Głównym językiem Konstantyna była łacina, wykształcona na Wschodzie w cesarskim dworze Dioklecjana, instytucji latynoskiej. Mówił jednak po grecku, gdy wygłaszał przemówienia, ale trzeba je było profesjonalnie przetłumaczyć. To właśnie w kręgach dworskich i we wschodnich miastach Konstantyn po raz pierwszy napotkał chrześcijaństwo. Prześladowania chrześcijan rozpoczęły się na dworze Dioklecjana w Nicomedii w 303 r. W 305 r. Cesarze, Dioklecjan i Maksymian, abdykowali, a zastępcy cesarzy zastąpili ich, z pominięciem Konstantyna. W tym czasie Konstantyn dołączył do ojca i walczył z nim w Wielkiej Brytanii. Ojciec Konstantyna zmarł w roku 306, a Konstantyn został natychmiast ogłoszony przez wojsko cesarzem.

Konstantyn rozpoczął wtedy serię wojen domowych, poślubił swoją drugą żonę, córkę Maximiana, Faustę, a następnie najechał na Włochy w 312 roku. Następnie Konstantyn zawarł sojusz z Licyniuszem, który później pokonał swojego współzachodka i rywala, Maximinusa. Konstantyn podpisał porozumienie z Licyniuszem w 313 r. Rozszerzając tolerancję na chrześcijan, znaną jako edykt mediolański. Konstantyn następnie podbił terytorium na Bałkanach w 316 r. I zaatakował Licyniusza w 324 r., Stając się jedynym cesarzem Wschodu i Zachodu. Po zwycięstwie nad Licyniuszem Konstantyn przemianował Bizancjum na Konstantynopol. Napisał, że przybył jako wybrane przez Boga naczynie do stłumienia bezbożności, a w liście do króla perskiego Szapur II twierdził, że przyniesie pokój i bogactwo wszystkim krajom. W 325 Konstantyn wezwał urzędników kościelnych do Soboru Nicejskiego, z którego wyszedł Credo Nicejskie, potwierdzając, że Jezus Chrystus był istotą boską.

W roku 326 Konstantyn obchodził 20. rocznicę swego powstania jako cesarz. Odwiedził imperium Zachodu i z niewiadomych przyczyn zabił jego żonę i najstarszego syna, Kryspa. Obrażał Rzymian, odmawiając wzięcia udziału w pogańskiej procesji, a więc nigdy nie wrócił. Następnie zaczął budować swój "drugi Rzym", Konstantynopol, który został poświęcony w 330 roku. Miał kilka kościołów zbudowanych, w tym Hagia Sophia, Kościół Apostołów i kościół Świętego Piotra w Rzymie. Przyznawał kościelne przywileje prawne i finansowe oraz wolność od obowiązków obywatelskich.

W czasie dojścia do władzy Konstantyn odniósł się do boskiego wsparcia; są relacje, że marzył lub widział wizję na niebie, zmuszającą go do podboju w imię chrześcijańskiego Boga. Konwersja Konstantyna i silne zaangażowanie w chrześcijaństwo były bezprecedensowe.

Constantine zachorował podczas przygotowań do kampanii przeciwko Persji, a później zmarł w 337 po nieudanym leczeniu. Po jego śmierci Konstantyn został ochrzczony w rzece Jordan.

Stwórz własną Storyboard

Wypróbuj za darmo!

Znaczące osiągnięcia Konstantyna

• Pierwszy rzymski cesarz, który nawrócił się na chrześcijaństwo
• Wielki generał wojskowy, zdobywający zwycięstwa nad Frankami, Alamanami, Wizygotami i Sarmatami
• Edykt Mediolanu w 313
• Nicejsko Creed w 325
• Konwersja Cesarstwa Rzymskiego do państwa chrześcijańskiego
• Stworzenie nowej stolicy Imperium, Konstantynopola

Constantine Quotes

"Myślenie jest wielkim wrogiem doskonałości. Nawyk głębokiej refleksji, jestem zmuszony powiedzieć, jest najbardziej zgubnym ze wszystkich nawyków uformowanych przez cywilizowanego człowieka. "