Vietnam Savaşı

Etkinliklerin Zaman Çizelgesi

Etkinliği Görüntüle

Kelime Bilgisi

Etkinliği Görüntüle

5 Ws & H

Etkinliği Görüntüle

Önemli Noktalar

Etkinliği Görüntüle

Sonrası

Etkinliği Görüntüle

Haritayı Etiketle

Etkinliği Görüntüle

Vietnam Savaşı'nın Özeti

genel bakış

ABD Savunma Bakanlığı, Vietnam Savaşı'nın tarihlerini 1 Kasım 1955'ten 30 Nisan 1975'e kadar listeler. Bu, Hồ Chí Minh ve onun halefi Le Duan liderliğindeki komünist Kuzey Vietnam arasında Kuzey Vietnam hükümetine karşı yürütülen bir iç savaştı. Güney Vietnam, Ngô Đình Diệm'den Nguyễn Văn Thiệu'ya kadar bir dizi cumhurbaşkanı tarafından yönetiliyor.

Savaş aynı zamanda Soğuk Savaş'ın bir vekalet savaşı olarak kabul edildi. Kuzey Vietnam komünist ülkeler tarafından desteklendi: Mao Zedong liderliğindeki Çin Halk Cumhuriyeti ve Nikita Krushchev liderliğindeki Sovyetler Birliği. Güney Vietnam, her iki partiden 5 farklı başkanın önderliğinde ABD tarafından desteklendi: 1961 yılına kadar Dwight D. Eisenhower, 1963 yılına kadar John F. Kennedy, 1969 yılına kadar Lyndon B. Johnson, 1974 yılına kadar Richard M. Nixon ve Gerald R. 1975'te Saygon'un düşüşü sırasında başkan olan Ford.

Dwight Eisenhower ilk olarak 7 Nisan 1954'te düzenlediği basın toplantısında Güney Vietnamlıları destekleme gerekçesinden bahsetti. Dominolar kurulur, ilkini devirirsiniz ve sonuncusuna ne olacağı çok hızlı geçeceğinden emindir. Böylece en derin etkilere sahip olacak bir parçalanma başlangıcına sahip olabilirsiniz." Eisenhower, Vietnam komünizme düşerse, Güneydoğu Asya'nın geri kalanının da domino taşları gibi hızla aynı şeyi izleyeceğine inanıyordu. Domino Teorisi , Soğuk Savaş sırasında Amerika Birleşik Devletleri'nin dış politikasının temeli haline geldi ve Amerika'nın dünya çapındaki askeri müdahalesini haklı çıkarmak için kullanıldı - ülkeleri komünist rejimlere düşmekten korumak için.

1954'ten bu yana, sonraki yirmi yıl boyunca her Amerikan başkanı, komünist hükümetin ve Kuzey Vietnam ordusunun gücü arttıkça ABD'nin Vietnam'a katılımını daha da artıran kararlar aldı. Savaş boyunca, askeri teçhizata milyarlarca dolar harcanacaktı ve yaklaşık 2.700.000 Amerikalı erkek ve kadın, Vietnam'da hizmet etmek üzere denizaşırı ülkelere gönderildi. Vietnam Savaşı, Amerika Birleşik Devletleri'nin söz verdiği hedefi, yani Güney Vietnam'ın komünist olmasını engellemek için dahil olduğu ilk savaştı. Savaşı çevreleyen çok fazla tartışma vardı ve ülke savaşı destekleyenler ve ona karşı olanlar arasında bölündü. Birçok Amerikalı, hükümetin şeffaf olmadığını keşfettiklerinde hayal kırıklığına uğradı. Diğerleri savaşın kendisinin ahlaksız olduğunu hissetti. ABD askerlerinin gaddarca davrandığına ve sivillerin gereksiz yere öldürüldüğüne dair raporlar gördüler. Yine de diğerleri, iç cephede var olan haksız ırkçılık ve cinsiyetçiliğin savaştan çok dikkatimizi çekmesi gerektiğini hissetti. Bu nedenle, Vietnam Savaşı aynı zamanda Amerikan gazilerinin kahraman olarak karşılanmak yerine düşmanlık ve düşmanlığa evlerine döndükleri ilk seferdi.

