Anlatıcı Tanımı: Anlatıcı, hikayeyi okuyana anlatan karakter veya konuşmacıdır.
Bir anlatıcı hikayeyi okuyucuya edebiyattaki kendi perspektifinden anlatır; ortam, ruh hali, karakterizasyon ve çatışma gibi önemli olay örgüsü ayrıntılarını da içerir. Anlatıcı, yazar, öykünün dışından bir karakter ya da öykü içinde yarattığı bir karakter ya da kişi olabilir. Anlatıcı hikayeyi anlatmak için birinci şahıs, sınırlı üçüncü şahıs ve her şeyi bilen üçüncü şahıs gibi çeşitli bakış açılarını kullanabilir. Birinci şahıs anlatıcı hikayeyi “ben” ve “ben” kullanarak anlatır. Üçüncü şahıs her şeyi bilen anlatıcı, hikayeyi “o”, “o” ve “onlar” kullanarak anlatır ve herhangi bir karakterin düşüncelerine erişebilir. Üçüncü şahıs sınırlı anlatıcılar da üçüncü şahıs zamirlerini kullanırlar; ancak bunlar genellikle yalnızca kahramanın düşüncelerini, duygularını ve duygularını ifade edebilmekle sınırlıdır. Her bakış açısı, okuyucunun karakterlerden gelen bilgilere erişimini değiştirdiği gibi, önyargılar, deneyimler gibi önemli faktörlere bağlı olarak hikayeyi tamamen değiştirebilir.
Bir anlatıcı aynı zamanda güvenilmez veya müdahaleci de olabilir. Güvenilmez bir anlatıcının deneyimlerine veya olaylara ilişkin açıklamaları genellikle kendi önyargıları veya duyguları nedeniyle renklenir veya çarpıtılır. Müdahaleci bir anlatıcı, kişisel yorumlarla veya karakterler ve olaylar hakkındaki görüşleriyle hikayeyi kesintiye uğratmaya devam ediyor. Hem güvenilir hem de müdahaleci anlatıcılara genellikle birinci şahıs anlatımlarında rastlanır. Anlatıcının bakış açısı çoğu zaman okuyucunun öyküye ilişkin düşünce ve tutumlarını şekillendirir. Örneğin, Charles Dickens'ın Büyük Umutları'nda Pip, servetten yükselişinin ve düşüşünün öyküsünü birinci şahıs olarak anlatır ve öykünün sonunda, yol boyunca başkalarına karşı bencil muamelesinden duyduğu utancı itiraf eder; okuyucular onun hataları için empati kurar ve affedilir.
JD Salinger ilk kişi anlatıcı olarak Holden Caulfield Catcher in the Rye delilik içine Holden 'dere-of-bilinç iniş yaşamaya okuyucu verir.
Jon Scieszka'nın "Üç Küçük Domuzun Gerçek Hikayesi" adlı ünlü çocuk hikayesi kurdun bakış açısından anlatılıyor. Aç kurbanının öfkesi içinde domuzları kovalayan kurttan çok, bir fincan şeker arıyordu, ama o da kötü bir soğuktu. Evini havaya uçurması, hapşırma uykularına kesinlikle mahsustu. Bu bakış açısı, okuyucu için hikayenin bakış açısını tamamen değiştirir.
1984'te George Orwell'in yaptığı üçüncü şahıs sınırlı anlatıcı yalnızca okuyucuya Winston Smith'in düşüncelerini, duygularını ve duygularını anlatıyor. Okuyucu ve Winston, diğer karakterlerin düşüncelerinden ve duygularından habersiz olduğundan, her ikisi de yaklaşan ihanet için hazırlıksızdır.
Nathaniel Hawthorne'un The Scarlet Letter'ında , anlatıcı tüm karakterlerin düşüncelerine ve duygularına üçüncü bir kişinin kahraman anlatıcısı olarak erişme yeteneğine sahiptir. Okuyucu, Hester'ın sessizce tutum tutumu, İncinin merakı, Rahip Dimmesdale'in suçluluk ve utancı ve Chillingworth'ün hasta intikamını bilir.
Joseph Conrad'ın Karanlığın Kalbi adlı eserinde Conrad iki anlatıcı kullanıyor: orijinal anlatıcı ve Marlow, Kongo Nehri'ni anlatan kişiye anlattığı hikayesini anlatıyor. Romanın sonuna gelindiğinde, Marlow, orijinal anlatıcının bakış açısını, uygar dünyayla ilgili karanlık ve ihtişamlı bir hisya doğru kaydırmayı başardı.