Pam Muñoz Ryan Tarafından Yankı

Karakterler

Etkinliği Görüntüle

Kelime Bilgisi

Etkinliği Görüntüle

Temalar, Semboller ve Motifler

Etkinliği Görüntüle

Konu Özeti

Etkinliği Görüntüle

Otto'nun Hikayesi

Etkinliği Görüntüle

Friedrich'in Hikayesi

Etkinliği Görüntüle

Mike'ın Hikayesi

Etkinliği Görüntüle

Ivy'nin Hikayesi

Etkinliği Görüntüle

Favori Alıntı

Etkinliği Görüntüle

Ayar

Etkinliği Görüntüle

Film Afişi

Etkinliği Görüntüle

Karakterleri Karşılaştırma

Etkinliği Görüntüle

Echo için Temel Sorular

1. Ana karakterlerden bazıları kimler ve hangi zorluklarla karşılaşıyorlar?
2. Romanda yer alan sembol ve motiflerden bazıları nelerdir? Sembolizm, karakterleri ve onların motivasyonlarını daha iyi anlamanıza nasıl yardımcı olur?
3. Romanda yer alan temalardan bazıları nelerdir?
4. Yazar okuyucuya hangi mesajları, dersleri veya ahlak kurallarını aktarmaya çalışıyor?
5. Yazar hikaye boyunca karakterleri birbirine bağlamak için müziği nasıl kullanıyor?
6. Edebiyatta bildungsroman nedir ve bu kitap nasıl bir örnektir?

Yankı Özeti

Roman dört farklı bölüme ayrılıyor: Otto'nun 1800'lerin sonlarında Almanya'daki hikayesi; Friedrich'in 1933'te Almanya'daki hikayesi; Mike'ın 1935'te Pensilvanya'daki hikayesi; ve Ivy'nin 1942'de Güney Kaliforniya'daki hikayesi.

Giriş: Otto'nun Hikayesi

Echo, 1800'lerin sonlarında Almanya'daki Kara Orman'da Otto adında genç bir çocuğun saklambaç oynamasıyla başlar. Yazar bize "tüm savaşları sona erdirecek savaş"ın, yani Birinci Dünya Savaşı'nın üzerinden 50 yıl geçtiğini söylüyor. Otto, aşık olduğu arkadaşı Mathilde'den saklanıyordu. O gün gezgin bir kadından kitap ve armonika satın aldı. Bulunmayı beklerken canı sıkılmış, oturup okumaya başlamış. Kitap "Otto Messenger'ın 13. Armonikası" adlı bir masaldı. Kitabın başlığında onun adı geçtiği için ilgi gördü.

Kitap, çocukların tahtın varisi olmasını arzulayan bir Kral ve Kraliçeyi anlatıyordu. Ancak kraliçe bir kız çocuğu doğurunca korkunç ve umursamaz kral sinirlendi. Tahtın varisi yalnızca bir erkek çocuk olabilirdi, bu yüzden bir kızın işe yaramaz olduğunu düşünüyordu. Ebenin gizlice çocuğu götürmesini sağladı ve perişan haldeki kraliçeye bebeğin doğum sırasında öldüğünü söyledi.

Ebe nazik ve şefkatli bir kadındı. Kralın talimatı gibi çaresiz çocuğu kurtların eline bırakmak yerine, bebeği ormanda yaşayan cadı olan kuzenine götürdü. Ebe, cadının en iyi anne olamayacağını biliyordu ama bunun çocuğu ormanda ölüme terk etmekten çok daha iyi olduğunu düşündü. Ebe, ayrılmadan önce minik bebeğe özel bir dua etti. Şöyle dedi: “Kaderiniz henüz belirlenmedi. En karanlık gecede bile bir yıldız parlayacak, bir çan çalacak, bir yol açılacak.”

Kraliçe iki yıl arayla iki kez daha doğum yaptı. Her seferinde bir kız çocuğu oluyordu ve kralın cevabı aynıydı. Ebe her seferinde doğru olduğunu düşündüğü şeyi yaptı: bebekleri cadıya emanet etti ve onlara özel bir kutsama verdi. Cadı kalpsizce onlara Eins, Zwei ve Drei (Bir, İki, Üç) adını verdi.

