Door leerlingen een favoriet citaat of favoriete scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze op persoonlijk niveau uitdrukken welke delen van het verhaal hen aanspraken. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman laat zien. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de citaten voor hen betekenen.
Sommige studenten kunnen uiteindelijk hetzelfde citaat kiezen, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie openen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.
“Hij wilde geen wringer zijn. Dit was een van de eerste dingen die hij over zichzelf had geleerd. Hij kon niet precies zeggen wanneer hij het hoorde, maar het was erg vroeg. En meer dan vroeg was het diep van binnen. In de maag, als honger.”
“Voorlopig vroeg hij zich af of hij The Treatment zou krijgen, maar hij duwde die gedachte opzij. Hij werd hebberig. Hij was al gezegend genoeg voor één dag.”
"Het had geen zin meer te zeggen, zinloos om te zeggen, ik vind hun cadeautjes net zo leuk als die van jou, omdat ze het zelf hebben gedaan. Dat betekent iets. Het betekent dat we je huis zijn binnengekomen. We hebben je een sigarenpeuk gegeven. van ons."
"...plotseling werd het zonlicht even weggeknipt, alsof er een bladzijde was omgeslagen voor een gloeilamp."
“Doordeweeks zei zijn vader veel, meestal met zijn handen. Hij wreef over Palmers haar en kneep in zijn schouder en trok aan zijn shirt en kietelde zijn ribben en trok hem naar achteren met een vinger in de achterzak van zijn spijkerbroek en streek lichtjes met zijn vingertoppen langs de zijkant van zijn nek terwijl hij stopte en met vrienden praatte . Elk van deze dingen had een andere betekenis voor Palmer en toch hetzelfde - een taal die niet werd geleerd, van woorden die niet werden gehoord, die op een warme, wachtende plek ver onder zijn oren kwamen slapen.'
“Duiven doden en uit hun lijden verlossen, weigerde koppig hetzelfde te betekenen. Palmer dacht aan ellende en het leek hem dat een jachtgeweer niet de enige manier was om er een einde aan te maken. Als Palmer zich bijvoorbeeld ellendig voelde, hield zijn moeder of vader hem tegen zich aan en veegde hij zijn tranen af. Toen Palmer's moeder of vader hem uit zijn lijden verlost, schoten ze hem niet neer, ze boden hem een koekje aan. Waarom brachten de mensen dan op Duivendag wapens mee in plaats van koekjes?”
'En voor degenen in de buurt, en uiteindelijk voor Beans zelf, werd het duidelijk dat ze zelfs nu, zelfs zo dichtbij, nog steeds - nog steeds - niet naar hem zou kijken. En toen deed ze het. Zij sprak. Maar de persoon met wie ze sprak was niet Beans. Het was Palmer LaRue. Ze deed een stap achteruit van Beans en liep regelrecht naar Palmer, ging recht voor hem staan en zei: "Waarom doe je me dit aan?" En zomaar, het meisje met de rode jas en de slappe hoed was geen doelwit meer. Ze was Dorothy, ze had tranen in haar ogen en ze zei tegen hem, niet tegen iemand anders, maar tegen hem, tegen Palmer: "Waarom doe je me dit aan?" En hij wist dat ze de laatste weken toch pijn had gehad, en dat hij het was, en niet Beans, die haar het meeste pijn had gedaan.'
"In zekere zin meer gevoeld dan gedacht, voelde hij een verband tussen Nippers afwezigheid en Dorothy's woorden, die hem onophoudelijk hadden achtervolgd."
"Ze schieten ze neer." Dorothy Gruzik bewoog lange tijd niet. Het leek alsof ze wachtte tot er regen in haar mond zou vallen. Toen ze eindelijk haar ogen weer op Palmer richtte, wenste hij dat hij er niet was. "Wat?" ze zei. 'Ze schieten ze neer,' herhaalde hij, en de woorden waren stoffig en bitter op zijn tong. Er leek maar één manier om van de slechte smaak af te komen, en dat was zijn mond uit te spoelen met steeds meer woorden.”
“Toen begon hij de grauwe en zure geur te ruiken, zelfs als zijn vader er niet was, zelfs toen Duivendag voorbij was. Het kan 's morgens gebeuren als hij op school zit, of 's avonds als hij in bed ligt. Het kon zelfs midden in de winter op de schoot van zijn vader gebeuren, als het geweer al maanden op slot had gezeten. De geur zou zeker op zijn verjaardag komen. Het heeft zijn verjaardag niet verpest, net als zijn vaders schoot niet bederven, maar het heeft die dingen veranderd, zodat ze niet meer zo goed aanvoelden als voorheen.”
