Unknown Story
Öykü Penceresi Metni
- Kinabukasan ay di maalis ang pagkakapako ng kanyang paningin sa gilid ng  kanilang kubo na kinaroroonan ng lumang araro. Lumapit siya at hinawakan ito, papahigpit ng papahigpit. Nagtatagis ang kanyang mga bagang. Ang nasasaisip niya'ydarating din ang panahong siya ay lalaki at gagamitin ang ararong yaon. Sasapit din  ang panahong siya'y magiging isang ama. Pumailanlang sa kanyang balintataw ang  mga katagang ibinulong sa kanya ng ama hanggang sa huling sandali.
- "Anak, lagi mong tatandaan na ang nabubuhay ng walang pagtitiis sa daigdig at  nagpapagapi sa maling daloy ng takbo ng panahon ay tulad sa isang lupang  nakatiwangwang at walang pataba, tubuan man ng halaman, ang dahon ay nalalanta at  kung mapilitan namang mamulaklak ay naluluoy ang bunga at bumabagsak sa lupa." 
- Pinagdaop niya ang kanyang palad at mukha'y bahagyang itiningala sa langit,  umusal ng kaunting dalangin. Saglit lamang iyon at humakbang ang kanyang mga paa,  tanging siya lamang ang nakababatid kung saan talaga siya pupunta. 
30 Milyondan Fazla Storyboard Oluşturuldu