Otto okumaya o kadar dalmıştı ki başını kitaptan kaldırdığında ormanda kaybolduğunu fark etti. Yolunu bulmaya çalışırken üç kızla karşılaştı. Onlar Eins, Zwei ve Drei'ydi! Bunların kitabındaki kızlar olduğunu söyleyince ondan hikayelerini okumaya devam etmesini istediler.

Bu durum, Kraliçe'nin sonunda bir erkek çocuk doğurmasıyla devam ederken, Eins, Zwei ve Drei, angarya dolu bir hayat içinde ormanın derinliklerindeki cadıya hizmet etmek üzere bırakıldılar. Kral, bir oğlunun doğmasıyla çok sevindi ve bebeği ilk çocuğu, tahtın varisi ilan etti. Birkaç yıl sonra zalim Kral vefat etti ve Ebe, ormandaki üç kız kardeş hakkındaki sessizliğini sonunda bozdu ve genç veliaht prens ile annesi Kraliçe'ye anlattı. Kızları görmeyi ve onları ait oldukları yere götürmeyi çok istiyorlardı. Ebe onları alıp annelerine ve erkek kardeşlerine götürmeye gitti. Ancak bencil cadı hizmetkarlarını kaybetmek istemiyordu. Eins, Zwei ve Drei'yi tuzağa düşürmek ve ormandan sonsuza dek ayrılmalarını engellemek için kin dolu bir lanet attı! Lanet şunu söyledi: “Seni bir haberci getirdi. Seni bir ve aynı kişi ortaya çıkarmalı. Dünyevi bir biçimde ayrılamazsın. Ruhların bir nefesliden doğmuş. Bir ruhu kurtarırsın. Ölüm karanlık kapıdır, yoksa burada daha da çok çürüyeceksin."

Bu noktada “Otto Messenger'ın 13. Armonikası” bitiyor ve geriye sadece boş sayfalar kalıyor. Eins, Zwei ve Drei hikayenin doğru olduğunu ve cadının lanetinden bu yana gerçekten de ormanda mahsur kaldıklarını doğruladılar. Otto'nun mızıkasının kurtuluşlarının anahtarı olduğuna inanıyorlar. Her biri armonikayla müzik çalıyor ve ona enerjilerini katıyorlar. Daha sonra Otto'nun güvenliğine yardım ettiler. Çılgın anne ve babası onu saatlerce aradıktan sonra bulur. Otto ormandan sağ salim çıkmayı başarırken kimsenin hikayesine inanmaması onu üzüyordu. Ona yalnızca Mathilde inanıyordu. Bir süre sonra anne ve babasını memnun etmek için Eins, Zwei ve Drei'nin hikayesini anlatmayı bıraktı ve kitabı ve mızıkayı yıllarca bir kenara bıraktı.

Birinci Bölüm: Friedrich'in Hikayesi

Friedrich Schmidt yüzünün yarısını kaplayan bir doğum lekesiyle doğdu. Friedrich'in sevgi dolu babası Martin, yaratıcılığını teşvik edip ona güven verirken, Friedrich'in yanlış yola sapan akranları, görünüşü nedeniyle ona çok kötü davrandılar. Friedrich'i bu eziyetten kurtarmak için Martin ona evde eğitim verdi. Ayrıca Friedrich'i Trossingen Armonika fabrikasına çırak olarak getirdi. Martin ve kardeşi Friedrich'in neşeli amcası Gunter orada çalışıyordu. Fabrika işçileri nazikti ve Friedrich mızıka yapımında, çalışmalarında ve müziğinde gelişti. Ancak 1933'te Hitler'in iktidara gelmesiyle Almanya'da işler hızla kötüye doğru değişiyordu.

Friedrich müziği seviyordu ve bir gün harika bir orkestra şefi olmayı hayal ediyordu. Zihninde çalan müziği her zaman duyabiliyordu. Bu onun için bir rahatlık ve mutluluktu. Ancak görünmez bir orkestrayı çılgınca yönettiğinde meslektaşlarının alayını yakaladı. Bir gün Friedrich, terk edilmiş bir çalışma alanından kendisine seslenen bir armonikanın sesini duydu. Amcası Gunter ona mızıka çalmayı öğretmişti ve Friedrich bunun özel olduğunu söyleyebilirdi. Üzerinde kırmızı bir M harfi vardı. Friedrich'in mızıka çaldığını duyan herkes bunun özellikle sıra dışı bir tona sahip olduğu konusunda hemfikirdi. Bu oyunu her oynadığında içi güç ve güven duygusuyla doluydu.