Vietnam'ın arka planı

Vietnam Ülkesi, Tarihi ve Kültürü

Vietnam, Güneydoğu Asya'da, onu sömürgeleştiren Fransızlar tarafından Çinhindi olarak adlandırılan bir yarımadanın doğu kıyısında yer alan güzel bir ülkedir. Zengin, verimli toprakları, güneyde Mekong ve kuzeyde Kızıl Nehir gibi dolambaçlı nehirleri, bataklık ovaları veya deltaları, tropik ormanları, devasa yeşil dağları ve Güney Çin Denizi boyunca binlerce kilometrelik kıyı şeridiyle pitoresk bir manzaraya sahiptir. doğu ve güney. Vietnam uzun ve dardır ve şekli "S" harfine benzer. Çin, Vietnam'ın kuzeyinde, Laos ve Kamboçya batısındadır. Tarihsel olarak, çoğu Vietnamlı kırsalda yaşayan çiftçilerdi. Vietnam savaşı, köyleri yıkıldığı için birçok insanı şehirlere sürükledi. Vietnamlılar, 5.000 yıl öncesine dayanan zengin bir tarihe ve kültüre sahiptir. Binlerce yıl önce tarımı uygulayan ilk insanlardan bazılarıydı. Birçok Vietnamlı, Konfüçyüsçülük, Taoizm ve Budizm'in "Üç Öğretisini" takip eder. Yıl boyunca, ailelerin ziyaret edip lezzetli yemeklerle atalarını onurlandırmak için bir araya geldikleri Tet, Ay Yeni Yılı gibi birçok renkli festival var. Vietnam, pirinç, deniz ürünleri ve taze meyve ve sebzelerden oluşan farklı, lezzetli ve sağlıklı bir mutfağa sahiptir. Arazi, Çinhindi kaplanları, Saola antilopları ve Sumatra gergedanları gibi birçok nadir hayvana ev sahipliği yapıyor. Manzara ve insanlar, işgaller ve yıkıcı savaşlar yoluyla hayal edilemez zorluklara katlandı ve yine de dirençli kaldı.

Fransız İşgali ve Hồ Chí Minh'in Yükselişi

Vietnam, tarihi boyunca birçok işgalin kurbanı olmuştur. Fransızlar 1877'den başlayarak Vietnam'ı sömürgeleştirdiler. Tonkin, Annam, Cochin China ve Kamboçya'yı ve daha sonra Laos'u içeren bölgeye French Indochina adını verdiler. Sömürgecilik sırasında Fransızlar, Fransız tarzında şehirler inşa ettiler ve hem doğal kaynakları hem de Vietnam halklarının emeğini sömürdüler. Dünya Savaşı sırasında Japonlar Vietnam'ı işgal etti ve Fransızları devirdi. 1945'te Japonlar yenildiğinde, Vietnam Komünist Partisi lideri Hồ Chí Minh, Vietnam halkına Bağımsızlık Bildirgesi adlı bir konuşma yaptı. Amerikan Bağımsızlık Bildirgesi'nden alıntı yaparak, Vietnam'ı yabancı denetimden arınmış bağımsız bir ulus olmaya çağırdı. Halkından alkışlarla karşılandı. Hồ Chí Minh, Karl Marx ve Vladimir Lenin'in komünist ideolojilerine inanıyordu. Uzun süredir yabancı güçlere tabi olan ve acı çeken Vietnam halkına sosyal adalet ve ekonomik eşitlik getirmek istedi. Ülkeyi komünizm altında birleştirmenin bunu başarmanın yolu olduğuna inanıyordu.

