Wat zit er in een naam? Dat wat we een roos noemen met een andere naam zou net zo zoet ruiken.
Met deze woorden suggereert Juliet dat de naam van een ding er niet toe doet, alleen wat dat ding is. Ze had natuurlijk een motief om dit te denken, want het was Romeo's familienaam, Montague, die zo'n barrière voor hun liefde vormde.
Hoe ze ook werden genoemd, de toneelstukken van William Shakespeare zouden nog steeds geweldige kunstwerken zijn, dus het maakt misschien niet uit hoe we ze noemen. Over het algemeen schreef Shakespeare echter drie soorten toneelstukken: tragedie, komedie en geschiedenis. Deze namen helpen ons de archetypen van een toneelstuk te begrijpen en de gebeurtenissen beter te analyseren. De komedie van Romeo en Julia zou immers een heel ander stuk zijn dan De tragedie van Romeo en Julia . Misschien zou het een farce zijn over twee door sterren gekruiste geliefden, gedoemd tot het maken van humoristische identiteitsfouten en stuntelende bedienden. Het zou niet het weeverhaal zijn waar we allemaal zo bekend mee zijn.
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
Ondanks hun categorische verschillen hebben alle toneelstukken van Shakespeare een paar dingen gemeen.
Tijd zelf wordt een personage in de meeste toneelstukken van Shakespeare. Het is het "personage dat je nooit ziet", maar aantoonbaar, net als de rol die het in ons eigen leven inneemt, is tijd het belangrijkste.
Wanneer Shakespeare de tijd wil beheersen, gebruikt hij de lengte van de scènes in een act:
Waarom? Chaos en verwarring van de tijd worden weerspiegeld in de structuur van het stuk.
Alle toneelstukken van Shakespeare gaan in de richting van eenheid. Er is ofwel eenheid in de plot, in de personages, of in de heersende klasse. Vaak blijkt dit uit een huwelijk, een machtsstijging na de omverwerping van een corrupte monarch, of een vredesakkoord.
Vrouwen in toneelstukken van Shakespeare kennen altijd de waarheid. Ze laten zich niet gemakkelijk voor de gek houden en er wordt ook niet altijd naar hen geluisterd door de mannen in het stuk. Ze zijn echter wijzer dan de mensen om hen heen, en ze zijn vaak het meest correct in hun waarschuwingen aan de helden van Shakespeares toneelstukken.
Alle toneelstukken van Shakespeare hebben monarchen niet in een gunstig daglicht gesteld; hij zorgde er echter altijd voor dat geliefde vorsten en de huidige Tudor-dynastie altijd als helden werden behandeld. Daartoe zette Shakespeare zijn toneelstukken vaak op een andere plaats, zoals Italië of Schotland, om te voorkomen dat hij de indruk zou wekken dat hij met de vinger zou willen wijzen naar de tekortkomingen van de huidige monarchie. Koningin Elizabeth I had bijvoorbeeld geen erfgenamen, en er was een zeer reële angst voor wat voor soort destabilisatie in Engeland zou plaatsvinden na haar dood. Shakespeare erkende en concentreerde zich op deze angsten door The Tragedy of Julius Caesar te schrijven , een verhaal over een andere heerser zonder erfgenamen die, na zijn dood, het Romeinse rijk in chaos bracht. Maar omdat het in Rome plaatsvond, en niet in Londen ... had Shakespeare enige plausibele ontkenning dat hij de monarchie zou kunnen bekritiseren, en was hij in staat zijn hoofd stevig op zijn schouders te houden.
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
De tragedies van Shakespeare zijn meestal het gemakkelijkst te identificeren omdat ze een heroïsch figuur bevatten, een man van nobele afkomst, met een fatale tekortkoming. Zijn zwakheid versnelt zijn ondergang en de ondergang van degenen om hem heen. Andere elementen van de tragedie vormen een serieus thema en eindigen met de dood van iemand die belangrijk is. In zijn tragedies omvat Shakespeare vaak een omkering van het fortuin. De tragedies van Shakespeare bevatten de volgende belangrijke kenmerken:
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
Shakespeare's geschiedenissen hebben ook gemeenschappelijke kenmerken, waarvan de meest voorkomende een historische monarch is als hoofdpersonage. De geschiedenis van Shakespeare dramatiseert vooral de Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland, hoewel niet altijd op een historisch correcte manier. Geschiedenissen waren geen documentaires, maar sociale propaganda. Henry V , bijvoorbeeld, is geschreven om Engels patriottisme te promoten. Deze toneelstukken tonen ook het klassensysteem van die tijd, met leden van elke sociale status: van bedelaars tot koningen, het publiek bekijkt dynamische personages uit alle lagen van de bevolking.
Shakespeare's Histories bevatte de volgende belangrijke kenmerken:
Shakespeare's Histories werden opgesplitst in twee tetralogieën, of groepen van vier toneelstukken:
Shakespeare schreef ook twee extra geschiedenissen:
Deze twee toneelstukken waren de enige twee geschiedenissen die niet bezig waren met de opkomst en ondergang van het Huis van Lancaster. The Life and Death of King John behandelde de persoonlijke interesse van Shakespeare voor een machiavellistische benadering van de politiek. De beroemde geschiedenis van het leven van koning Hendrik VIII zette het propaganda-doel van de geschiedenis van Shakespeare voort, ter ere van de Tudor-dynastie en de vader van koningin Elizabeth I.