'Het volgende dat hij wist, werd hij uit bed en op zijn voeten gesleurd. 'Kom op,' fluisterde Beans, 'we moeten ergens heen.' Het kwam niet in Palmer op om niet mee te gaan. Toen de schok voorbij was, realiseerde hij zich wat een eer hem was verleend. Stel je voor: een maand geleden negeerden deze jongens hem behalve om hem te plagen; nu sloop ze zijn huis binnen en kropen bij hem in bed. Palmer La Rue. Verbazingwekkend!"
“Hij vond het heerlijk om ze met zijn verjaardagscadeau te zien spelen. Elke dreun van een voet zei: We trappen tegen je voetbal. Wij vinden jou leuk. Je bent een van ons."
Wiens trek, in tegenstelling tot die van Beans, zachtmoedig was, niet gemeen. Die liep met Beans and Mutto. Wie deden wat ze deden. Maar was anders.”
'In de volslagen duisternis voelde hij dat hij niets anders was dan oren en vingertoppen. Hij voelde Nippers hartslag, die als een kleine scooter achter de ribben van de tandenstoker wegzakte. Twee kamers verder voelde hij de koude, gouden blik van de trofeeduif. De stilte van het huis 's nachts was niet totaal. Ergens tikte een klok. Er kwamen gekraak en gekraak uit nabije en verre hoeken, alsof het huis trilde in een eigen slaap.'
"De ondergaande zon leek zijn stroperige licht over de korstige sneeuw te hebben geschept, zodat gewone huisdelen en achtertuinen op dit vervagende moment een spectaculair frambozendessert leken."
'Henry staarde naar de lucht. Palmer zag Henry voor wat hij was: een gevangene, sterk genoeg om hem te waarschuwen voor gisteravond, maar te zwak om iets anders te doen dan Beans volgen. Hij zag in Henry iets van zichzelf, en erger nog, wat hij kon worden.”
'Dezelfde oude Dorothy aan de overkant van de straat die hij zijn hele leven kende. En toch, op de een of andere manier, niet dezelfde oude Dorothy. Hoewel ze er nog hetzelfde uitzag als altijd, zag Palmer de laatste tijd iets anders in haar. Wat het ook was, het registreerde zich niet in zijn ogen maar in zijn gevoelens, en was hem het duidelijkst bekend door zijn afwezigheid in het gezelschap van iemand anders dan haar. Het gaf hem het gevoel dat hij zweefde.”
“...hij vertelde haar keer op keer dat hij dat niet deed, hij wilde echt geen wringer zijn. Dorothy sprong van het bureau af. Ze liep door de kamer en ging voor Palmer staan en keek hem recht in de ogen. 'Doe het dan niet,' zei ze. Ze liet het zo simpel klinken.”
“De prijs van vrede was hoog geweest: zichzelf uit de bende verbannen, zichzelf uitroepen tot verrader, zijn geliefde huisdier verbannen. Voor zo'n prijs zou een vrede uitstekend moeten zijn. Maar toen Palmer ernaar reikte, het probeerde te proeven, was het er niet.”
"Als het om duiven ging, vertrouwde hij niemand in de stad, behalve misschien Dorothy Gruzik."
"Tijdens het evenement van dit jaar deed zich een onverwachte gebeurtenis voor. Op een bepaald moment in de late namiddag stormde een onbekende jongen het schietveld op en haalde een gewonde duif op. Het schieten werd onmiddellijk stopgezet en de roekeloze jongen, die misschien op zoek was naar een ongewoon huisdier voor zichzelf, werd toegestaan om het terrein met de vogel te verlaten.
(Deze instructies kunnen volledig worden aangepast. Nadat u op "Activiteit kopiëren" hebt geklikt, werkt u de instructies bij op het tabblad Bewerken van de opdracht.)
Opleveringsdatum:
Doel: maak een storyboard dat je favoriete quote of scène in het verhaal identificeert. Illustreer uw citaat of scène en schrijf in het beschrijvingsvak over de betekenis ervan voor het verhaal en wat het voor u betekent.
