Garth S. Jowett i Victoria O'Donnell podają jasną i zwięzłą definicję propagandy w swojej książce Propaganda & Persuasion (2014). Piszą: „Propaganda to celowa, systematyczna próba kształtowania percepcji, manipulowania przekonaniami i kierowania zachowaniem w celu uzyskania reakcji, która sprzyja pożądanym intencjom propagandysty” (7). Innymi słowy, prościej można to zdefiniować jako systematyczną metodę manipulacji i jest to metoda całkiem skuteczna. Od XIX wieku propaganda była szeroko stosowana w sferze politycznej w celu wspierania różnych programów polityków, kandydatów przeciwnych i grup specjalnego interesu. Służy do podkreślenia negatywów lub pozytywów pomysłu, osoby lub ustawodawstwa. Hitler szeroko wykorzystywał propagandę, aby promować swoje antysemickie idee i swoją wizję Niemiec w okresie po I wojnie światowej. W Stanach Zjednoczonych wykorzystywano go do podnoszenia morale ogółu społeczeństwa w czasie wojny oraz do celów rekrutacyjnych.
Poza powyższym znaczeniem, sam proces w dużej mierze opiera się na etosie i patosie i będzie używać logo tylko wtedy, gdy uzyska dostęp do pozostałych dwóch. Nie skupia się zbytnio na faktach, liczbach czy prawdzie; zamiast tego propaganda opiera się głównie na reakcjach emocjonalnych odbiorców, aby wygenerować porozumienie i działanie. Chociaż uczniowie mogą zdawać sobie sprawę, że istnieją podobne techniki stosowane zarówno w propagandzie, jak i reklamie, propaganda jest ogólnie uważana za termin negatywny, mimo że można ją zastosować do osiągnięcia pozytywnych celów. Reklama na ogół nie jest koncepcją negatywną, chociaż ma na celu psychologiczne nakłonienie docelowej grupy odbiorców do zakupu produktu. Reklama ma na celu przede wszystkim zwiększenie sprzedaży; Z drugiej strony propaganda koncentruje się bardziej na zmianie postaw i polityki społecznej.
Propagandę charakteryzują szczególne cechy, które odróżniają ją od prostych faktów i zwykle ujawniają ukryte lub podstępne motywy lub symbol negatywny. Elementy te obejmują:
Odwołuje się raczej do emocji (patosu), niż do intelektu
Informacje są obciążone wartością i umożliwiają dostęp do osądów, uprzedzeń i poczucia etyki (etosu) odbiorców
Wykorzystuje informacje selektywne; niezrównoważony
Intencje i motywy mają znaczenie; informacja ma określony cel
Propaganda wykorzystuje różne media, aby przyciągnąć uwagę i dotrzeć do odbiorców. Do tych mediów zaliczają się:
| Media wizualne i dźwiękowe |
|
|---|---|
| Internet |
|
| Sztuka i literatura |
|
| Przemówienia |
|
Istnieją bardzo oczywiste zastosowania, które wielu uczniów będzie znać, takie jak antysemicka propaganda nazistowskich Niemiec lub prowojenne plakaty w Stanach Zjednoczonych podczas I i II wojny światowej. Sprawdź Księżyc w dół Johna Steinbecka, który został napisany jako prodemokratyczna nowela dla krajów okupowanych podczas II wojny światowej i jest kolejnym przykładem. Książka Steinbecka została uznana za ogromny sukces i została potajemnie przetłumaczona i rozpowszechniona przez podziemnych rebeliantów w całej Europie.
W odpowiedzi na wzrost propagandy i obawę, że społeczeństwo nie potrafi krytycznie analizować informacji, w 1937 roku Edward Filene, Kirtley Mather i Clyde R. Miller założyli Instytut Analiz Propagandy. Celem Instytutu było udostępnienie ogółowi społeczeństwa danych na temat rodzajów propagandy, stosowanych taktyk i strategii jej analizy w celu zwalczania skutków psychologicznych i powodzenia takiej informacji. Funkcjonowała do 1942 roku i dzieliła propagandę na siedem kluczowych kategorii.
