In tegenstelling tot de Renaissance die mensen zag als inherent goed, neoklassieke literatuur zag de mens als 'gebrekkig'.
Dit tijdperk was het uitgangspunt van de middenklasse en de traditie van afternoon tea. Mensen zouden verzamelen om de politiek en andere ideeën van de Verlichting te bespreken.
Neoklassieke schrijvers geprobeerd om de stijl van de Romeinse en Grieken te imiteren, "neo-", wat betekent "nieuwe" en "klassieke" verwijzend naar klassieke beschavingen.