Instructies voor studenten:
Vereisten: Citaat of Scène, Illustratie, minimaal 2-3 zinnen over de betekenis ervan en wat het voor jou betekent.
Begin met het bespreken van het concept van tekst-naar-zelf-verbindingen en hun belang bij het lezen. Geef een kort overzicht van de roman "Wringer" en leg de activiteit uit van het selecteren van een favoriete scène. Model dat een tekst-naar-zelf-verbinding maakt met een voorbeeld uit een ander verhaal. Betrek de leerlingen in een klassikale discussie over het belang van het leggen van verbanden tijdens het lezen.
Verdeel exemplaren van "Wringer" onder de leerlingen of geef ze toegang tot het boek, indien digitaal beschikbaar. Vraag de leerlingen om tot een bepaald punt in de roman te lezen en hun favoriete scène te selecteren. Moedig de leerlingen aan om aantekeningen te maken over waarom ze voor deze scène hebben gekozen en wat hen aanspreekt. Bied begeleiding en ondersteuning aan studenten die moeite hebben met scèneselectie.
Laat de leerlingen terugkeren naar hun favoriete scènes en hun tekst-naar-zelf-verbindingen schrijven of illustreren. Voor elk verband moeten de leerlingen de scène uit 'Wringer' kort beschrijven en vervolgens uitleggen hoe deze verband houdt met hun eigen ervaringen, gedachten of gevoelens. Stimuleer specificiteit en reflectie in hun verbanden. Modelleer het proces met uw eigen voorbeeld. Loop rond in de klas om hulp te bieden en één-op-één gesprekken met de leerlingen aan te gaan.
Vraag de leerlingen om hun favoriete scènes en tekst-naar-zelf-verbindingen met de klas te delen, mondeling of door hun visuele representaties weer te geven. Open na elke presentatie de vloer voor klassikale discussies. Moedig collega’s aan om vragen te stellen en feedback te geven op de gelegde verbanden. Faciliteer een bredere discussie over gemeenschappelijke thema's of patronen die uit de verbanden naar voren komen, en koppel ze terug aan de personages en thema's van de roman.
De Pigeon Day-scène in "Wringer" neemt een speciale plaats in onder de lezers omdat deze het centrale conflict en de thema's van de roman samenvat in een aangrijpend en emotioneel geladen moment. Het is een scène van intens moreel dilemma en persoonlijke groei, waarin de hoofdpersoon, Palmer, voor een diepgaande keuze staat tussen zich conformeren aan de traditie en trouw blijven aan zijn waarden. Lezers resoneren met deze scène omdat het hen dwingt hun eigen overtuigingen en ethische beslissingen in twijfel te trekken. De spanning, innerlijke onrust en moed die Palmer aan de dag legt, maken deze scène tot een gedenkwaardige en tot nadenken stemmende favoriet.
De Pigeon Day-scène in "Wringer" is zeer relevant voor problemen uit de echte wereld, vooral voor jonge lezers die door de complexiteit van groepsdruk en ethische besluitvorming moeten navigeren. Het weerspiegelt situaties waarin individuen, vooral jongeren, worden geconfronteerd met de verwachtingen van een groep of samenleving die kunnen botsen met hun persoonlijke waarden. De strijd van Palmer weerspiegelt de universele uitdaging om trouw te blijven aan jezelf ondanks conformiteit. Het nodigt jonge lezers uit om na te denken over het belang van het maken van ethische keuzes, zelfs als dat moeilijk is, en moedigt hen aan om op te komen voor hun principes, waardoor empathie en kritisch denken over de wereld om hen heen worden bevorderd.
De resolutie van de Pigeon Day-scène in "Wringer" heeft een diepgaande invloed op de centrale thema's van de roman, namelijk individualiteit, moraliteit en persoonlijke groei. Palmer's beslissing om de duif Nipper te sparen, tart de maatschappelijke normen en verwachtingen en benadrukt het thema van het opkomen voor je overtuigingen. Het versterkt het idee dat er moed voor nodig is om trouw te blijven aan jezelf, zelfs als je geconfronteerd wordt met druk om je te conformeren. De scène leert jonge lezers waardevolle levenslessen over het belang van empathie, mededogen en morele integriteit. Het herinnert hen eraan dat zij de macht hebben om ethische keuzes te maken die aansluiten bij hun waarden, en dat deze keuzes hun karakter kunnen bepalen en vorm kunnen geven aan hun reis naar betere individuen.