Brytyjskie Ruchy Literackie

Wraz ze zmianami otaczającego nas świata, tak samo jak świat widzimy i wyrażamy tę wizję. Literatura, sztuka i filozofia ewoluują, by odzwierciedlić ich historyczny i społeczny kontekst. Docenienie literatury opiera się na zrozumieniu kontekstu pracy. Patrzenie na ruchy literackie pomaga uczniom wyrazić wspólne podejście i idee każdego ruchu i okresu.

Dla studentów literatury brytyjskiej ważne jest zrozumienie postawy autora i bohaterów. Łączenie fragmentu pisma z ideologiami jego czasów jest istotnym elementem tego zadania.

Oś Czasu

Wyświetl Aktywność

Kontekst Historyczny

Wyświetl Aktywność

Filozofie Okresu

Wyświetl Aktywność

Wykres Autora

Wyświetl Aktywność

Wybitne ruchy literackie literatury brytyjskiej

• Anglosaski - 449
• Średniowieczny - 1066
• Renesans - 1485
• Neoklasyczny - 1660
• Romantyczny - 1798
• Wiktoriański - 1832
• Nowoczesne - 1900

Anglosaskie (449)

Charakteryzuje się ustną tradycją epickich wierszy, pieśni i poezji. Staroangielska lub anglosaska literatura była dobrze ugruntowana przez przedchrześcijańskich germańskich osadników. Jednym z najbardziej znanych dzieł tego okresu jest Beowulf , epicki poemat o tytułowym wojowniku Geatish.

Średniowieczny (1066)

Średniowieczna lub środkowa angielszczyzna została wywołana przez inwazję Normanów do Wielkiej Brytanii, kiedy książę Normandii pokonał króla Harolda z Wielkiej Brytanii w bitwie pod Hastings. Język był dialektem francuskiego pochodzenia o wpływach germańskich, zwykle zwanego Anglo-Norman. Ta dywersja przybliżyła angielski do tego, co znamy i używamy dzisiaj. Znane utwory w tym okresie to Historia królów Wielkiej Brytanii (zawierająca legendę króla Artura) i Opowieści z Canterbury. Okres ten skupiał się głównie na Kościele rzymskokatolickim, ponieważ był on istotną częścią życia codziennego zarówno dla rodziny królewskiej, jak i dla chłopów.

Renesans (1485)

Angielski renesans doprowadził do powstania klasy kupieckiej w Wielkiej Brytanii. Matematyka, nauka, technologia, edukacja i eksploracja stały się bardziej dostępne dla mas. System feudalny powoli rozpuszczał się, gdy kupcy z klasy średniej wzrastali w bogactwie. Odtwarzanie stało się popularne, ponieważ odwoływały się do wszystkich klas. Znani dramatopisarze to Christopher Marlowe i William Shakespeare , prawdopodobnie największy dramaturg wszechczasów.

Neoklasyczny (1660)

• Przywrócenie, Augustan i Age of Johnson
• Oświecenie - Era logiki i rozumu

Neoklasyczni pisarze próbowali naśladować styl Rzymian i Greków, "Neo", co oznacza "nowy" i "klasyczny", odnosząc się do klasycznych dzieł. Ta epoka była początkiem nowoczesnej klasy średniej i tradycji popołudniowej herbaty. Ludzie zbierają się, by dyskutować o polityce i innych ideach oświecenia. Charakterystyka pisma koncentruje się przede wszystkim na wyglądzie ludzi, a nie ich prawdziwych uczuć i intencji. W przeciwieństwie do renesansu, który postrzegał ludzi jako z natury dobrych, literatura neoklasyczna postrzegała człowieka jako "wadliwego".

Romantyczny (1798)

Romantyzm przeniósł się z rozumu, logiki i nauki na wiarę w zmysły. Uczucia, wyobraźnia i doświadczenia były cenione przede wszystkim. Wcześniej nacisk kładziono na zainteresowanie społecznością miejską, podczas tego ruchu ludzie koncentrowali się na życiu wiejskim i naturalnym. Prace składały się z niezwykle osobistych prac, które dotykały tajemniczego i nieskończonego świata.

Frankenstein Mary Shelley jest znanym dziełem z okresu romantyzmu.

Wiktoriański (1832)

Zaczynając od koronacji królowej Wiktorii i kończącej się rokiem jej śmierci, era wiktoriańska doświadczyła bitwy między romantycznymi / gotyckimi i neoklasycznymi / oświeceniowymi ideami. W tym czasie klasa średnia znacznie przewyższała szlachtę. Wielu członków wyższej klasy średniej uważało, że mogą dołączyć do grona swoich bohaterów i skupić się na zachowaniu się jak dygnitarze tamtych czasów. Postacie i autorzy tego okresu są często stereotypizowani jako duszni, hipokrytyczni i ograniczeni. Charles Dickens jest znanym wiktoriańskim pisarzem, który napisał "Opowieść o dwóch miastach".

Modernizm (1900-Current)

Modernistyczni brytyjscy autorzy mieli poczucie zdrady po zniszczeniu przez dwie wojny światowe w Europie. Stracili wiarę w instytucje rządowe, w które kiedyś wierzyli, a teraz widzieli, jak prowadził ich do krwawych konfliktów. Nie widzieli już swojego rządu, a nawet ich religii, jako wiarygodnego sposobu udzielania odpowiedzi w życiu, dlatego odwracają się i szukają odpowiedzi. Czasami używa się alegorii lub nawet fantazji.

Rozczarowani okrucieństwami wojny, pisanie koncentrowało się bardziej na formie niż treści. Do popularnych brytyjskich modernistów należą: George Orwell ( Animal Farm i 1984 ), James Joyce, Virginia Woolf, TS Eliot i Aldous Huxley.