Milkweed Jerry'ego Spinelli

Postacie

Wyświetl Aktywność

Aluzje

Wyświetl Aktywność

Podsumowanie Fabuły

Wyświetl Aktywność

Motywy, Symbole i Motywy

Wyświetl Aktywność

Ulubiony Cytat

Wyświetl Aktywność

Podstawowe pytania dotyczące Milkweed – Jerry Spinelli

1. Kim są główni bohaterowie Milkweed i jakie wyzwania przed nimi stoją?
2. Jakie aluzje (odniesienia do prawdziwych ludzi, miejsc, wydarzeń, praktyk religijnych, sztuki, literatury) pojawiły się w powieści? Czego można dowiedzieć się o ludziach i czasie z tych aluzji?
3. Jakie tematy, symbole i motywy występują w powieści? W jaki sposób symbolika pomaga ci lepiej zrozumieć postacie i ich motywacje?
4. Jakie przesłanie na temat życzliwości i odwagi przekazuje czytelnikowi autor Milkweeda ? Dlaczego tak ważne jest nauczanie, poznawanie i pamiętanie o Holokauście?
5. Czym jest bildungsroman w literaturze i jaki jest to przykład?

Podsumowanie Milkweed

Akcja Milkweed rozgrywa się w Warszawie, w przededniu okupacji hitlerowskiej w 1939 roku. Czytelnik poznaje głównego bohatera, gdy kradnie chleb przechodniowi. Jest bardzo mały i niezwykle szybki, a zatem bardzo utalentowanym złodziejem. Mały chłopiec zostaje złapany przez Uri, kolejną młodą sierotę, która bierze go pod swoje skrzydła. Uri pyta małego chłopca o jego imię, a ten odpowiada „Stopthief”. To wszystko, co kiedykolwiek o sobie wiedział. Uri przedstawia bezimiennego chłopczyka innym sierotom: Kubie, Enosowi, Ferdiemu, Olkowi, Dużemu Henrykowi i Jonowi. Wszyscy szukają schronienia w stodole po tym, jak ukradli tyle jedzenia, ile mogli, aby przeżyć. Mały chłopiec lubi spędzać czas z Urim. Dniem spędzają kradnąc jedzenie, a wieczorami biesiadując, szukając schronienia w opuszczonym zakładzie fryzjerskim. Uri strzyże chłopcu włosy, pomaga mu się umyć i daje mu nowe ubrania.

Chłopiec pewnego dnia zaprzyjaźnia się z młodą Żydówką o imieniu Janina. Podziwia jej błyszczące, czarne lakierowane buty. Wymieniają się tajnymi prezentami w postaci jedzenia i słodyczy. Kiedy we wrześniu 1939 roku naziści najechali Polskę i przejęli kontrolę nad Warszawą, mały chłopiec z zachwytem przyglądał się „paradzie” ulicami. Jest nieświadomy grożącego mu niebezpieczeństwa. Po inwazji Uri postanawia dać chłopcu historię i tożsamość. Uri mówi mu, że ma na imię Misza Piłsudski i jest romskim chłopcem z Rosji, który ma ojca, matkę wróżkę, siedmiu braci i pięć sióstr oraz ulubionego konia o imieniu Greta. Uri wyjaśnia, że ​​na jego wioskę spadły bomby, został oddzielony od rodziny i dlatego został sierotą w Warszawie. Misza uwielbia swoją nową historię i kurczowo się jej trzyma, chętnie biegnąc powiedzieć Janinie, że ma na imię Misza Piłsudski. Opowiada swoją historię każdemu, kto chce słuchać.

Tymczasem naziści wzmacniają kontrolę nad Warszawą i biorą na cel Żydów. Wprowadzają godzinę policyjną i pewnej nocy, gdy Misza dostarcza swoim przyjaciołom skradzione jedzenie, nazista strzela do niego, odcinając mu płatek ucha. Misza ma szczęście, że żyje, ale to nie powstrzymuje go od dalszego podejmowania ryzyka. Kolejnym przyjacielem Miszy jest kierownik sierocińca dr Korcak (wzorowany na prawdziwym Januszu Korczaku), który bezinteresownie opiekuje się wieloma osieroconymi dziećmi. Misza również im pomaga, przynosząc im żywność i węgiel, który kradnie.