Ancak İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Fransızlar eski sömürgelerinin kontrolünü geri almak istediler. Vietnam'ın Hồ Chí Minh yönetiminde baskıcı bir komünist ülke olmasını istemediklerini düşündüler. Soğuk Savaş, Amerika Birleşik Devletleri gibi demokratik ülkelerin Sovyetler Birliği ve Çin gibi komünist ülkelerle karşı karşıya gelmesiyle başlamıştı. Fransızlar ayrıca eski sömürgelerinin sağladığı kaynakları, zenginliği ve stratejik nüfuzu sürdürmek istediler. Fransızlar, Vietnam'ın kontrolünü yeniden kazanmak ve sürdürmek için on yıl boyunca çalıştı. Buna Birinci Çinhindi Savaşı adı verildi . Fransızlar Güney'i elinde tutabildiler, ancak kuzeyde Hồ Chí Minh ve onun komünist partisi Viet Minh'e karşı savaştılar. Savaş, 1954'te Dien Bien Phu'nun belirleyici savaşıyla sona erdi.

7 Mayıs 1954'te Kuzey Vietnam'da Fransızların elindeki Dien Bien Phu, dört aylık uzun bir kuşatmanın ardından General Võ Nguyên Giáp liderliğindeki Hồ Chí Minh'in komünist ordusunun eline geçti. Temmuz 1954'te bir barış anlaşması imzalandı: Cenevre Anlaşması . Anlaşma, Vietnam Demokratik Cumhuriyeti (Kuzey Vietnam), Çin Halk Cumhuriyeti, Kuzey Vietnam ve Fransa'yı destekleyen Sovyetler Birliği ve Güney Vietnam'ın komünist olmayan kalmasını isteyen Birleşik Krallık tarafından imzalandı. Anlaşmalara göre, Fransızlar birliklerini Kuzey Vietnam'dan çekecek ve Vietnam geçici olarak 17. paralel boyunca ikiye bölünecek: komünist Kuzey ve komünist olmayan Güney. Cenevre Anlaşmaları, ülkeyi yeniden birleştirecek bir cumhurbaşkanı için iki yıl içinde seçimlerin yapılacağını belirtti, ancak bu olmadı.

Amerikan-Vietnam Çatışması

1955-1963

Cenevre Anlaşmaları Vietnam'ı resmen böldükten sonra, ABD komünist olmayan hükümeti desteklemek için Güney Vietnam'a yardım etti. Güneyde komünizme karşı olan birçok insan vardı. Hồ Chí Minh, 1953-1956 yılları arasında Kuzey Vietnam'da tarım arazilerini kolektifleştiren ve insanları çiftliklerde acımasız koşullarda çalışmaya zorlayan baskıcı "toprak reformları" başlatmıştı. Yüz binlerce insan Kuzey Vietnam'dan Güney'e kaçtı. Ancak Güney'de, Güney Vietnam hükümetine de güvensizlik vardı. Güney Vietnam başkanı Ngô Đình Diệm, serbest seçim teklifini reddetmişti ve yozlaşmış olduğu biliniyordu. Diệm Katolikti ve Budist çoğunluğa sempati duymuyordu. Birleşik Devletler, komünistler yerine onu her halükarda destekledi.

1957'de Güney Vietnam'da komünist bir isyancı güç büyüdü. Kendilerine Ulusal Kurtuluş Cephesi (NLF) adını verdiler, ancak Birleşik Devletler onlara Viet Cong adını verdi. Viet Cong, Kuzey ile müttefikti ve Güney Vietnam hükümetini yenmek ve Güney'i komünizme teslim etmek için eğildi. Viet Cong ile Güney Vietnam Ordusu veya ARVN (Viet Nam Cumhuriyeti Ordusu) arasında çatışma çıktı. Amerika Birleşik Devletleri ARVN'yi destekledi ve askeri teçhizat ve danışmanlar gönderdi.

Mart 1959'da Hồ Chí Minh vatandaşlarını ayaklanmaya çağırdı ve hem Kuzey'i hem de Güney'i komünizm altında birleştirmek için bir "Halk Savaşı" ilan etti. Sonra Eylül 1960'ta Hồ Chí Minh hastalandı. Kontrolünün çoğunu komünist lider Le Duan'a devretti. Hồ Chí Minh halkı için güçlü ve ilham verici bir figür olarak kalacaktı, ancak savaşın geri kalanı için strateji Le Duan'ın elindeydi.

