Unknown Story
Öykü Penceresi Metni
- Mula sa kunot na nuo ay utay-utay na umanod ang ganggabutil na pawis. Lakad-takbo ang kanyang ginawa habang tinitiis ang pagkangalay ng mga kamay nabumibitbit sa konting butil ng bigas at ilang gamot. Kailangang makipaghabulan siya saoras, ang bawat sandali'y mahalaga para sa kanya.
- Marahang kumilos ang lumang araro sa gitna ng bukid, Miguel. Hindi alintana ng kanyang kuya Lito ang init ng singkad ng araw na tumitimo sa bahaging laman ng kanyang batok.
- Ilang sandali'y narinig nila ang mga yabag ng papalapit na mgapaa na aali-aligid sa kanilang kubo. Tumaas ang kilay ng kanyang kuya Lito sabay hablot sa tabak na nakasabit sa may haligi ng dingding.
- Ang ama ang tinik sa naglalatang niyang dibdib. Alam niyang humahalakhak niya ay lalong naratay sa sakit bunga ng tinamong kasawian ng kanyangkuya Lito.
- Naputol ang kanyang pag-alala sa nakaraan ng sapitin niya ang kanilang tahanan makaulinig ng pabugsu-bugsong pag-ubo bago pumasok ng kanilang kubo. Habang ang kanyang mga paa'y umaakyat sa hagdang kawayan ay siya namang paghina pagdalang ng ubong yaon.
- Anak, lagi mong tatandaan na ang nabubuhay ng walang pagtitiis sa daigdig at nagpapagapi sa maling daloy ng takbo ng panahon ay tulad sa isang lupang nakatiwangwang at walang pataba, tubuan man ng halaman, ang dahon ay nalalanta at kung mapilitan namang mamulaklak ay naluluoy ang bungat bumabagsak sa lupa.
30 Milyondan Fazla Storyboard Oluşturuldu