Friedrich ayrıca bir senfoni orkestrasında sahne alan babası gibi çello çalıyordu. Kız kardeşi Elisabeth piyano çalıyordu ve aile, çoğu zaman birlikte çalarak müzik sayesinde kaynaşıyordu. Ancak Elisabeth hemşire olmak için eğitim alırken, Hitler'in ideolojisi tarafından beyni yıkandı; bu da babasını dehşete düşürdü. Friedrich'in babası, Hitler'in bağnaz, barbar politikalarına karşı olduğunu açıkça dile getiriyordu. Bu nedenle Martin, Nazi Kahverengi Gömlekliler tarafından tutuklanarak Dachau toplama kampına gönderildi! Dauchau'da insanlar işkence gördü ve ölene kadar çalıştırıldı. Friedrich ve Gunter Amca onu dışarı çıkarmak için gizli bir plan yaptılar ve hatta babasını kurtarmak için "Hitlerci" Elisabeth'ten yardım isteme riskini bile göze aldılar. Şaşırtıcı bir şekilde, Elisabeth geldi ve gizlice Friedrich ve Gunter Amca'ya Dachau'daki gardiyanlara rüşvet vermek ve babalarının serbest bırakılmasını sağlamak için yeterli parayı gönderdi.Friedrich, babasını kurtarma görevinde değerli hiçbir şeyi alamayacağını biliyordu. Değerli mızıkasını dünyanın herhangi bir yerindeki müşterilere gönderilmek üzere Trossingen Armonika Fabrikasındaki bir kutuya koydu. Kaçması için her şey hazırdı ancak Friedrich Dachau'ya giden trene bindiğinde Nazi askerleri tarafından fark edildi! Onu tutuklamaya çalıştıklarında Friedrich zihninde güzel bir müzik duydu. Hayali orkestrasını çılgınca yönetmeye başladı! Yazarın okuyucuyu merakta bıraktığı nokta burasıdır.

İkinci Bölüm: Mike'ın Hikayesi

Mike Flannery ve küçük kardeşi Frankie, 1935 yılında Philadelphia'nın hemen dışında, Bishop'un yetimhanesinde yaşıyorlardı. Onlar gençken ölen sevgi dolu bir anneleri vardı. Daha sonra hastalanana kadar iyi kalpli ve müzikli büyükanneleri tarafından büyütüldüler. Onları Bishop'a gönderdi çünkü orada çalabilecekleri bir piyano vardı. Mike'a çok küçükken piyano çalmayı öğretmişti ve çok yetenekliydi. Ancak Bishop'ınki büyükannelerine göründüğü gibi değildi. Bishop'un müdiresi vicdansız ve yozlaşmış Bayan Pennyweather'dı.Bayan Pennyweather yetimlere kötü ve adaletsiz davrandı. Hatta genç Frankie gibi genç yetimleri, korkunç koşullardaki bir devlet yetimhanesine gönderecekti. Kazandıkları parayı gizlice cebine atabilmek için yakındaki çiftçilerde çalışabilecek daha büyük erkek çocukları tercih ediyordu. Mike, kendisinin ve Frankie'nin ayrılacağından korkuyordu ve Frankie'yi eyalet yetimhanesinden uzak tutmak için çaresizce çabalıyordu. O dönemde yetimleri evlat edinen pek kimse yoktu ne yazık ki. Büyük Buhran sırasındaydı ve çoğu insan için özellikle zor zamanlar yaşandı.

Mike ve Frankie'nin şansı, Bay Howard adlı bir avukatın piyano çalabilen bir çocuk aramak için gelmesiyle değişti. Bu gizemli bir istek gibi görünüyordu. Bayan Pennyweather bunun nedeninin onun piyano satın alması olduğunu ve kendisinin de biraz para kazanmanın mutluluğunu yaşadığını varsayıyordu. Bir piyano dehası olan Mike, Frankie ile birlikte çalıyordu ve iki çocuk avukatı büyüledi. Bay Howard, piyano satın almakla ilgilenmediğini ancak aslında çalabilecek bir erkek çocuğu evlat edinmek istediğini, çünkü işvereni Bayan Sturbridge'in kendisi de emekli bir konser piyanisti olduğunu ve bir çocuk evlat edinmesi gerektiğini açıkladı. Çocuklar birlikte evlat edinilmekten çok mutlu oldular ve zengin Bayan Sturbridge'in fikri ilgilerini çekti. Sorun şu ki, onlar vardıklarında Bayan Sturbridge bu fikre çok üzülmüş görünüyordu. Sonuçta onları evlat edinmek istemediği ortaya çıktı.