Mayıs 1961'de Başkan Kennedy, seçkin ABD Ordusu Özel Kuvvetleri olan Yeşil Berelileri, Güney Vietnam'ı Viet Cong'a karşı savaşmak üzere örgütlemek üzere Vietnam'ın Orta Dağlık Bölgesi'ne gönderdi. ABD şimdi savaşta doğrudan harekete geçiyordu. Ocak 1962'de Başkan Kennedy, Viet Cong gerilla kuvvetlerine yiyecek ve koruma sağlayacak mahsulleri ve ormanları öldürmek amacıyla Ajan Orange ve diğer herbisitlerin ve yaprak dökücülerin Güney Vietnam'da püskürtülmesi için yetki verdi. Agent Orange'ın daha sonra korkunç yan etkileri olduğu bulundu. Toprağı tahrip etmenin yanı sıra, hastalıklara ve doğum kusurlarına neden oldu.

Viet Cong ile Güney Vietnam Ordusu arasındaki çatışmalar sürerken, Güney Vietnam Devlet Başkanı Diem, Katolik azınlık lehine Budistlere kötü davranarak vatandaşlarını kızdırıyordu. Mayıs 1963'teki bir olayda, Güney Vietnam hükümeti bir Budist protestocu kalabalığına ateş açarak aralarında çocukların da bulunduğu 8 kişiyi öldürdü. Aynı yılın Haziran ayında, bir Budist keşiş Güney Vietnam hükümetini kendisini ateşe vererek protesto etti; Olay yerinden gelen görüntüler ünlü oldu ve dünyayı şok etti. Başkan Diem'in baldızı, kibirli ve güce aç Madam Nhu, çekişmeye yardımcı olmak için çok az şey yaptı. “Yaksınlar, ellerimizi çırpalım. Budistler bir barbekü daha yapmak isterlerse, benzin ve kibrit vermekten memnuniyet duyarım.”

Güney Vietnam halkı, kendilerini yozlaşmış Başkan Diem ve zalim ailesinden kurtarmak için çaresizdi. 1963 Kasım'ında Başkan Kennedy, ABD'nin Diem'i devirmek için bir askeri darbeye yardım etmesini gizlice onayladı. Ancak Başkan Diem, 2 Kasım 1963'te teslim olduktan hemen sonra suikaste uğradığında Kennedy şok oldu. Birçok Güney Vietnamlı, Diem'in baskıcı yönetiminin sonunu kutladı, ancak ülke daha fazla istikrarsızlaştı. ABD, bu kaos döneminde komünistlerin yönetimi ele geçirmesini engellemek için müdahalesini artırdı. Üç hafta sonra, Başkan Kennedy 22 Kasım 1963'te Dallas, Teksas'ı ziyaret ederken trajik bir şekilde öldürüldü.

1963-1968

Kennedy'nin ölümünden sonra Başkan Yardımcısı Lyndon Johnson başkan oldu. Johnson, Güney Vietnam'ın komünizme düşmeyeceğine kararlıydı. “Vietnam'ı kaybetmeyeceğim. Güneydoğu Asya'nın Çin'in gittiği yoldan gittiğini gören başkan olmayacağım." (24 Kasım 1963).

Amerika Birleşik Devletleri Güney Vietnam'a danışman ve ekipman göndermeye devam etti. Ağustos 1964'te tartışmalı Tonkin Körfezi olayıyla bir dönüm noktası yaşandı. ABD, Kuzey Vietnam devriye botlarının iki ABD Donanması destroyerine ateş açtığını söyledi. Daha sonra, ABD muhriplerinin o sırada Kuzey Vietnam'a karşı bir görevde olduğu için daha karmaşık olduğu bulundu. Bu nedenle Kongre, ABD'nin "ABD güçlerine karşı herhangi bir silahlı saldırıyı püskürtmek ve daha fazla saldırganlığı önlemek için gerekli tüm önlemleri alabileceğini" belirten Tonkin Körfezi Kararını kabul etti. Bu Karar, bölgede askeri harekata izin verdi ve bu, Johnson'ın savaşa katılımlarından bu yana ilk kez ABD kara birlikleri göndermesine izin verdi. Amerika Birleşik Devletleri de ilk kez Kuzey Vietnam'ı bombalayacaktı.

