Kung lahat ng kawalang-ingat mo’y pagpapasensyahan nang pagpapasensyahan ay makakapatay ka ng tao.”
Ang aking kalupi ay nawawala!
Mataas na ang araw nang lumabas si Aling Marta sa bakuran ng kanilang maliit nabarung-barong na may maaliwalas at masayang mukha dahil araw na ng pagtatapos ng pag aaral ng kanyang dalagang anak dahil sa gabi iyon tatangapin nito ang diplomang kanyang anak kaya nakapagdesisyon si Aling Marta na mamalengke.
Isauli mo ang aking kalupi!
Hindi po ako ang kumuha ng iyong kalupi. Kahit na kapkapan nýo pa po ako.
Nang papasok na si aling marta sa palengke ng tondo para mamili ng pananghalian ay nabangga siya ng isang bata. nagalit siya ngunit kalaunay tumalikod at umalis agad.
Binili niya ang kinakailangan niyang bilhin ngunit nang magbabayad na siya ay napansin niyang nawawala na ang kanyang kalupi. Agad niyang naisip ang bata.
Anong iyong ipinambili, e naiwan mo ang iyong kalupi.
Pagkatapos nito, tumawag pa si Aling Marta ng pulis ngunit wala sa bata ang nawawalang kalupi. Subalit, pinilit pa rin ni Marta na ang bata talaga ang nagnanakaw.Pinilit ni Aling Marta na paaminin ang bata sa pagnakaw at sinaktan pa ito.
Natakot ang bata kaya tumakbo siya. Sa hindi inaasaha'y nabangga ng isang mabilis na sasakyan. Matapos ang ilang sandali, namatay agad ang bata.
Nang dumating sa bahay ay nagtaka ang kanyang asawa kung ano ang kanyang ipinambili, nanghina si Aling Marta at naalala niya ang batang payat na duguan.