Het oppervlak van het water roept een "gezicht" aan, dat de zeeman een persoonlijke relatie heeft met de zee. Net zoals we de emoties van een persoon kunnen vertellen door naar hun gezicht te kijken, kan de zeeman de stemming van de zee lezen door er naar te kijken.
Het getij wordt gepersonaliseerd wanneer het naar de zeeman lijkt te roepen. Dit versterkt het idee dat de zee een geest en emoties heeft. Het suggereert ook een soort hypnotische kracht die de zee over de zeeman heeft. In zekere zin voelt de matroos er bijna toe om naar zee te gaan.
De wind, zoals de zee, komt tot leven in dit gedicht. Het wordt ook gepersonifieerd wanneer gezegd wordt dat het zingt. Het woord 'liedje' suggereert een mooi en melodieus geluid, met nadruk op de zeevaarder's positieve ervaring van de zee.
Bolo vytvorených viac ako 30 miliónov storyboardov