Buna karşılık, Sovyetler Birliği ve Çin, Kuzey Vietnam'a silah, mühendislik ekipmanı, gıda ve tıbbi malzeme desteğini artırdı. Buna ek olarak, Kuzey Vietnam, Viet Cong'a yardım etmek için düzenli askerleri NVA'yı (Kuzey Vietnam Ordusu) Güney Vietnam'a göndermeye başladı.

Kasım 1964'te Johnson yeniden seçimleri kazandı ve Mart 1965'te ilk resmi ABD savaş birlikleri Vietnam'a geldi. Gizli notlar daha sonra Washington'daki birçok kişinin Vietnam'daki durumun korkunç olduğunu ve Kuzey Vietnamlıları yenmenin maliyetli ve muhtemelen ulaşılamaz olacağını bildiğini ortaya çıkardı. Johnson'ın, "Teksas dolu fırtınasına yakalanmış bir ahmak gibi hissediyorum. Koşamam, saklanamam ve onu durduramam" dediği bildirildi. Bu özel duygulara rağmen, Temmuz 1965'te Başkan Johnson, daha fazla kara birliği çağrısında bulundu ve taslak sayısını her ay 35.000'e çıkardı. 1966'da Vietnam'daki ABD asker sayısı 400.000'e yükseldi ve 1967'de 500.000 vardı.

Eylül 1967'de Nguyễn Van Thiệu, Güney Vietnam'ın yeni cumhurbaşkanı seçildi. Birçok savaş her iki tarafta da büyük kayıplara neden oldu. Ancak, Amerika Birleşik Devletleri halka Kuzey Vietnamlıları yendiklerinden emin olduğunu iletti. Başarı ölçütlerinden biri ceset sayısı ya da bir çatışma ya da operasyonda öldürülen düşman askerlerinin sayısıydı. Vietnam Savaşı sırasında, ABD ordusu, öldürülen Kuzey Vietnamlı veya Viet Cong askerlerinin sayısı kendilerini aştığı sürece başarılı olduklarını hissetti.

Ardından, Ocak 1968'de Kuzey Vietnamlılar Tet Taarruzu olarak bilinen şeyi başlattı. 70.000 Kuzey Vietnam ve Vietkong kuvveti, büyük Hue şehirleri ve Güney Vietnam'ın başkenti Saigon da dahil olmak üzere, Güney Vietnam genelinde 100'den fazla şehir ve kasabaya koordineli bir dizi saldırı başlattı. ABD Büyükelçiliği bile işgal edildi. Saldırılar ABD'yi şoke etti ve savaşta bir dönüm noktası oldu. Kuzey Vietnamlıların yenilebileceğine dair büyük bir güven eksikliğinin başlangıcıydı.

Şu anda, savaş karşıtı protestolar Amerika Birleşik Devletleri'nde daha sık meydana gelmeye başladı. Bazı Amerikalılar, sivillerin Amerikan bombaları ve askerleri tarafından öldürülmesini protesto etti. Bazıları, inanmadıkları bir dava uğruna hayatlarını riske atmalarını istemeyerek oğullarını savaşa göndermeyi protesto ettiler. Her hafta yüzlerce ABD askeri ölüyordu. Pentagon bir başarı ölçüsü olarak "ceset sayımına" bakarken, birçok Amerikalı, herhangi bir sayıda ABD zayiatının çok yüksek bir bedel olduğunu hissetti. Tarihte ilk kez cephelerden gelen haber ve görüntüler her gece grafik detaylı olarak gece haberlerinde yayınlandı. 16 Mart 1968'de ABD birlikleri Mai Lai'de korkunç bir katliam gerçekleştirdi. Aralarında kadın, çocuk ve bebeklerin de bulunduğu 500'den fazla sivil ABD askerleri tarafından vahşice katledildi. Cepheden gelen görüntüler ve haberler, bazı Amerikalıların savaşın ahlaksız veya kazanılamaz olduğuna veya her ikisinin birden olduğuna inanmalarına neden oldu. Bazıları Vietnam Savaşı'nı sonu olmayan bir savaş olarak gördü. Martin Luther King Jr. , 31 Mart 1968'de "Büyük Bir Devrimle Uyanık Kalmak" başlıklı bir konuşmasında, "İnsanlık savaşa bir son vermeli, yoksa savaş insanlığı sona erdirecektir ve başlamanın en iyi yolu, vietnam'daki savaşa bir son verin, çünkü devam ederse, kaçınılmaz olarak tüm dünyayı nükleer imhaya götürebilecek çin ile karşı karşıya kalma noktasına geleceğiz. artık şiddet ve şiddetsizlik arasında bir seçim değil dostlarım. ya şiddetsizlik ya da yokluk." Martin Luther King, Jr. 4 Nisan 1968'de trajik bir şekilde vurularak öldürüldü.

