Kara delik, çekim kuvvetinin çok güçlü olduğu, ışığın bile kaçamadığı bir alan alanıdır. Bu, büyük miktarda madde küçük bir alanı kapladığında olur.
Karadelik, yerçekiminin gücünün çok yüksek olduğu küçük bir alan alanıdır, çünkü çok miktarda madde çok küçük bir alana atılır. Kara delikler görünmezdir. Elektromanyetik radyasyonun herhangi bir ışık veya diğer türleri içinden kaçamadığı için görülemezler. Bilim adamları, büyük yerçekimi alanının çevredeki etkilerinden kara deliklerin var olduğunu bilir. "Kara delik" terimi John Wheeler tarafından oluşturuldu.
John Michell, 1783'de, uzayda, ışığın bile kaçamayacağı kadar büyük bir kütleye sahip bir ceset olabileceğini öne sürdü. Einstein'ın bilimsel devrimi, görelilik kuramı, yerçekimini düşünme ve anlama biçimimizi değiştirdi. Einstein'ın teorileri yer çekimini uzay-zamanın çarpıtması olarak tanımladı ve bu, bilim adamlarını kara deliklerin olasılıkları hakkında tekrar düşünmeye teşvik etti. Einstein'ın görelilik teorisini kullanarak, Karl Schwarzschild, kürenin tüm kütlesi küçük bir alana sıkıştırılırsa, madde ve ışık kaçılamayacak bir kürenin yarıçapını hesapladı. Işığın kaçabileceği ve kaçamayacağı arasındaki bu sınır olay ufku olarak bilinir.
Çoğu kara delik, bir yıldızın hayatının sonunda oluşur. Yıldızın çekirdeği çöktüğünde ortaya çıkarlar kendiliğinden bir süpernova patlamasına neden olur. Güneş sistemimizdeki güneş asla bir kara deliğe dönüşmeyecek, çünkü yeterince büyük değil. Yıldızların karadeliklerini oluşturmak için Güneşimizin birkaç katına bir kitleye ihtiyacı var. Çok büyük kara delikler, süper öldürücü kara delik olarak bilinirler. Bunların bir ya da daha fazla Güneş kütlesi kütlesi var. Büyük galaksilerin merkezinde süper öldürücü bir kara delik olduğu düşünülmektedir. Galaksimizin gözlemleri, Samanyolu, merkezde süper kütleli bir kara delik olduğunu gösterdi.