Callisto jest jednym z galilejskich księżyców Jowisza odkrytych przez Galileo Galilei w 1610 roku. Callisto jest bardzo geologicznie nieaktywnym ciałem, a jego powierzchnia pokryta jest wieloma kraterami.
Callisto jest trzecim co do wielkości księżycem naszego Układu Słonecznego po Ganymede i Titanie, a drugim największym Księżycem Jowisza. Został odkryty przez Galileo Galilei w 1610 r. Wraz z trzema innymi księżycami znanymi jako księżyce Galileusza. To odkrycie było ważne, ponieważ ostatecznie zmieniło nasze zrozumienie struktury wszechświata, z dala od modelu geocentrycznego do modelu heliocentrycznego.
Callisto ma więcej kraterów niż jakiegokolwiek innego ciała w naszym Układzie Słonecznym. Cała jego powierzchnia jest pokrywa z udarem. Księżyc jest również bardzo geologicznie nieaktywny, co oznacza, że te kratery pozostały niezmienione. Uważa się, że kompozycja Callisto jest głównie skały i lodu. Jego atmosfera jest cienka i prawie w całości składa się z dwutlenku węgla.
Callisto został nazwany Jupiter IV i został przemianowany na kilka lat później. Księżyc jest nazwany po kochanku greckiego boga Zeusa. Callisto był nimfem i córką króla Lycyona. Wszystkie księżyce Galilei zostały nazwane na cześć miłośników Zeusa.
Misje Pioneer 10 i 11 nie ujawniły dużej ilości nowych informacji. W 1979 roku misje Voyager ukończyły flybysów. Te statki potrafiły wyobrazić sobie pół powierzchni Księżyca. Później, misja Galileo, która spędził osiem lat na orbicie wokół Jowisza, zdołała wyobrazić sobie całą powierzchnię. Callisto został zidentyfikowany jako możliwe miejsce dla ludzkich poszukiwań w przyszłości. Naukowcy uważają, że księżyc może być realną opcją ze względu na brak aktywności geologicznej, a jej odległość od Jowisza zmniejsza ilość promieniowania z planety.