Termin " równoległe historie" , nazywane również narracjami równoległymi lub równoległymi, oznacza strukturę opowieści, w której pisarz zawiera dwie lub więcej oddzielnych narracji powiązanych wspólną postacią, wydarzeniem lub tematem. Równoległe historie wzbogacają pracę i były używane przez dramaturgów i pisarzy od wieków. Ponieważ kształt współczesnej literatury wciąż się zmienia, pisarze coraz częściej eksperymentują z formą i głosem narracji. Doprowadziło to do niedawnego wzrostu liczby powieści wykorzystujących wiele perspektyw i równoległych historii.
Podstawową cechą powieści z równoległymi opowieściami jest to, że jest nieliniowa . Linearna fabuła podąża za jednym lub kilkoma protagonistami od wprowadzenia konfliktu do rozwiązania w porządku chronologicznym. Nieliniowy wątek przeskakuje, przeskakując pomiędzy liniami czasu i bohaterami. Konkretny wzorzec będzie się różnić w zależności od celu równoległych narracji, które mogą obejmować napięcie budynków, wywoływać dramatyczną ironię, odkrywać tajemnicę, odkrywać motywację postaci lub wykazywać wiele perspektyw. Różnorodne struktury nieliniowych narracji są często mylące dla młodych czytelników. Pomaganie uczniom w rozkładaniu skomplikowanych struktur opowieści może ułatwić zrozumienie tekstu czytanego i analizę literacką. Poniższe storyboardy zawierają sugestie dotyczące tworzenia pomocnych wizualizacji kilku typów nieliniowych narracji.
Wariacje równoległych opowieści mają wiele różnych imion i podążają za różnymi wzorami. Najprostszym z nich jest podstawowa kombinacja dwupozycyjna, w której dwie odrębne historie są opowiadane w tej samej powieści. Mogą one być kolejno powiedziane, jeden po drugim, lub mogą być tkane tam iz powrotem w formie "plecionej" struktury. Ogólnie rzecz biorąc, wydarzenia z dwóch narracji będą nakładać się na całą powieść lub łączą się w kulminacji lub rozstrzygnięciu powieści. Bardziej złożone struktury fabuły mogą zawierać trzy lub więcej równoległych historii, często zawierających nowy punkt widzenia w każdym segmencie działki.
Poniższy przykładowy storyboard ilustruje skrzyżowanie kolejnych opowieści w książce Marca Twaina " The Prince and the Pauper". Dodatkowe szablony zapewniają inne warianty strukturalne dla kombinacji dwóch pól. Aby samodzielnie utworzyć lub zmienić scenorys, zacznij od T-chart i użyj białego kwadratowego kształtu jako nakładki, aby zakryć oddzielne pudełka i połączyć je w jeden. To samo można zrobić dla nagłówków i pól tekstowych, rozciągając pole tekstowe lub dodając tekst w wolnym tekście na rozciągniętym kwadratowym kształcie. Aby przedstawić trzy lub więcej równoległych wykresów, po prostu dodaj kolumny do wykresu.
Inną powszechną formą równoległej opowieści jest rozszerzona retrospekcja. Kilka szybkich retrospekcji umieszczonych w opowieści nie są generalnie uważane za równoległe narracje. Niektóre historie opierają się jednak na retrospekcjach, aby opowiedzieć dużą część historii. Te historie obracają się pomiędzy historią a teraźniejszością. Ta struktura opowieści jest skutecznym sposobem budowania napięcia, ponieważ retrospekcje na początku pogłębiają i ostatecznie wyjaśniają tajemnice w obecnej narracji. Retrospekcje mogą również pomóc w wyróżnieniu tematów lub rozwoju postaci pojawiających się w opowieści. Aby uczniowie analizowali powiązania pomiędzy opowiadaniem retrospekcji a główną opowiastką opowieści, skorzystaj z tabliczki typu T lub dwuliniowego storyboardu. Dla każdego istotnego elementu flashback plot, niech uczniowie odnajdą połączenie z dzisiejszym spiskiem. Poniższy przykład ilustruje połączenia między główną narracją w Louisa Sachar za otworami i jednym z narracji retrospekcji powieściowych.
Inne prace polegające w dużej mierze na równoległych działkach i retrospekcjach:
Równoległe historie mogą pomóc uczniom rozwinąć umiejętności krytycznego myślenia poprzez analizowanie i porównywanie różnych narracji. Mogą również wspierać empatię, pozwalając uczniom zobaczyć wydarzenia z różnych perspektyw. Ponadto równoległe historie mogą sprawić, że nauka stanie się bardziej wciągająca i interaktywna, zapewniając możliwości dyskusji, debaty i kreatywnego pisania.
Arkusze historii równoległych mogą być używane jako wskazówki dla uczniów w analizowaniu i porównywaniu różnych narracji. Mogą zawierać pytania, które zachęcają uczniów do zidentyfikowania podobieństw i różnic w fabule, rozwoju postaci, scenerii i temacie. Nauczyciele mogą również korzystać z arkuszy historii równoległych, aby zachęcić uczniów do kreatywnego pisania, prosząc uczniów o tworzenie własnych historii równoległych.
Historie równoległe mogą być używane z uczniami w każdym wieku, chociaż złożoność historii i wymagana analiza mogą wymagać dostosowania w zależności od wieku i poziomu umiejętności uczniów.
Tak, historie równoległe mogą być wykorzystywane do nauczania różnych przedmiotów. Na przykład historie równoległe można wykorzystać do nauczania historii, przedstawiając różne perspektywy wydarzeń historycznych lub do nauczania przedmiotów ścisłych, przedstawiając różne narracje o odkryciach naukowych.