1968-1975

Başkan Johnson, kampanyaya değil, başkan olarak görevlerine odaklanması gerektiğini söyleyerek yeniden seçilmeyi istemedi. Kasım 1968'de Richard M. Nixon, ülke çapında meydana gelen birçok savaş karşıtı protestoya yanıt olarak "hukuk ve düzeni" yeniden tesis etme sözü vererek ABD başkanlık seçimlerini kazandı. Ayrıca, pek çok Amerikalı'nın kızdığı taslağı sona erdirmeye söz verdi. 1968'de Vietnam'da 540.000 ABD askeri vardı. 1969'da Nixon bir "taslak piyango" başlattı. Bunun taslak sistemi daha adil hale getireceğini hissetti. Aynı zamanda, savaşın kademeli olarak "Vietnamlaştırılması" olacağını söyleyerek ABD birliklerinin Vietnam'daki yavaş geri çekilmesine başladı. Plan, Güney Vietnam ordularının ABD varlığı olmadan kendi başlarına savaşacak kadar güçlenmesine yardımcı olmaktı.

Eylül 1969'da Hồ Chí Minh, Hanoi'de kalp krizinden öldü ve Kuzey Vietnam'da putlaştırılan patrikleri için çok yas tutulmasına neden oldu. Ancak, Le Duan ve diğerleri davaya öncülük etmeye devam etti ve savaş devam etti. Savaşın tüm tarafları arasında ön barış görüşmeleri 1968'de başlamışken, duraksadılar ve hiçbir şey başarılamadı. 1970 yılında Başkan Nixon, ulusal güvenlik danışmanı Henry Kissinger'ı Hanoi hükümetinden Le Duc Tho ile bir barış görüşmesi yapması için gönderdi. Bu görüşmeler tüm tarafları kapsamadı ve daha hızlı bir barış için süreci atlatmayı amaçlıyordu. Bir yandan barış için müzakere ederken, Nixon, ABD'nin komünist üs kampları ve tedarik bölgeleri olduğundan şüphelendiği Kamboçya'nın gizli bombalanmasını emretti. Bu eylemler, ülke içinde savaş karşıtı duyguları şiddetlendirmeye devam etti. Amerika Birleşik Devletleri'nde savaş karşıtı protestolardaki artış devam etti ve bunlardan biri trajik Kent State Shooting ile sonuçlandı. 4 Mayıs 1970'de Ulusal Muhafızlar, Ohio'daki Kent State Üniversitesi'nde savaş karşıtı göstericilere ateş açtı. Dört öğrenci öldü, dokuz kişi yaralandı. Birçoğu şok oldu. Bazıları protestocuları suçladı, diğerleri ordunun sadece Vietnam'dakileri değil, kendi ülkelerindekileri de öldürdüğünü hissetti.

ABD, Vietnam'daki birliklerini istikrarlı bir şekilde azaltmaya devam etti ve 1971'de ABD birlikleri 140.000'e düşürüldü. Barış görüşmeleri de devam etti, ancak bu sırada savaşlar şiddetlendi. Sonra Haziran 1971'de eve mecazi bir bomba atıldı. New York Times, Savunma Bakanlığı'ndan savaşla ilgili sızdırılmış belgeleri anlatan bir dizi makale yayınladı. Bunlar Pentagon Belgeleri olarak biliniyordu. ABD hükümetinin Vietnam'daki eylemleri konusunda şeffaf olmadığını ve ABD'nin katılımını halka küçümserken sürekli olarak artırdığını gösterdiler. Halkın hükümete olan güveni tüm zamanların en düşük seviyesine düştü.

