Siya ay isa sa mga pangkanariwang guro noon. Walang sinuman nag-ukol sa kanya ng pansin. Mula sa pananamit hanggang sa paraan ng pagdadala ng mga gamit niya sa paaralan, walang masasabing pangkaraniwang sakanya.
MABUTI!
Si FE ay nadapa nung siya ay palabas ng silid-aralan. At pinagtawanan.
HAHAHAHAHAHHAH NADAPA SI FE !!!
Si Fe ay dumiretso sa silid-aklatan upang umiyak, dahil pinagtawanan siya ng kanyang mga kaklase nung siya ay nadapa.
Dito siya nakita ni Mabuti at sinamahan ito, nagsabi ng payo si Mabuti kay Fe. Tinanong niya kung paano niya matutulungan ang estudyante.
Ano matutulong ko?
May problema lang po ako.
Sabay na umuwi ang dalawa, tsaka nag hiwalay nung malapit na si mabuti sa bahay niya.
Opo, maraming salamat po.
Mag iingat ka pauwi ha?
Nung marinig ni Mabuti ang estudyante niya na sinabi ang salitang ama ay napahinto ito.
Oo, gaya ng kanyang ama.
Gaya ng kanyang ama?
Alam niyo ba na ang anak ko na anim na taong gulang palang. Nais ko siya maging isang mang gagamot.
Nung nalaman ni Fe ang nangyare ay nagtaka ito kung bakit hindi doon sa direksyun na iyo umuwi si Mabuti noon, at doon niya naisip at naitugma ang mga pangyayare.