Shakespeare begon The Reign of Edward III te schrijven, maar hij maakte het niet af. Waarschijnlijk besloot hij te schrijven over Koning Edward III vanwege zijn belang in het aanjagen van de Honderdjarige Oorlog met zijn aanspraak op de Franse troon in 1337. Edward's afstammelingen vertrokken ook naar de Huizen van Lancaster en York, wat leidde tot de Oorlog van de Rozen en, uiteindelijk, de Tudor-dynastie na de dood van Richard III.
* Hoewel Richard III vaak als een tragedie wordt gefactureerd en in sommige kringen als uitwisselbaar wordt gezien, mist het stuk één kritiek kenmerk van een tragedie: Richard III is nooit een inherent goed personage dat een beoordelingsfout heeft. Richard is vanaf het begin slecht, zoals blijkt uit zijn fysieke misvorming ( fysionomie ) en zijn plannen om iedereen, zelfs zijn jonge neven, te vernietigen om de troon te bereiken.
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
De komedies van Shakespeare bevatten meestal speelse elementen zoals satirische taal, woordspelingen en metaforen. Komedies bevatten ook elementen van liefde of lust, met obstakels die de geliefden tijdens het spel moeten overwinnen. Verkeerde identiteiten en vermommingen worden vaak gebruikt bij zowel opzettelijke als onopzettelijke manieren voor komisch effect. Een nietje van de Shakespeare-komedie beëindigt het spel met een soort reünie of huwelijk (en). Komedies bevatten ook complexe plots, met uitgebreide plotwendingen, om het publiek te laten raden wat er vervolgens zal gebeuren. Ze werden vaak neergekeken op hun artistieke verdiensten; tragedies en heldendichten waren verheven boven de meeste andere genres van toneelstukken in de tijd van Shakespeare.
De komedies van Shakespeare bevatten de volgende belangrijke kenmerken:
Twee van de komedies van Shakespeare waren Farce. Ze gingen verder in hun basiskomedie dan zijn andere komedies, en werden beschouwd als de meer controversiële komedies voor hun tijd. De kenmerken van Farce omvatten:
Gedurende 200 jaar werd aangenomen dat de komedies van Shakespeare 18 toneelstukken waren; Aan het einde van de 19e eeuw beschouwde de Ierse criticus Edward Dowden de latere vijf toneelstukken van Shakespeare echter als de kwaliteiten van middeleeuwse romans. Veel geleerden waren het met Dowden eens, en daarom worden deze toneelstukken vaak gecategoriseerd als Romances in plaats van Comedies.
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
Voor degenen die het eens zijn met Edward Dowden, schreef Shakespeare eigenlijk slechts 13 komedies; zijn latere vijf toneelstukken bevatten kenmerken die hen meer in overeenstemming brengen met middeleeuwse romans. Sterker nog, op het moment dat ze als 'tragikomedies' werden beschouwd in plaats van pure komedies. Deze vijf toneelstukken zijn: The Two Noble Kinsmen, Cymbeline, The Winter's Tale, The Tempest en Pericles, Prince of Tyre . In feite is de meest populaire uitgebreide publicatie van de werken van Shakespeare, The Riverside Shakespeare categoriseert de stukken op deze manier, zodat het de moeite waard adressering met studenten, of de presentatie van deze werken als Romances plaats van comedy's kan zijn.
Shakespeare's Romances bevatten de volgende belangrijke kenmerken:
(Hiermee start u een gratis proefperiode van 2 weken - geen creditcard nodig)
Docenten kunnen het detailniveau en het aantal cellen dat nodig is voor projecten aanpassen op basis van beschikbare lestijd en middelen.
Werkbladen kunnen worden gebruikt om het leren van toneelstukken van Shakespeare te verbeteren door studenten activiteiten te bieden die hen aanmoedigen om de taal en thema's van de toneelstukken te analyseren. Een werkblad kan leerlingen bijvoorbeeld vragen om voorbeelden van metaforen of symboliek in een bepaalde scène te identificeren of om een korte analyse van de motivaties van een personage te schrijven.
Het bestuderen van de toneelstukken van Shakespeare kan studenten helpen kritische denkvaardigheden te ontwikkelen door hen aan te moedigen complexe karakters te analyseren, genuanceerde thema's te onderzoeken en de sociale en historische context van de toneelstukken te begrijpen. Door op deze manier met het materiaal om te gaan, kunnen leerlingen hun vermogen ontwikkelen om kritisch te denken, verbanden te leggen en hun ideeën effectief over te brengen.
Leraren kunnen toneelstukken van Shakespeare opnemen in hun curriculum door lezingen toe te wijzen, klasdiscussies te organiseren en producties op te voeren. Door studenten aan te moedigen de taal en thema's van de toneelstukken te analyseren, kunnen docenten studenten helpen kritische denkvaardigheden te ontwikkelen en hun begrijpend lezen te verbeteren. De toneelstukken van Shakespeare kunnen worden aangepast voor verschillende leeftijdsgroepen of leerniveaus door geschikte toneelstukken te selecteren, vereenvoudigde taalversies aan te bieden of de toneelstukken op te splitsen in kleinere, beter hanteerbare secties. Docenten kunnen ook het analyseniveau van studenten aanpassen, afhankelijk van hun leerniveau.