Tüm edebi eserler iki yoldan biriyle kategorize edilebilir: kurgu veya kurgu dışı olarak. Kurgusal olmayan, gerçek ve olgusal olarak doğru olan yazıdır. Kurgunun birincil amacı eğlendirmek olsa da, kurgusal olmayan yazılar daha çok bilgilendirme amaçlıdır. Kurgu dışı eserler, verileri korumak, öğretici bilgileri iletmek veya gerçek tarihsel veya biyografik hikayeleri anlatmak için tasarlanabilir.
Erken dönem kurgusal olmayan eserler genellikle defterler, kronolojik hesaplar, mevzuat, mektuplar ve diğer birincil belgeler şeklini aldı. Zamanla, bu pratik formatlar biyografi, otobiyografi ve anı da dahil olmak üzere belirli türlere dönüştü. Bir dizi modern günlük metin de kurgusal olmayan kategoriye girer. Gazeteler, dergiler, ders kitapları ve kullanım kılavuzları, okuyucuların düzenli olarak karşılaşabilecekleri kurgusal olmayan metinlerdir.
Kurgu dışı gerçeğe dayalı olmasına rağmen, bu onun önyargısız olduğu anlamına gelmez. Kurgu dışı eserlerin çoğu yazarın bakış açısından etkilenir. Kurguda olduğu gibi, kelime seçimi ve cümle yapısı, kurgusal olmayan yazarın ince önyargılarını iletmede önemli bir rol oynar. Örneğin otobiyografiler, genellikle yazarın belirli bir eğilimini ve kendilerini ve yaşamlarındaki diğerlerini algılamalarını içerir. Kurgusal olmayan ayrıca başyazılar ve konuşmalar gibi fikir temelli parçaları da içerir. Bunlar, konuşmacının veya yazarın gerçekten inandığı veya başarmak istediği şeyi temsil etmeleri anlamında olgusaldır.
Edebi kurgusal olmayan, kurguda daha yaygın olarak bulunan stilistik ve yaratıcı unsurları içeren kurgusal olmayan çalışmaların bir alt kümesidir. Edebi kurgusal olmayan kurgu, karakter, olay örgüsü ve tema unsurlarını içerir. Birkaç durumda bu tür, 1960'larda ve 70'lerde Truman Capote'nin In Cold Blood'ı tarafından kısaca popüler hale getirilen bir tarz olan kurgusal olmayan romanları bile içeriyor. Biçimsel esnekliği ve tematik derinliği, kurgusal olmayan edebiyatın klasik kurgu kadar karmaşık olabileceğini kanıtlıyor.