Bay Howard çocuklara her şeyin yoluna gireceğine dair güvence verdi. Ancak Bayan Sturbridge (Eunice), tüm çabalarına rağmen çocukları haftalarca görmezden geldi. Bahçıvan ve hizmetçi Bay ve Bayan Potter, oğlanların bakımına yardım ettiler. Bay Howard mağazadan onlara çok özel bir mızıka satın aldıktan sonra Bay Potter onlara mızıka çalmayı bile öğretti. Mike piyanoda olduğu kadar mızıkada da yetenekli olduğunu kanıtladı. Enstrümanı her çaldığında kendine güveni tamdı.

Sonunda, Bayan Sturbridge'in merhum babasının vasiyetindeki bir dilek nedeniyle çocukları evlat edinmeye zorlandığı gerçeği ortaya çıktı. Kendi oğlunu trajik bir şekilde kaybetmişti ve hâlâ yas tutuyordu, bu yüzden oğlanları tanıma konusunda bu kadar isteksizdi. Mike, Bayan Sturbridge'e en azından Frankie'yi evlat edinmesi için yalvardı. Frankie'nin Bishop'a geri gönderilmesinden korkuyordu çünkü Bayan Pennyweather'ın onu korkunç eyalet yetimhanesine göndereceğini biliyordu. Küçük kardeşinden ayrılmaktan hoşlanmasa da Bayan Sturbridge'e kalbini Frankie'ye açması için yalvardı. Mike, Bayan Sturbridge'in onun için endişelenmesine gerek kalmaması için ünlü bir mızıka grubunun seçmelerine katılacağını ve grupla birlikte yaşayacağını söyledi.Bayan Sturbridge, Mike'ın anlaşmasını kabul etmiş görünüyordu.

Oğlanlar Bayan Sturbridge'e Eunie Teyze adını vererek bir aile olarak bağ kurmaya başladılar. Hatta oğlunun ölümünden sonra bıraktığı piyano çalmayı bile bıraktı. Mike, armonika grubu için seçmelere katıldı ve onları yeteneğiyle etkiledi. Ancak sonuçları almadan önce Eunice'e evlat edinmeyi iptal eden bir mektup buldu! Mike perişan haldeydi ve gecenin bir yarısı ayrılmamak için Frankie ile birlikte kaçmaya karar verdi. Kaçmaya çalışırken Mike endişe verici bir şekilde yüksek bir ağaçtan düştü! Okuyucu yine merak içinde kalıyor ve Mike ile Frankie'ye ne olacağını merak ediyor.

Üçüncü Bölüm: Ivy'nin Hikayesi

Ivy Maria Lopez, 1942'de annesi, babası ve erkek kardeşi Fernando ile Kaliforniya'da yaşıyordu. Anne ve babası, iş için sık sık yer değiştiren göçmen çiftçilerdi. İkinci Dünya Savaşı başladığında Fernando savaşmaya gitti ve aile onu çok özledi. Ivy yeniden taşınacaklarını, bu kez kira kontratı bittikten sonra arazinin bir kısmına sahip olabilecekleri bir çiftliğe taşınacaklarını duyduğunda bir başka şok yaşadı. Ailesi çok heyecanlıydı ama Ivy en sevdiği öğretmenini, en yakın arkadaşını ve okul grubunda ve yeni özel mızıkasıyla radyoda çalma fırsatını bıraktığı için üzgündü.

Ivy ve ailesi, Yamamoto ailesinden kiraladıkları yeni çiftliğe taşındı. Yamamotolar, 9066 sayılı Kanun Hükmünde Kararname sonrasında Japon kökenleri nedeniyle zorla bir toplama kampına nakledildi. Her şeyi geride bırakmak ve yalnızca küçük valizler taşımak zorunda kaldılar. Bu nedenle çiftlikteki evleri, arazileri ve tüm eşyaları sahipsiz kaldı. Yamamoto'ların mallarını kaybetmemeleri için Lopez ailesinin onların yokluğunda gelip çiftliğe bakması yararlı oldu. Korkunç koşullara rağmen Ivy'nin ailesi bu fırsat için minnettardı.

