Bir süpernova, bir yıldızın yaşam döngüsünün sonunda büyük bir patlamadır. Oldukça seyrektirler, ancak ortaya çıktıklarında bütün galaksileri görmezden gelebilirler.
Bir süpernova, bir yıldızın yaşam döngüsünün sonunda ortaya çıkan büyük patlamadır. Oldukça seyrektirler, ancak Güneşimizin ömrü boyunca yayacağı olandan daha fazla ışık yayan büyük olaylar olabilir. Süpernova, gece gökyüzünde yeni yıldızlar gibi görünen 'süpernova' terimi yeni ( nova ) ve üstü ( süper ) için Latince'den gelir. Terim ilk olarak 1931'de Walter Baade ve Fritz Zwicky tarafından icat edildi.
Bir süpernovanın iki şekilde oluşabilir. İlk ikili yıldız sisteminde olur. İkili yıldız sistemi, merkezi bir noktanın etrafında dönen iki yıldızdan biridir. Bu sistemde, bir yıldız kendi yıldızını arttırarak diğer yıldızdan malzeme toplayabilir. Yıldız belirli bir kitleye ulaştığında yıldız patlayabilir. Patlama gerçekleştikten sonra yıldızın kalanı, nötron yıldızı olarak bilinen oldukça yoğun bir çekirdektir. Yıldız çok büyükse, kara delikler oluşabilir.
Kendi galaksimizde süpernovayı gözlemlemek zordur, çünkü çoğunlukla toz ile örtülüdür. Galaksimizde gözlemlenen son süpernovanda 1604'te Johannes Kepler vardı. Çıplak gözle gözlemlenebilirdi ve neredeyse bir ay boyunca gün boyunca görülebilirdi.
İlk defa kaydedilen süpernovalar M.Ö. 185'de Çin gökbilimcileri tarafından yapıldı. Kayıtlar, sekiz ay boyunca Dünya'dan gözlemlenebilir olduğunu gösteriyor. Son 1000 yılda kendi galaksimizde bir teleskop ile görülebilen üç süpernova patlaması yaşandı.
Süpernovalar, galakside demirden daha ağır elementleri dağıttığı için önemlidir. Süpernovalar, bilim adamları için evrendeki mesafeleri ölçmek için bir araç olarak da önemlidir. Tip 1a süpernova, standart mumlar olarak bilinirler, çünkü bunlar ortaya çıktıklarında benzer bir ışık yayarlar. Bilim adamları bu süpernovaları karşılaştırabilir ve ne kadar uzakta olduklarını ölçebilir.