Jesienią 1940 r. nakazano przymusowe usunięcie wszystkich Żydów z Warszawy do getta. Społeczność żydowska w Warszawie była wówczas największą w Polsce i Europie, ustępując jedynie miastu Nowy Jork. 30% mieszkańców Warszawy stanowili Żydzi. Getto zajmowało jednak jedynie 2,4% powierzchni miasta na zaledwie 1,3 mili kwadratowej. W szczytowym okresie getto warszawskie przymusowo przetrzymywało 460 000 żydowskich mężczyzn, kobiet i dzieci. W tej historii Misza, jego przyjaciele-sieroty Janina, jej miły i łagodny ojciec, pan Milgrom, który jest farmaceutą, jej droga matka i zadziorny wujek Szepsel zostają zmuszeni do opuszczenia domu i przeniesienia się do getta. Do getta trafiają także doktor Korczak i osierocone dzieci. Misza opisuje, jak wszyscy zgłaszają się do getta, przynosząc tyle rzeczy, ile mogą unieść.

W getcie panują opłakane warunki. Nazistowscy żołnierze terroryzują i biją mieszkańców w niespodziewanych nalotach o północy. Jest bardzo mało jedzenia, a ludzie głodują i umierają na ulicach. Warunki są brudne, a wszyscy są stłoczeni na tak małej przestrzeni, że choroba szybko się rozprzestrzenia. Każdego dnia Misha widzi nowe ciała opisane w gazetach. Dorośli są zmuszani do ciężkiej pracy. Matka Janiny zachoruje i ostatecznie umiera. Jednak pomimo tego wszystkiego Misha pozostaje niewinnie odporna. Każdej nocy wymyka się w poszukiwaniu jedzenia i przemyca je z powrotem do Janiny i jej rodziny. Dostarcza także żywność sierotom i doktorowi Korczakowi.

Przemyt jest niezwykle niebezpieczny. Pewnego tragicznego dnia Misza widzi młodego Olka wiszącego na szyi z tabliczką oznajmiającą, że zginął, bo był przemytnikiem. A jednak bez jedzenia, które Misza kradnie, wkradając się i wymykając przez dziurę w murze getta „szeroką na dwie cegły”, z pewnością umarliby z głodu. Pan Milgrom „adoptuje” Miszę do rodziny i traktuje go jak syna. Janina i Misza też są ze sobą bardzo blisko i wszystko robią razem. Misha opisuje, jak zachowuje się jak jego młodsza siostra, naśladując wszystko, co robi, nawet przemyt. Janina dołącza do Miszy podczas jego niebezpiecznych nocnych wycieczek, ponieważ ona również jest na tyle mała, że ​​może przekraść się przez dziurę. Pewnego dnia Janina i Misza bawią się w getcie i zauważają, że coś rośnie na gruzach. Jest mleczny, biały, miękki i delikatny. Janina uważa, że ​​to musi być anioł. Daje im poczucie nadziei, że na gruzach zniszczonego getta może wyrosnąć roślina, że ​​jakoś życie trwa.

Po około półtora roku życia w nędznych i nędznych warunkach getta, przyjaciel Miszy, Uri, przychodzi i ostrzega go, że musi uciekać. Uri mówi, że kiedy Misha wymyka się nocą, żeby przemycić, musi uciekać i uciekać. Uri słyszał, że zbliżają się deportacje. Naziści mówią żydowskim mieszkańcom getta, że ​​są przenoszeni na wieś, gdzie mogą mieć własną społeczność, własne gospodarstwa rolne. To jest kłamstwo. Deportacje mają na celu wywiezienie Żydów do obozów koncentracyjnych, które są ośrodkami masowej zagłady. Uri ostrzega Mishę, aby odeszła, po czym znika. Kiedy Misza przekazuje tę wiadomość Panu Milgromowi, Pan Milgrom każe Miszy i Janinie uciekać. Instruuje ich oboje, aby zrobili, co mówi Uri, a kiedy wymkną się w nocy, biegli i biegli dalej. Uważa, że ​​to ich jedyna szansa na przeżycie. Janina jednak nie może tego zrobić. Ma siedem lat i jest zbyt młoda, aby w pełni to zrozumieć i nie może opuścić ojca. Mimo że Misza próbowała odciągnąć Janinę, ta biegnie do miejsca, gdzie jej ojciec wsiada do pociągu jadącego do obozów zagłady. Misza próbuje powstrzymać Janinę, ale zostaje ona wrzucona do wagonu przez nazistę. Nagle Uri pojawia się jako tajny nazista i udaje, że zastrzelił Mishę, aby go uratować. Uri potajemnie pracuje jako podwójny agent, udając nazistę w celu zdobycia informacji, jednocześnie współpracując z ruchem oporu, który miał podjąć próbę „Powstania Warszawskiego”. Kula Uriego odcięła Miszy resztę ucha, a on upadł nieprzytomny, pozornie martwy.