Çiftlikteki rutinlerine alışırlarken Ivy, yeni arkadaşı ve komşusu Susan Ward'la okula başlamayı sabırsızlıkla bekliyordu. Ancak ilk gün Meksika mirasından dolayı ayrı bir okula gitmek zorunda kaldığını anladı! Beyaz çocuklar onunla dalga geçiyor, ırkçı ve cahilce sözler söylüyorlardı. Ivy perişan haldeydi. Bu adaletsizliği anlayamıyordu. Ailesi, mümkün olan her şekilde ayrımcılıkla mücadele edeceklerine söz verdi.

Bu arada Susan ve Ivy okul günü ayrı olmalarına rağmen yakınlaştılar. Okuldan sonra Ivy'nin katılmasına izin verilen okul bandosunda birlikte çaldılar. Ivy mızıkadaki yeteneğiyle herkesi etkiledi. Bu şarkıyı çalarken içi inanç ve cesaretle doluydu.

Ivy, Susan'ın savaşta savaşan iki erkek kardeşi olduğunu ve birinin çatışma sırasında öldürüldüğünü öğrendi. Susan'ın ailesi hâlâ kaybın acısını çekiyordu. Susan'ın erkek kardeşlerinin komşuları Kenny Yamamoto'nun en iyi arkadaşları olmasına ve hatta birlikte askere gitmelerine rağmen Susan'ın babası Bay Ward, Yamamoto'ların bir şekilde Japon casusları olduğuna ikna olmuştu. Oğlunun ölümünden onları sorumlu tuttu. İpuçları için Yamamoto'nun evini aramakta ısrar etti. Ancak Bay Ward ve Lopez, casusluk belirtileri bulmak yerine, aletlerle dolu bir oda buldular. Toplama kamplarına gitmeye ve tüm değerli eşyalarını geride bırakmaya zorlanan düzinelerce Japon Amerikalı aile için saklanmak üzere saklanıyorlardı.

Ivy okulda ve grupta başarılı olmaya devam etti ve öğretmeni onu flüt çalmaya teşvik etti. Ordudan geçici izinli olan Kenny Yamamoto, Lopez'in kira sözleşmesini resmileştirmek için çiftliği ziyarete geldi. Kenny, Lopez ailesinin, ailesinin yokluğunda çiftliğe bakacağı için minnettardı. O ayrılırken Ivy, Kenny'ye savaşta olmadığı süre boyunca saklaması için özel mızıkasını vermek zorunda hissetti. Sonra bir gün okuldan eve dönerken Ivy ve Susan kapısında bir telgraf kuryesi gördüler. Telegram habercileri yalnızca kötü haber anlamına geliyordu! Genellikle aileyi uyarmak için gönderilirlerdi ve savaşta bir asker öldü! Ivy, Fernando'nun iyi olması için dua etti. Üçüncü kez okuyucu karakterlerin kaderini merak ediyor.

Dördüncü Bölüm: Sonsöz

Dördüncü Bölüm, Friedrich Schmidt'in yıllar sonra Almanya'da Dachau'ya giden trende yaşadığı o önemli günün olaylarını hatırlamasıyla başlıyor. Kargaşa sırasında tren istasyondan ayrılmaya başladı. Nazi askerleri trende mahsur kalmamak için trenden atladılar ve mucizevi bir şekilde Friedrich'i geride bıraktılar. Friedrich, Elisabeth'in kendisine verdiği rüşvet parasıyla Dachau'ya gitmeyi ve babasını kurtarmayı başardı. Friedrich'in babası Martin kötü bir şekilde dövüldü ve yetersiz beslendi ve iyileşmesi aylar sürdü. Sonunda Martin ve Friedrich, Gunther Amca ile tanıştıkları ve savaştan sağ çıkmayı başardıkları İsviçre'ye gittiler.