Başkan Nixon birliklerini geri çekmeye devam etti ve 1972'de Vietnam'da 69.000 ABD askeri vardı. Ancak Mart 1972'de, Kuzey Vietnamlılar Paskalya Taarruzu olarak bilinen başka bir büyük saldırı başlattı. Buna karşılık, Aralık 1972'de Başkan Nixon, Kuzey Vietnam'da Hanoi ve Haiphong çevresindeki yoğun nüfuslu bölgelere 20.000 ton bomba bırakan bir hava saldırısı emri verdi. Bu ölümcül saldırılardan sonra, Ocak 1973'te nihayet bir Barış Anlaşmasına varıldı.

Paris Barış Anlaşmaları , Vietnam Savaşı'nı sona erdirmek için ABD ve Kuzey Vietnam arasında bir anlaşmaydı. Onlar Henry Kissinger ve Le Duc Tho tarafından müzakere edildi. Her iki adama da çabaları için 1973 Nobel Barış Ödülü verildi, ancak Le Duc Tho bunu kabul etmeyi reddetti. Anlaşmalar 27 Ocak 1973'te Kuzey Vietnam, Güney Vietnam, ABD ve Viet Cong hükümetleri tarafından imzalandı. Anlaşma, POW'ların iadesi karşılığında kalan tüm ABD Kuvvetlerini kaldıracaktı. Gelecekteki ABD Senatörü John McCain de dahil olmak üzere 591 ABD Savaş Esiri vardı. Doğrudan ABD askeri müdahalesi sona erdi ve kalan üç güç arasındaki çatışmalar geçici olarak durduruldu (bir günden az bir süre için).

ABD birlikleri Vietnam'ı resmen terk ederken, Nixon Güney Vietnam Devlet Başkanı Thiệu'ya, Güney'in egemenliğinin Kuzey tarafından tehdit edilmesi durumunda yardım edeceğine dair bir söz verdi. Ancak Ağustos 1974'te Başkan Nixon, Watergate skandalı nedeniyle görevden alınmasıyla karşı karşıya kaldığı için istifa etti. Başkan Yardımcısı Gerald R. Ford başkan oldu ve Ocak 1975'te ABD ordusunun Vietnam'daki müdahalesine son verdiğini açıkladı.

Paris Barış Anlaşmaları ve Amerikan birliklerinin geri çekilmesinden sonra, Kuzey Vietnamlılar ABD'nin ayrılmasından yararlandı ve tüm Güney Vietnam'ı ele geçirmek için bir kampanya başlattı. Güney Vietnam kuvvetleri onları tutmaya çalıştı ama başaramadı. Amerika Birleşik Devletleri misilleme yapmak için hiçbir şey yapmadığında, Kuzey Vietnamlılar 30 Nisan 1975'te Güney Vietnam'ın başkenti Saygon'u hızla alana kadar kuşatmaya devam etti. ABD binlerce kişinin tahliyesine yardım ederken, Kuzey Vietnamlıların ardından 120.000'den fazla insan Vietnam'dan kaçtı. Saygon'u ele geçirdi. Saygon radyosu son mesajını verdi: "Bu, Saigon İstasyonu'ndan son mesaj olacak. Uzun bir mücadele oldu ve biz kaybettik... Tarihten ders almayanlar onu tekrar etmek zorunda kalıyor.. .. Saygon imza atıyor." Temmuz 1975'e kadar, Kuzey ve Güney Vietnam resmen komünist hükümet altında birleşti ve Vietnam Sosyalist Cumhuriyeti olarak yeniden adlandırıldı.

