Stay Gold, Amy
Storyboard Descriere
เอมี่ สาวน้อยที่ไม่สมหวังในการเรียนหลังจากได้เห็นคะแนนสอบกลางภาคสุดย่ำแย่ของเธอเอง เธอนั่งตัดพ้อเป็นประจำทุกครั่งที่เธออ่านหนังสือเสร็จ ตอนที่เธอกำลังจะกลับบ้าน เธอได้เห็นกระดาษโน้ตที่มีเนื้อความให้กำลังใจเธอแปะอยู่ที่กระเป๋า เธอรู้สึกดีที่มีคนเอาใจใส่เธอ หลังจากวันนั้น ทุกๆครั้งที่เอมี่เศร้า เธอมักจะได้รับกระดาษโน้ตอยู่บ่อยๆ จนเธออยากรู้แล้วว่าคนๆนั้นคือใคร เธอจึงขอคำปรึกษาจากเพื่อนของเธอ เพื่อนก็แนะนำให้เธอไปหาในตอนที่คนๆนั้นจะมาแปะโน้ตให้ เอมี่จึงตัดสินทำตามคำแนะนำของเพื่อนเธอ ในท้ายที่สุด เธอได้เห็นหน้าของบุคคลปริศนาคนนั้นแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าไปถึงได้ทันเวลา หลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้รับโน้ตให้กำลังใจอีกเลย แต่สิ่งที่คนคนนั้นให้เธอกลับมาคือแรงบันดาลใจในการสร้างกำลังใจให้ตัวเอง เธอเริ่มเขียนให้กำลังใจตัวเองเหมือนที่คนคนนั้นเคยเขียนให้
Storyboard Text
- ฉากที่ 1
- ฉากที่ 2
- ฉากที่ 3
- ฉากที่ 4
- ไม่เข้าหัวเลย ทั้งๆที่ตั้งใจอ่านแล้วแท้ๆ ถ้าคะแนนกลางภาคไม่แย่ คงไม่มานั่งอ่านแบบนี้หรอก
- ทั้งๆที่พยายามแล้วแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่ได้อะไรเลย ไม่เข้าใจเลย
- ฉากที่ 5
- เอมี่กำลังนั่งอ่านหนังสือด้วยความเคร่งเครียดหลังจากที่คะแนนสอบกลางภาคออกมาไม่เป็นไปตามที่หวังไว้
- ฉากที่ 6
- หลังจากที่เอมี่อ่านหนังสือจบแล้ว เธอจึงตัดสินใจเดินไปพักใจที่บ่อปลาซึ่งเป็นที่ประจำที่เพื่อนๆของเธอชอบมาคลายเครียดกัน
- ฉากที่ 7
- เมื่อมาถึงที่บ่อปลา เอมี่ตัดสินใจวางกระเป๋าหนังสือของเธอไว้ที่ศาลาใกล้ๆ
- ฉากที่ 8
- เอมี่นั่งตัดพ้อพร้อมด้วยความน้อยใจจนแทบจะร้องไห้
- ฉากที่ 9
- ทำไมจิตวิทยาเนื้อหามันยากจัง ทำไมต้่องมาเรียนอะไรที่มันซับซ้อนเข้าใจยากแบบนี้ด้วย ไม่เข้าใจเลย
- พอเอมี่เดินกลับมาก็พบว่ามีกระดาษโน้ตสีชมพูเหน็บอยู่ที่กระเป๋าของเธอ
- ฉากที่ 10
- ในกระดาษแผ่นนั้นมีเนื้อหาเขียนให้กำลังใจ “สู้ๆนะ รู้ว่าอาจช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ก็หว้งว่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้”
- สู้ๆนะ รู้ว่าอาจช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ก็หว้งว่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้
- เอมี่อ่านเสร็จก็รู้สึกใจชื้นมากถึงแม้ไม่รู้ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ตาม เธอจึงเก็บกระดาษแผ่นนี้ไว้
- วันต่อมาก็เหมือนเช่นเคย เอมี่อ่านหนังสือเงียบๆ อยู่คนเดียว
- เธอก็มานั่งท้อแท้ใจเหมือนเดิม
- รู้งี้น่าจะซิ่วไปเรียนนิเทศตั้งแต่แรก
- และแล้ว เอมี่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อมีคนแปะกระดาษโน้ตสีชมพูพร้อมกับคำให้กำลังใจมาอีกแล้ว
- ฉากที่ 11
- เธอเก่งมากเลยนะ อ่านได้เยอะขนาดนี้ถือว่าเก่งที่สุดแล้ว
- ฉากที่ 12
- ฉากที่ 13
- ฉากที่ 14
- ในโพสอิตเขาก็ไม่ได้เขียนชื่อไว้เลยอ่ะ เราเลยอยากรู้มากๆ เลยว่าคนๆนั้นคือพวกแกว่าเราควรทำไงดี
- คือสัปดาห์ที่แล้วตอนไปอ่านหนังสือแถวๆหน้าตึกระพีเสร็จแล้วอ่ะ เราก็ไปนั่งแก้เซ็งที่บ่อปลาตามปกติแหละ แต่มันมีใครไม่รู้เอาโพสอิตมาให้เราบ่อยมาก หลายครั้งแล้ว