Tworzy poczucie izolacji wśród widzów, którzy jeszcze nie dołączyli do sprawy. Silnie odwołuje się do naszego poczucia zgodności i tęsknoty za przynależnością do grupy.
Poparcie znanej i lubianej gwiazdy, działacza politycznego lub innego podmiotu. Stwarza to poczucie zaufania i sympatii dla sprawy ze względu na osobę ją promującą.
Poparcie ze strony zwykłych, zwykłych ludzi, aby pokazać, w jaki sposób dana polityka lub pomysł im pomogła. Stwarza to poczucie normalności w stosunku do promowanej idei i pokazuje, jak jej sukces będzie pasował do codziennego życia.
Stosuje techniki, które docierają do z góry przyjętych pozytywnych odczuć odbiorców na temat czegoś i przenoszą je na promowaną ideę. Opiera się w dużej mierze na symbolice, aby połączyć emocje publiczności z ideą.
Używa nazw, które wywołują negatywną reakcję emocjonalną, taką jak strach, złość lub irytacja. Porównując osobę lub pomysł z czymś innym, co jest znienawidzone, publiczność tworzy w swoich umysłach skojarzenia między nimi.
Używa selektywnych informacji, aby przedstawić tylko jedną stronę argumentu lub historii. Skoncentrowanie się na danej kwestii niesprawiedliwie ukazuje daną kwestię, a niekompletne szczegóły mogą skłaniać wiele osób w tę czy w drugą stronę.
Używa mocno naładowanych słów, które oddziałują na pozytywne emocje docelowej grupy odbiorców. Zazwyczaj błyskotliwe ogólniki posługują się sloganami, a starannie dobrane słowa w sloganach często odwołują się do cnót drogich słuchaczom.
Stosuje techniki perswazyjne spotykane w propagandzie w celu promowania produktów lub marek, których celem jest wpływanie na zachowania konsumentów poprzez kształtowanie percepcji i emocji. Wykorzystuje strategie takie jak emocjonalne odwoływanie się, poparcie i pilność, które można znaleźć w różnych mediach, aby stworzyć pozytywne skojarzenia i zachęcić do zakupów.
Książki i sztuki uznane za propagandowe:
Chociaż to ćwiczenie można wykorzystać na wielu poziomach, poniżej znajdują się wspólne podstawowe standardy stanowe dla klas 9-10. Proszę zapoznać się ze standardami Common Core State Standards, aby uzyskać informacje na temat pasm odpowiednich dla danej klasy.
Świetnym sposobem, aby uczniowie zrozumieli propagandę, jest poproszenie ich o stworzenie własnej propagandy. Poproś uczniów, aby samodzielnie lub w grupie wybrali zasadę lub aspekt szkoły, którego nie lubią: szlaban, obiady w szkole, prace domowe, egzaminy końcowe itp. Następnie poproś, aby przekształcili to w coś pozytywnego, aby promować to wśród swoich kolegów z klasy. Tworząc plan, powinni skorzystać z jednego z siedmiu typów i umieć wyjaśnić, w jaki sposób ich strategia oddziałuje na emocje publiczności. Jeśli zawierają również logo i etos , powinny uwzględnić to w swoich wyjaśnieniach. Poproś uczniów, aby utworzyli scenorys, który mogą zaprezentować klasie, który promuje ich temat w pozytywnym świetle.
Studiując różne rodzaje propagandy, jednostki mogą uzyskać wgląd w różne strategie stosowane w celu wpływania na opinię publiczną, manipulowania emocjami i kształtowania przekonań, co pozwala im na bardziej krytyczne podejście do informacji i dokonywanie świadomych ocen. Rozpoznając cechy charakterystyczne propagandy i zaznajomiając się z 12 rodzajami technik propagandowych, możesz rozwinąć umiejętności potrzebne do rozróżniania i krytycznego analizowania informacji. Ta świadomość pozwala podejmować świadome decyzje i chronić się przed manipulacją spostrzeżeniami i przekonaniami.