Vietnam Savaşı'nın yıkıcı sonuçları oldu. Savaş sırasında her iki tarafta 2 milyon Vietnamlı sivilin öldüğü tahmin ediliyor. Yaklaşık 1,1 milyon Kuzey Vietnamlı ve Viet Kong askeri öldürüldü. Yaklaşık 250.000 Güney Vietnam askeri ve 58.220 Amerikan askeri hayatını kaybetti. 2 milyondan fazla erkek ve kadın Vietnam'da görev yaptı ve hayatta kalanların çoğu hem zihinsel hem de fiziksel yaralarla eve geldi. Birçoğu, fedakarlıklarını onurlandırmayan bir atmosfere geri döndüğü için üzüldü. Güney Vietnam'ı anti-komünist tutma hedefi başarısız olmuştu. Amerika Birleşik Devletleri'nin savaş sırasındaki eylemleri, birçok kişinin Amerika'nın ahlakını ve hükümetinin şeffaflığını sorgulamasına neden oldu. Vatansever olmanın ne anlama geldiğini sorguladı. Vietnam Gazisi John Kerry, "Hem Vietnam Savaşı'nda hem de onu durdurma mücadelesinde cesaret gördüm. Vatanseverliğin sadece askerliği değil, protestoyu da içerdiğini öğrendim" dedi. Eski Başkan Richard Nixon, "Amerikan tarihinde hiçbir olay Vietnam Savaşı'ndan daha yanlış anlaşılmamıştır. O zaman yanlış rapor edilmişti ve şimdi yanlış hatırlanıyor" iddiasında bulundu. Bugünün öğrencilerine Vietnam Savaşı'nın gerçeklerini, farklı bakış açılarını ve tüm nüanslarını öğretmek önemlidir. Her tarafta ölüm, yıkım ve zulüm vardı. Ayrıca her tarafta cesaret ve özveri vardı. Bugünün öğrencileri yarının liderleridir ve o çalkantılı yirmi yıldan çıkarılan derslere kulak verseler iyi olur.

Vietnam Savaşı İçin Temel Sorular

1. Kuzey Vietnam'ı Güney Vietnam ile çatışmaya iten faktörler nelerdir?
2. ABD'yi dahil olmaya iten faktörler nelerdi?
3. Yanlış varsayımlar ve yanlış anlamalar Vietnam ve Amerika Birleşik Devletleri'nin savaş çabalarını nasıl etkiledi?
4. ABD'nin Vietnam'daki müdahalesinin tırmanmasına ne sebep oldu?
5. Hükümet liderleri bir savaş zamanında en iyi hareket tarzına nasıl karar vermelidir?
6. Toplumlar kimin bir savaş için en uygun olduğuna nasıl karar verir ve onları askere almak için nasıl bir yol izlemeleri gerekir?
7. Bir ordunun (ve bir toplumun) değişken ve değişen durumlara uyum sağlaması önemli mi? Niye ya?
8. Medyanın savaş haberleriyle hükümetin yaptığı açıklamalar arasındaki tutarsızlık nasıl oldu?
9. Hükümetin ulusal güvenliği koruma ihtiyacı yanında halkın gerçeği bilme hakkı nasıl var olabilir?
10. Amerikan askerleri Vietnam'da ne yaşadı? Aileleri evde neler yaşadı?
11. Vietnamlı askerler nelere katlandılar?
12. Vietnam halkı nelere katlandı?
13. Amerikan halkı Vietnam'daki savaş hakkında ne hissetti ve bu duygular zaman içinde nasıl değişti?
14. O zamanlar insanların Vietnam Savaşı hakkında ne gibi farklı bakış açıları vardı? Farklı görüşlerin sebeplerinden bazıları neler olabilir?
15. Barışçıl bir dünya düzeninin sağlanmasına yardım etmede ulusların ne gibi sorumlulukları vardır?

Literatür ve Kaynaklar

• Inside Out and Back Again by Thanhha Lai
• The Things They Carried by Tim O'Brien
• Çarşamba Savaşları , Gary D. Schmidt
• The Presidency of Richard Nixon
• Tinker vs. Des Moines

Kaynaklar ve İleri Okuma

• https://www.pbs.org/kenburns/the-vietnam-war/
• https://www.history.com/news/vietnam-war-origins-events
• https://kids.nationalgeographic.com/geography/countries/article/vietnam
• https://www.bbc.co.uk/bitesize/guides/z8kw3k7/revision/1
• https://alphahistory.com/vietnamwar/vietnam-war/