Favoriete quote van Amina's Voice

Overzicht van Activiteiten

Door de leerlingen een favoriete quote of scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze uitdrukken welke delen van het verhaal op persoonlijk niveau bij hen resoneerden. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman aantoont. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de quotes voor hen betekenen.

Sommige studenten kiezen uiteindelijk hetzelfde citaat, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie op gang brengen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.

Voorbeelden van citaten uit Amina's Voice

“Toen het tijd was voor de voorstelling, keek ik naar het publiek, zag de zee van gezichten en verstijfde. Er was een eindeloos moment waarop de wereld stil werd en wachtte tot ik iets zei. Maar ik kon mijn mond niet openen. Mijn leraar, meneer Silver, sprong eindelijk in en zei mijn zin voor me, met een grap over hoe John Hancock zijn stem had verloren, maar zijn naam extra groot zou schrijven om het goed te maken. Het publiek lachte en de show ging door terwijl ik brandde van vernedering. Ik kan Luke en zijn vriend nog steeds horen schreeuwen vanaf de zijkant van het podium. "

'Ik wacht tot Soojin antwoordt, in de verwachting dat ze iets zal zeggen om Emily te laten rennen. Ook al krijgt de kat mijn tong als Emily of Julie op je af komen sluipen, heeft Soojin er nooit een probleem mee om ze precies te vertellen wat ze denkt. Maar Soojin zegt gewoon: 'Ik bedenk nieuwe namen voor mezelf.' ''

'Alleen al de gedachte aan zingen voor een menigte doet mijn maag in de knoop raken.'

"De tandpasta smaakt plotseling bitter. Ik spuug het uit en wacht af wat Baba zal zeggen. Hij zal zeker de dingen zeggen die hij me altijd heeft verteld, zoals hoe muziek hem dichter bij God laat voelen en dat mijn talent een geschenk van Allah is. Maar alles wat Baba zegt is: "Ja, Bhai Jaan," en dan blijft hij stil. Ik ben verdoofd. Heeft Thaya Jaan gelijk? Doe ik iets verkeerd? "

"We zijn altijd de enige kinderen op de basisschool geweest met namen waar iedereen over struikelde ... Mama vertelde me ooit dat ze mijn naam had gekozen, denkend dat het voor mensen in Amerika de gemakkelijkste van alle op haar lijst zou zijn om uit te spreken. Maar ze had het mis ... Soojin is de enige op school die het krijgt ... iets over het feit dat Soojin haar naam wil laten vallen, baart me zorgen dat ik de volgende ben. '

'God haat muziek niet. Ik geloof dat niet, of dat het verkeerd is dat je speelt of zingt. Waarom zou hij je dan zoveel talent geven?'

'Emily's leven leek me altijd perfect, maar nu vraag ik me af of het dat niet is.'

"Toen ik eindelijk de laatste noot sloeg, herinner ik me dat ik niet alleen ben en draai me om. Baby Sumaiya gilt en slaat met haar speeltje op de salontafel, kwijlend met een grote tandeloze grijns. Maar alle anderen hebben tranen in hun ogen - zelfs Thaya Jaan. "

"Het is lang geleden, het is lang geleden ..." Ik begin de gezichten in het publiek te herkennen. Ik vind Mama, Baba, Mustafa en Thaya Jaan, allemaal glimlachend, en Rabiya, fluitend als een gek. En dan, plotseling vervuld van geluk, zeg ik de woorden uit waarvan ik weet dat ze waar zijn met al mijn kracht: "Maar ik weet dat er een verandering zal komen. Oh ja, dat zal gebeuren." En ik ben er klaar voor. "