„The Pit and the Pendulum” to krótka opowieść o horrorze, która wykorzystuje szczegółowe obrazy sensoryczne, aby zaszczepić strach i przerażenie w czytelniku. Te elementy w połączeniu z realizacją przez bohaterów zbliżającej się zagłady albo przez wahadło ostre jak brzytwa, albo przez otchłań jaskiniową tworzą kolejny poeowski świat rozpaczy, strachu i tęsknoty za odkupieniem.
Tematy Pit i Wahadła, Symbole i Motywy Edgar Allan Poe
Tekst Storyboardowy
KOMORA
PRZYKŁAD
WAHADŁO
Izba sama w sobie jest narzędziem strachu. Wykorzystuje całkowitą i zdezorientowaną ciemność, tajemniczy rozbłysku, z obrazami przerażających stworów na ścianach, które powodują spustoszenie psychiczne na narratorze. Ściany same stały się instrumentem pewnej śmierci narratora, gdy popychają go do dołu po tym, jak ucieka z wahadła.
Wahadło przesuwa się tam iz powrotem, podobnie jak zegar dziadka. Każda chwila się zmienia, narrator stoi w obliczu straszliwej rzeczywistości, że zbliża się do niej i jest brzytwy. Wahadło jest częścią tego "sprawiedliwego" wyroku wydanego przez inkwizytorów, ale w rzeczywistości jest instrumentem tortur psychologicznych. Stwarza ideę gry, dając narrator tyle czasu, aby sformułować ucieczkę, albo traci.
JAMA
Pula jest pierwszym bliskim rozmówcą narratora ze śmiercią, gdy prawie się potknie w nią, wpatrując się w komnatę w ciemności. Pula staje się jego ostatecznym wyborem, gdy jest popychany do niego przez otaczające ściany komory, które palą się na gorąco. Narrator wie, że dołek oznacza pewną śmierć dla niego, a on krzyczy z rozpaczy, gdy dowiaduje się, że zabrakło mu opcji.