- ฉากที่ 15
- จริงด้วย ลืมไปได้ไงเนี่ย
- แต่เราว่าถ้าเอมี่อยากรู้ว่าคนๆนั้นคือใคร เอมี่ก็ลองไปนั่งหงอยที่บ่อปลาเหมือนเดิม พอได้ยินเสียงฝีเท้าก็ไปดูเลย เอมี่จะได้รู้ไงว่าเป็นใคร
- เอ้อ นี่ก็เห็นด้วยกับแคลร์นะ ลองดูๆ อาจจะได้ผลๆ
- แต่นี่คิดว่ากว่าคนนั้นๆ ไม่น่าจะมาตอบหรอก ดูลึกลับขนาดนี้ ขนาดชื่อยังไม่บอกเลย
- เอมี่ เราว่านะ เอมี่ลองโพสถามลงไอจีดูสิ เผื่อคนๆนั้นอาจจะมาตอบก็ได้
- ในนั้นมีเนื้อความว่า เธอเก่งมากเลยนะ อ่านได้เยอะขนาดนี้ถือว่าเก่งที่สุดแล้ว
- ฉากที่ 16
- ที่พวกนั้นพูดมาก็ถูกนะ เป็นไงเป็นกัน
- เอมี่พยายามมองหาว่าคนที่มาแปะกระดาษโน้ตแผ่นนี้ให้เธอคือใคร แต่ก็ไม่มีใครอยู่แถวนั้นแล้ว
- ฉากที่ 17
- หลังจากวันนั้น ทุกครั้งที่เอมี่เศร้า คนปริศนาคนนั้นก็จะเหน็บไม่ก็แนบกระดาษโน้ตสีชมพูที่มีคำกำลังใจ
- ฉากที่ 18
- ไม่เข้าใจรีดดิ้งเลย ทำไมทำไม่ได้สักที
- ถึงแม้ว่าเอมี่จะรู้สึกดีที่ได้กระดาษโน้ตสีชมพูเหล่านั้น แต่ความสงสัยของเธอที่มีต่อคนปริศนาคนนั้นก็มากขึ้น เธอจึงตัดสินใจเล่าให้เพื่อนของเธออย่างเอแคลร์ แมรี่และซันนี่ฟัง
- ฉากที่ 19
- เพื่อนของเธอก็แนะนำว่าลองโพสต์ลงไอจีดู แต่เอแคลร์แนะนำว่าถ้าเอมี่อยากรู้ว่าคือใครก็รอจนคนๆ นั้นเดินมาที่ศาลาที่เอมี่วางของไว้ก็ได้แล้วค่อยไปดู
- ฉากที่ 20
- เอมี่เริ่มมีสีหน้าที่ตึงเครียดขึ้นมาทันที ใจหนึ่งเธอก็อยากรู้ว่าคนๆ นั้นคือใคร แต่อีกใจหนึ่งเธอก็ไม่กล้าทำแบบนั้น เพราะกลัวว่าคนๆนั้นจะหายไป แต่เธอก็ตัดสินใจว่าจะทำอย่างที่เพื่อนแนะนำมา
- วันต่อมา เอมี่แกล้งทำเป็นอ่านหนังสืออย่างจริงจังเหมือนเคย
- และแกล้งทำเป็นเศร้ามานั่งที่บ่อปลาตามเดิม
- อยากเก่งได้สักครึ่งหนึ่งของเอแคลร์จัง จะได้ไม่ต้องมารู้สึกแย่แบบนี้
- เอมี่นั่งรอจนคนปริศนาคนนั้นเดินมา
- เมื่อคนปริศนาคนนั้นเดินไปที่ศาลาแล้ว เธอจึงรีบวิ่งตามเขาไป เธอได้เห็นหน้าเขาแล้ว แต่เธอดันสะดุดล้มทันทีก่อนที่จะได้เข้าถึงตัวเขา เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าคนๆนั้นหายไปแล้ว
- ฉากที่ 21
- ฉากที่ 22
- ฉากที่ 23
- ฉากที่ 24
- ฉากที่ 25
- หลายสัปดาห์ผ่านไป เอมี่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เหมือนเดิม แต่เธอกลับดูมีความสุขมากขึ้นกว่าเก่า
- เมื่อเธออ่านหนังสือเสร็จ เธอจึงหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียน
- เอมี่เริ่มเล่าว่า หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เจอคนปริศนาคนนั้นอีกเลยทุกครั้งที่เธอเศร้าจากการอ่านหนังสือ ไม่มีกระดาษโน้ตจากเขาอีกแล้ว แต่เขาก็เป็นแรงผลักดันให้เธอเริ่มสร้างกำลังใจด้วยตัวเองด้วยการเขียนโน้ตแบบที่เขาเคยทำ เพราะเธอไม่อยากรู้สึกแย่ในทุกๆวันที่อ่านหนังสือเสร็จ และรอโน้ตจากเขาไปตลอด
- เอมี่เขียนต่อ แต่ฉันก็อยากขอบคุณเธอมากเลยนะ ที่ช่วยให้ฉันสร้างกำลังใจในการต่อสู้กับทุกอย่างด้วยตัวเอง ขอบคุณมากนะ ถ้าเราได้คุยกันเราคงได้เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากแน่ๆ
- จากนั้น เอมี่ก็หยิบกระดาษโน้ตสีชมพูแผ่นเล็กๆ ขึ้นมาแปะ โดยเขียนว่า เธอเก่งที่สุดแล้วเอมี่ เธอทำได้ดีแล้ว ก่อนที่จะเขียนทิ้งท้ายไว้ว่า Stay Gold, Amy.
Peste 30 de milioane de Storyboard-uri create