Misza budzi się w gruzach torów kolejowych. Zdezorientowany próbuje dojść pieszo do „pieców”, obozów zagłady, do których wywieziono Janinę, jej ojca i wszystkich innych. Jedyne, czego pragnie, to do nich wrócić. Zostaje jednak odnaleziony przez polskiego rolnika, który przyprowadza go do swojego gospodarstwa i dla jego bezpieczeństwa ukrywa. Rolnik wraz z żoną ukrywają Miszę przez trzy lata, aż do końca wojny. Kiedy wojna się kończy, Misza nie ma dokąd pójść. Ucieka się do jedynego zajęcia, jakie kiedykolwiek znał i ponownie zaczyna kraść, tym razem sprzedając swoje towary na małym wózku na wsi.

W końcu Miszy udaje się wyemigrować do Ameryki. Po przybyciu przedstawia się agentowi imigracyjnemu jako Misha Milgrom. Agent natychmiast zmienia nazwisko na Jack. Tak więc Misha staje się Jackiem Milgromem. W Ameryce Jack znajduje pracę jako sprzedawca, choć twierdzi, że nie jest zbyt dobry. Nie może powstrzymać się od długich tyrad i opowiadania o wszystkich swoich traumatycznych doświadczeniach z wojny. Wyjaśnia, że ​​„nie liczyło się to, że mnie słuchałeś, ale to, że mówiłem. Teraz to widzę. Urodziłem się w szaleństwie. Kiedy cały świat zwariował, byłem na to gotowy. W ten sposób przetrwałem. A kiedy to szaleństwo się skończyło, dokąd mnie to doprowadziło? Na rogu ulicy, tam, przełykając ślinę, rozlewając się. I potrzebowałem cię tam. Byłeś butelką, w którą się nalałem.

Pewnego dnia Jack spotyka kobietę o imieniu Vivian, która jest gotowa wysłuchać jego historii. Pobierają się, a ona zachodzi w ciążę. Ale Vivian pozostawia Jacka niezdolnego do poradzenia sobie z jego trudnościami i dziwactwami spowodowanymi stresem pourazowym po wojnie. Wiele lat później Jack pracuje w sklepie spożywczym, zapełniając półki, kiedy podchodzi do niego kobieta. Mówi Jackowi, że jest Katherine, jego córką, i przedstawia go jego młodą wnuczkę Wendy. Katherine mówi, że czekała na spotkanie z ojcem, aby mógł nadać Wendy jej drugie imię. Jack bez wahania nadaje jej imię „Janina”. Katherine zaprasza Jacka, aby z nimi zamieszkał, a on z wdzięcznością się zgadza. Wendy podekscytowana nazywa swojego nowego dziadka „Poppynoodle”.

Pod koniec historii Jack sadzi mlecze na ich podwórku. Mówi im, że to „roślina anioła”. Trzymając na kolanach Wendy Janinę, rozmyśla o wszystkich imionach, jakie nadano mu przez całe życie: „Nazwij mnie złodziejem. Nazwij mnie głupcem. Nazwij mnie Cyganem. Nazwij mnie Żydem. Nazwij mnie jednousznym Jackiem. Opieka. Ofiary z pustymi rękami powiedziały mi kiedyś, kim jestem. Potem Uri powiedział mi. Potem opaska. Potem urzędnik imigracyjny. A teraz ta mała dziewczynka na moich kolanach, ta mała dziewczynka, której wołanie ucisza depczące buty. Jej głos będzie ostatni. Byłem. Teraz jestem. Jestem… Poppynoodle.

Kup Milkweed na Amazon