Alle literaire werken kunnen op twee manieren worden gecategoriseerd: als fictie of non-fictie. Non-fictie is schrijven dat waarheidsgetrouw en feitelijk juist is. Hoewel het primaire doel van fictie is om te entertainen, is het schrijven van non-fictie meestal bedoeld om te informeren. Non-fictiewerken kunnen worden ontworpen om gegevens te bewaren, educatieve informatie over te brengen of echte historische of biografische verhalen te vertellen.
Vroege non-fictie nam gewoonlijk de vorm aan van grootboeken, chronologische rekeningen, wetgeving, brieven en andere primaire documenten. In de loop van de tijd ontwikkelden deze praktische formaten zich tot specifieke genres, waaronder de biografie, autobiografie en memoires. Ook een aantal moderne alledaagse teksten valt in de categorie non-fictie. Kranten, tijdschriften, studieboeken en handleidingen zijn allemaal non-fictieteksten die lezers regelmatig kunnen tegenkomen.
Hoewel non-fictie op waarheid is gebaseerd, betekent dit niet dat het vrij is van vooringenomenheid. Veel van de non-fictie wordt beïnvloed door het perspectief van de schrijver. Net als bij fictie spelen woordkeuze en zinsbouw een belangrijke rol bij het overbrengen van de subtiele vooroordelen van de non-fictieschrijver. Autobiografieën, bijvoorbeeld, omvatten over het algemeen de specifieke inslag van de schrijver en hun perceptie van zichzelf en de anderen in hun leven. Non-fictie omvat ook op meningen gebaseerde stukken zoals hoofdartikelen en toespraken. Deze zijn feitelijk in de zin dat ze weergeven wat de spreker of schrijver werkelijk gelooft of wil bereiken.
Literaire non-fictie is een subset van non-fictiewerken waarin de stilistische en creatieve elementen zijn verwerkt die vaker in fictie worden aangetroffen. Literaire non-fictie omvat de elementen setting, karakter, plot en thema. In enkele gevallen bevat dit genre zelfs non-fictieromans, een stijl die in de jaren zestig en zeventig kort gepopulariseerd werd door Truman Capote's In Cold Blood . De stilistische flexibiliteit en thematische diepgang bewijzen dat non-fictieliteratuur net zo verfijnd kan zijn als klassieke fictie.