Favoriete quote van Wolf Hollow

Overzicht van Activiteiten

Door leerlingen een favoriet citaat of favoriete scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze op persoonlijk niveau uitdrukken welke delen van het verhaal hen aanspraken. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman laat zien. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de citaten voor hen betekenen.

Sommige studenten kunnen uiteindelijk hetzelfde citaat kiezen, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie openen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.

Voorbeelden van citaten uit Wolf Hollow

"In het jaar dat ik twaalf werd, leerde ik liegen."

“In het jaar dat ik twaalf werd, leerde ik dat wat ik zei en wat ik deed ertoe deed. Soms zo veel dat ik niet zeker wist of ik zo'n last wel wilde. Maar ik nam het toch, en ik droeg het zo goed als ik kon.”

“Het was de herfst van 1943 toen mijn vaste leven begon te draaien, niet alleen vanwege de oorlog die de hele wereld in een schreeuwende vechtpartij had gebracht, maar ook vanwege het donkere meisje dat naar onze heuvels kwam en alles veranderde. ”

“En ik besloot dat er dingen zouden kunnen zijn die ik nooit zou begrijpen, hoe hard ik ook mijn best deed. Hoewel, probeer ik zou. En dat er mensen zouden zijn die mijn ene kleine stem nooit zouden horen, wat ik ook te zeggen had. Maar toen kwam er een betere gedachte, en dit was degene die ik die dag met me meedroeg: als mijn leven slechts één enkele noot in een eindeloze symfonie zou zijn, hoe zou ik die dan niet zo lang en zo luid kunnen laten klinken als ik kon?"

"Maar de wind veegde mijn woorden altijd weg als wolkenschaduwen, alsof het er meer toe deed dat ik ze zei dan wie ze hoorde."

“Maar bedenk eens hoe het voelt als je handen zo koud zijn dat ze gevoelloos worden. Hoe pas als ze beginnen te ontdooien, besef je hoeveel pijn ze doen."

"Onze oude schuur leerde me een van de belangrijkste lessen die ik ooit moest leren: dat het buitengewone kan leven in de eenvoudigste dingen"

"Iedereen die ooit van warm en helder naar koud en donker is gegaan, weet hoe ik me voelde."

"En toen voelde ik de eerste golf van verdriet die voortkwam uit het bewaren van een nieuw geheim."

"Ergens wachtte opwinding op me als een ongesneden cake."

"...ik weet liever te veel dan te weinig"

“Mijn vader keek van mijn moeder naar mij, zijn ogen vol vragen. Wat moeten we nu doen? Hoe moeten we nu weten wat we moeten doen? Ik wist het ook niet zeker. Maar ik wist dat ik geen minuut langer niets kon doen. Ik wist dat ik niet kon opgroeien en een lang leven leiden met de wetenschap dat ik niet had gedaan wat ik kon. Direct. Voordat het weer geen verschil maakte.

“Soms was ik zo in de war dat ik me voelde als de steel van een vuurrad, omringd door geroezemoes en gekletter, maar door die hele verontrustende tijd heen wist ik dat het niet goed zou zijn om me in de schuur te verstoppen met een boek en een appel en de gebeurtenissen te laten gebeuren. duik naar voren zonder mij.”

"Overal om ons heen maakten vogels de lucht wakker."

'Ik heb hem niet verteld dat ik zijn vreselijke verhalen in dozen had gestopt en ze in mijn achterhoofd op een plank had gestapeld. Ik kon nog steeds een stillere versie van hen horen, vanuit hun donkere plek, door alle andere zaken die mijn brein bezighielden, maar ik zou die dozen niet openen totdat ik klaar was om [zijn] verhalen weer te horen zoals ze wilden worden gehoord .”

"Ik sliep zo lang en hard dat toen mijn moeder me de volgende ochtend wakker maakte, ik een vreemde voor mezelf was."

"Sommigen van hen zouden overleven om vrucht te worden die net zo goed is als alles op aarde. Anderen zouden verdorren op de tak, gedood door de vorst, verspild.”

"We brachten zo'n tijd door, ik stelde kleine vragen, Toby gaf me steeds langere antwoorden, totdat we gewoon aan het praten waren, Toby stelde me ook vragen."

“Mijn naam is Tobias Jordan. Ik ben een timmerman uit Maryland. En ik heb Betty niet zo goed naar beneden geduwd.”

“Wij meisjes in de 4-H club hadden een vlag gemaakt om in de kerk te hangen, met een blauwe ster elke keer dat iemand uit de township ging vechten. Toen een van hen stierf, veranderden we de blauwe ster in een gouden. Slechts twee, tot nu toe, maar ik was naar hun begrafenissen geweest en ik wist dat er niet "alleen" aan was.'

"school zou hen niet helpen om tegen de Duitsers te vechten."

“Een wolf is geen hond en zal dat ook nooit worden […], hoe je hem ook opvoedt.”