Het leven van Henry the Fifth beschrijft voornamelijk Henry's voorbereiding op de Slag van Agincourt en de weigering van de Fransen om hem serieus te nemen tijdens de Honderdjarige Oorlog, die een korte periode van eenheid tussen Engeland en Frankrijk bracht.
Het leven van Henry the Fifth is het laatste toneelstuk van de Lancastrian Tetralogy van Shakespeare, zodat publiek al bekend was met veel van de gebeurtenissen en karakters die in het toneelstuk werden gepresenteerd.
Het toneelstuk beschrijft Henry's voorbereiding om naar Frankrijk te gaan om zijn claim als koning van beide landen in te spelen. Velen dachten nog steeds aan Henry als kleine prins Harry, hoewel hij al twee jaar koning was in dit toneelstuk, zodat de vorderingen gedeeltelijk werden gemaakt om zijn heerschappij te legitimeren. Hij stuurt een bericht aan de Dauphin, of prins van Frankrijk, waarin hij zijn aanspraken uiteenzet via de aartsbisschop van Canterbury en de bisschop van Ely. De Dauphin stuurt een reactie in de vorm van een mand tennisballen, onderstreept dat hij Henry niet serieus als koning, noch zijn vorderingen op het Franse grondgebied neemt. Dit versterkt Henry's beslissing om Frankrijk in te vallen.
Terwijl Henry voor oorlog voorbereidt, bereiden zijn voormalige vrienden Bardolph, Pistol en Nym zich voor om voor hem te vechten. Ze zijn veel voorkomende dieven en zwendelaars, en zij vertegenwoordigen de soorten mensen die Henry in verband met vroegere toneelstukken over zijn vader, Henry IV, heeft. Ze worden later uitgevoerd nadat ze plunderd zijn van de Fransen. Voordat Henry V met zijn relatief kleine invallende troepen naar Frankrijk gaat varen, wordt een Franse moordplot met Lords Scroop, Gray en Cambridge vervuild. Henry heeft hen in het openbaar uitgevoerd en investeert dan Harfleur, die hij relatief gemakkelijk vergt. De winter gaat in, maar Henry blijft resoluut.
De nacht voor de Slag van Agincourt loopt Henry door het kamp in vermomming, praten met soldaten en hun gedachten over de komende strijd. Alles is opgelost om het Franse leger de volgende dag te verslaan. Henry weet dat zijn leger zwaar overtreft (vijf tot een), maar hij weet ook dat zijn leger geest en passie heeft. Het is St. Crispin's Day, 25 oktober, en Henry levert een toespraak die zijn troepen verzamelt. Met name door zijn trouwe heren, de Hertogen van Clarence, Bedford en Gloucester, slaat Henry's leger het Franse leger wonderbaarlijk verslaan, waardoor de Fransen overgeven.
Prinses Katherine, dochter van koning Charles VI en koningin Isabel, is de enige in Frankrijk die Henry serieus lijkt te nemen. Zij realiseert dat omdat ze haar koningin zou worden - en dus de Koningin van Engeland - zij een aantal Engelse lessen zou moeten nemen. Henry's valse frans en katherine's engels engels laten de twee hun nederigheid en genade laten zien. Op het einde wordt Katherine woedend door koning Henry. Het Verdrag van Troyes, ondertekend na het vernederende nederlaag van de Fransen in de Slag bij Agincourt, legt uit dat Henry en Katherine getrouwd zullen zijn en Henry zal Charles's erfgenaam worden van de Franse troon, waardoor zowel Engeland als Frankrijk onder één koning worden verenigd.
Datum gepubliceerd: 1599
Genre: Geschiedenis
Belangrijkste thema's: Leiderschap, sociale lessen, oorlog
Beroemd citaat: "Maar wij zullen erin herinnerd worden; We weinig, wij gelukkige paar, wij band van broers. Want hij is tegenwoordig die schuren, zijn bloed bij mij zal mijn broeder zijn. '