Friedrich, İsviçre'de müziğin peşinden gitti ve büyük bir orkestra şefi olma hayalini gerçekleştirdi. Romanın sonunda 1951'de New York City'deki Carnegie Hall'da bir performans sergilerken görülüyor. Babası ve Gunter Amcası gururla seyircilerin arasında yer alıyor. Hala bir gün Elisabeth'le yeniden bir araya gelme umudu taşıyorlar ve ne kadar yol kat ettiklerini anıyorlar.

Daha sonra okuyucu, smokin giymiş ve Carnegie Hall'da Bayan Sturbridge, Bay Howard ve Frankie'yi selamlayan Mike Flannery'yi görüyor. Yıllar önce, düşüşünden sadece sıyrıklar ve morluklardan başka bir şey olmadan şans eseri kurtulduğunu hatırlıyor. Bayan Sturbridge'in (Eunie Teyze) aslında çocukları evlat edinmek istediği ortaya çıktı. Mike'ın bunu kanıtlamak için bulduğu mektubu yaktı. Ve sadece Frankie'yi değil Mike'ı da evlat edinmek istiyordu! Hepsi Bay Howard ve Bay ve Bayan Potter'ın yanına taşındılar ve mutlu yaşadılar. Mike Harmonica Band'e girmeyi başardı ve onlarla bir yıl boyunca çaldı. Daha sonra piyanoya daha fazla yoğunlaşmaya karar verdi ve mızıkasını ihtiyaç sahipleri için toplayan bir gruba verdi. Mike özel mızıkayı yanında taşımanın bir görev olduğunu hissetti.

Mike konser piyanisti olma hayalinin peşinden gitmeye devam etti ve liseden sonra prestijli Julliard'a kabul edildi. İkinci Dünya Savaşı sırasında orduya katıldı ancak turnesinin ardından müziğe geri döndü. Hikayenin sonunda, 1951'de Mike, New York City'deki Carnegie Hall'da solo piyano çalıyor ve destekleyici ailesi Eunie Teyze, Frankie ve Bay Howard seyirciler arasında ona tezahürat yapıyor.

Daha sonra okuyucu, Ivy'yi Carnegie Hall'da flütle ilk kez sahneye çıkmaya hazırlanan genç bir kadın olarak görüyor. Yıllar önce telgrafın olduğu o korkunç günü hatırlıyor. Şans eseri Fernando'nun sadece çatışma sırasında yaralandığını öğrenen ailesi rahatladı. Savaştan eve döndü ve sonunda Ivy'nin ebeveynlerinin ve diğer birçok kişinin ırk ayrımını ortadan kaldırmak için çok çalıştığı birleşik okulda çalışan bir öğretmenle evlendi. Yamamoto'lar da savaştan sonra evlerine döndüler ve çiftliklerini geri alabildiler. Kenny Yamamoto da Ivy'nin ona verdiği şanslı armonika sayesinde savaştan mucizevi bir şekilde sağ çıkmıştı! Ivy müzik tutkusunu sürdürmeye devam etti ve başarılı bir flütçü oldu. Hikayenin sonunda, 1951'de Ivy, New York'taki Empire Filarmoni Orkestrası'nın yeni genç flütçüsüdür. Carnegie Hall'da bir performans sergiliyor ve seyirciler arasında ona tezahürat yapan sevgili arkadaşı Kenny Yamamoto da var.

Sonunda 1800'lerin sonlarında Trossingen'e, Otto'ya geri dönüyoruz. Büyüdüğünde Trossingen'deki bir dükkanda mızıka yapımcısı oldu ve sonunda o uğursuz mızıkayı dükkâna getirerek "Haberci" görevini yerine getirdi. Bunu kırmızı bir M ile işaretledi ve oradan mızıka, Almanya'dan Pensilvanya'ya, Kaliforniya'ya ve geri dünyanın her yerine seyahat edecekti.Kaderin eseri olarak Eins, Zwei ve Drei'nin özgürlüğü, savaşta yaralandıktan sonra Kenny Yamamoto'yu ölümün eşiğinden kurtardıklarında geldi. Armonika, bir kurşunun kalbini delmesini engellemişti! Cadının büyüsü bozuldu ve üç kız kardeş nihayet anneleri ve erkek kardeşleriyle yeniden bir araya geldi. Arabella, Roswitha ve Wilhelminia olarak yeniden adlandırıldılar ve bundan sonra sevgi dolu ailelerinin yanında mutlu bir şekilde yaşadılar.