Nelson Mandela Biografie

Nelson Mandela, een van de meest iconische leiders van de 20e eeuw, bracht 27 jaar door als politieke gevangene. Hij ging verder met zijn natie als de eerste zwarte democratisch gekozen leider van Zuid-Afrika.

Nelson Mandela: Iconische Leider

Kopieer dit Voorbeeld — Of — Maak je Eigen Storyboard

Meer opties

Nelson Mandela

Op 18 juli 1918 werd Rolihlahla Mandela geboren en kreeg de christelijke naam 'Nelson' op de lagere school. Na het behalen van zijn middelbare school ging Mandela studeren voor een BA-graad aan het Fort Hare University College, maar werd verdreven voordat hij afstudeerde voor zijn aandeel in een studentenprotest. Het was in Fort Hare dat Mandela Oliver Tambo ontmoette, die een goede vriend en een collega werd.

Mandela keerde terug naar zijn geboortedorp om te ontdekken dat er een huwelijk voor hem was geregeld. Ongelukkig bij dit vooruitzicht, vertrokken hij en een vriend naar Johannesburg en Mandela vond werk als een wachter bij een mijn. Deze baan was van korte duur en hij vond een baan als een geschoolde klerk (advocaat-stagiair) bij het advocatenkantoor Witkin, Sidelsky en Eidelman en ging vervolgens een bacheloropleiding op afstand studeren. In Johannesburg ging Mandela naar vergaderingen en bijeenkomsten van de Communistische Partij, hoewel hij geen lid werd.

Later studeerde Mandela rechten aan de Universiteit van Witwatersrand, waar hij de enige zwarte student was. In deze periode begon Mandela meer belangstelling te tonen voor de politiek en hielp hij de jeugdafdeling van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) op te richten in het uitvoerend comité. In die tijd werd Zuid-Afrika geregeerd door een blanke regering die een apartheidssysteem oplegde. Apartheid betekende dat rassendiscriminatie werd geïnstitutionaliseerd, waardoor raciale segregatie mogelijk was in alle aspecten van het dagelijks leven en leidde tot een gebrek aan basisrechten en voorzieningen voor zwarte Zuid-Afrikanen. Zwarten mochten niet stemmen, gemengde rassen konden niet trouwen of hadden romantische relaties en het recht op grondbezit voor zwarten was ernstig beperkt.

Na de verkiezing van 1948 - waarin zwarten de franchise werden ontzegd - breidde de regering het bestaande segregatiebeleid uit. Dit zette Mandela en zijn medewerkers ertoe aan zich publiekelijk tegen de nieuwe wetgeving te verzetten en het gebruik van directe actie in de vorm van stakingen, protesten en boycots te bevorderen. Het Uitvoerend Comité van het ANC werd radicaler en de invloed van Mandela binnen de organisatie groeide, en hij werd aangesteld als de Nationale President van de ANC Youth League. Het ANC werkte samen met andere groepen en startte de 'Defiance Campaign' tegen het apartheidsregime. Op één bijeenkomst sprak Mandela een menigte van meer dan 10.000 mensen toe en hij begon zich te vestigen als een begaafd en gepassioneerd spreker. Toen hij meer publieke optredens maakte, trok hij de aandacht van de autoriteiten. In 1952 werd hij gearresteerd en berecht en werd veroordeeld wegens de onderdrukking van de communisme-wet. Hij kreeg een voorwaardelijke straf, maar werd gedurende zes maanden uitgesloten van het bijwonen van bijeenkomsten en vergaderingen, in een poging zijn groeiende invloed te onderdrukken.

Toen Mandela zich kwalificeerde als een advocaat, richtte hij zijn eigen advocatenkantoor op met zijn oude vriend Oliver Tambo. Hij begon gefrustreerd te raken over het gebrek aan vooruitgang tegen de apartheid en raakte gedesillusioneerd door de praktijk van geweldloosheid. In 1956 werd Mandela, samen met andere leden van het Uitvoerend Comité van het ANC, gearresteerd wegens verraad en zijn proces vond plaats in 1958 in Pretoria. De chaotische procedures slepen voort tot 1961, toen alle 156 beklaagden werden vrijgesproken. Na het proces ging Mandela aan het werk om het ANC te organiseren en verklaarde hij zijn aanvaarding dat geweld een gerechtvaardigd middel was om de regering uit te dagen.

In 1962 werd Mandela gearresteerd en veroordeeld tot vijf jaar wegens overleveringsdelicten. Tijdens zijn veroordeling werd hij verder vervolgd in wat bekend is geworden als de 'Rivonia Trial' (1963-4), waarbij Mandela, samen met anderen, werd beschuldigd van sabotage en samenzwering om de regering gewelddadig omver te werpen. Bij de opening van de verdediging gaf Mandela zijn beroemde toespraak 'Ik ben bereid om te sterven', waarin hij de gewelddadige strijd van het ANC rechtvaardigde, met het argument dat een 'regering die geweld gebruikt om haar heerschappij te ondersteunen de onderdrukten leert om geweld te gebruiken om zich ertegen te verzetten' . De rechtszaak trok wereldwijde aandacht en de wereld keek toe terwijl Mandela werd veroordeeld en tot levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld.

In 1964 begon Mandela zijn zin op Robbeneiland. Hij werd daar 18 jaar vastgehouden en bracht zijn avonden door met studeren voor een LLB met het afstandsonderwijsprogramma van de University of London. Hij nam deel aan hongerstakingen, geassocieerd met andere politieke gevangenen en ontving een aantal officiële bezoekers, waaronder ministers en parlementsleden uit Zuid-Afrika en daarbuiten. In 1982 werd Mandela overgebracht naar Pollsmoor Prison in Kaapstad. In de wereld buiten de gevangeniscel van Mandela, kreeg de anti-apartheidsbeweging populaire steun van over de hele wereld. In de nasleep van escalerend geweld en onrust in Zuid-Afrika, begonnen de onderhandelingen over de vrijlating van Mandela.

In 1989 werd FW de Klerk president van Zuid-Afrika en begon ANC politieke gevangenen vrij te laten. Ondanks oppositie binnen zijn eigen partij, dreef De Klerk onderhandelingen voort en kondigde Mandela's vrijlating in 1990 aan. Bij vrijlating zette Mandela zijn strijd tegen apartheid voort en ontving wereldwijde steun. Bij de eerste Zuid-Afrikaanse verkiezingen waarin zwarten het recht kregen om te stemmen, reed het ANC naar de overwinning en koos Mandela als de eerste zwarte president van Zuid-Afrika. Hij leidde zijn land tot aan zijn pensionering in 1999, nadat hij toezicht had gehouden op een overgangsjustitiebeleid van waarheid en verzoening. Zijn betrokkenheid bij internationale aangelegenheden ging door tot zijn dood op 5 december 2013 op 95-jarige leeftijd. Tijdens zijn leven ontving hij ontelbare onderscheidingen en onderscheidingen als erkenning voor zijn strijd tegen ongelijkheid en racisme. Mandela is een wereldwijd icoon van democratie en rechtvaardigheid.

Maak je eigen Storyboard

Probeer het gratis!

Nelson Mandela verwezenlijkingen

1. Gezamenlijk bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede met FW de Klerk in 1993.
2. Instrumenteel in het beëindigen van de apartheid in Zuid-Afrika.
3. De eerste democratisch verkozen zwarte president van Zuid-Afrika.

Nelson Mandela Quotes