Rozmawiając z dziećmi, używaj języka odpowiedniego do ich wieku i przykładów, które one rozumieją. Zacznij od prostej definicji, np. „Propaganda przekonuje, używając nieprawdziwych lub stronniczych informacji”. Powiąż to ze znanymi im reklamami lub mediami społecznościowymi. Zachęcaj do zadawania pytań i krytycznego myślenia. Podkreśl, że nie wszystkie informacje są dokładne, omawiając możliwe skutki wiary w propagandę. Podkreśl różnorodne poglądy oraz rolę public relations i umiejętności korzystania z mediów w przeciwdziałaniu temu zjawisku.
Dzieci mogą spotkać się z różnymi formami technik propagandowych w swoim codziennym życiu, np. w reklamach, postach w mediach społecznościowych, programach telewizyjnych, artykułach prasowych, a nawet w podręcznikach. Na przykład reklamy często wykorzystują chwytliwe hasła i muzykę, aby przekonać dzieci do zakupu określonego produktu lub marki, podczas gdy posty w mediach społecznościowych mogą mieć na celu promowanie określonego punktu widzenia lub ideologii. Propaganda polityczna może być również obecna w życiu dzieci, na przykład w reklamach politycznych, przemówieniach i materiałach kampanii. Na przykład charakterystyczne zachowanie i przyziemny wizerunek polityków spotykających się ze zwykłymi obywatelami stanowią przykład tak zwanej propagandy zwykłych ludzi, techniki mającej na celu stworzenie poczucia połączenia i autentyczności między przywódcami a społeczeństwem. W wiadomościach tych można używać języka naładowanego emocjami, stronniczych informacji lub nawet dezinformacji, aby wpłynąć na opinie i przekonania ludzi. W szkołach źródłem propagandy mogą być także podręczniki i materiały programowe. Na przykład niektóre podręczniki mogą przedstawiać określoną wersję historii, która przedstawia określony kraj lub grupę w korzystnym świetle, bagatelizując lub pomijając informacje, które nie są zgodne z tą narracją. Ucząc się uważnej oceny informacji i poszukiwania różnorodnych perspektyw, dzieci mogą rozwinąć umiejętności poruszania się w złożonym i często stronniczym krajobrazie mediów.
Pomaganie dzieciom w analizowaniu propagandy obejmuje różnorodne strategie dla rodziców i nauczycieli. Zachęcanie do krytycznego myślenia poprzez pytania takie jak „Kto to stworzył?” oraz „Czy przedstawiono dowody?” jest efektywny. Nauczanie rozpoznawania technik propagandowych – języka emocjonalnego, odwoływania się do autorytetów – zwiększa ich zdolność dostrzegania manipulacji i negatywnych opinii. Dzięki temu dzieci mogą rozpoznać stronniczy wpływ.
Istnieje wiele strategii i narzędzi, których nauczyciele mogą używać, aby uczyć uczniów o propagandzie w klasie. Jednym ze sposobów jest wykorzystanie przykładów z życia wziętych, takich jak reklamy polityczne, posty w mediach społecznościowych lub artykuły prasowe, aby pomóc uczniom zrozumieć powszechnie stosowane techniki i strategie. Inną strategią jest wykorzystanie odgrywania ról, debat lub symulacji, aby pomóc uczniom ćwiczyć umiejętności krytycznego myślenia i umiejętności korzystania z mediów. Na przykład uczniów można podzielić na grupy i przypisać im przedstawicieli różnych punktów widzenia na określoną kwestię, a następnie zaangażować się w debatę lub dyskusję, aby przećwiczyć ocenianie i analizowanie informacji z wielu perspektyw. Nauczyciele mogą również korzystać z zasobów związanych z umiejętnością korzystania z mediów, takich jak gry online, lekcje interaktywne lub projekty multimedialne, aby pomóc uczniom rozwijać umiejętności krytycznego myślenia i analizowania.