Wszystkie dzieła literackie można sklasyfikować na dwa sposoby: jako fikcję lub literaturę faktu. Literatura faktu to pisanie zgodne z prawdą i zgodne z faktami. Podczas gdy głównym celem fikcji jest dostarczanie rozrywki, pisanie non-fiction jest częściej przeznaczone do informowania. Dzieła non-fiction mogą być zaprojektowane tak, aby chronić dane, przekazywać informacje instruktażowe lub opowiadać prawdziwe historie historyczne lub biograficzne.
Wczesne literatura faktu często przybierała formę ksiąg rachunkowych, rachunków chronologicznych, ustawodawstwa, listów i innych podstawowych dokumentów. Z biegiem czasu te praktyczne formaty rozwinęły się w określone gatunki, w tym biografię, autobiografię i pamiętnik. Szereg współczesnych tekstów codziennych również należy do kategorii literatury faktu. Gazety, czasopisma, podręczniki i instrukcje obsługi to teksty, które czytelnicy mogą regularnie spotykać.
Chociaż literatura faktu opiera się na prawdzie, nie oznacza to, że jest wolna od uprzedzeń. Wiele literatury faktu jest pod wpływem perspektywy pisarza. Podobnie jak w beletrystyce, dobór słów i struktura zdań odgrywają ważną rolę w przekazywaniu subtelnych uprzedzeń pisarza literatury faktu. Na przykład autobiografie zawierają na ogół szczególne nastawienie pisarza i jego postrzeganie siebie i innych w swoim życiu. Literatura faktu obejmuje również artykuły oparte na opiniach, takie jak artykuły redakcyjne i przemówienia. Są one oparte na faktach w tym sensie, że przedstawiają to, w co mówca lub pisarz naprawdę wierzy lub chce osiągnąć.
Literatura faktu to podzbiór dzieł literatury faktu, który zawiera elementy stylistyczne i twórcze częściej spotykane w fikcji. Literatura faktu zawiera elementy scenografii, postaci, fabuły i motywu. W kilku przypadkach do tego gatunku włączono nawet powieści faktu, styl spopularyzowany na krótko w latach 60. i 70. przez In Cold Blood Trumana Capote. Jej stylistyczna elastyczność i głębia tematyczna dowodzi, że literatura faktu może być równie wyrafinowana jak klasyczna fikcja.