Buddyzm: Początki i Historia

Fakty o buddyzmie

Wyświetl Aktywność

Słownictwo

Wyświetl Aktywność

Wakacje

Wyświetl Aktywność

Pod Drzewem Bodhi

Wyświetl Aktywność

Plakat Biografii

Wyświetl Aktywność

Porównać i Kontrastować

Wyświetl Aktywność

Podstawowe pytania dotyczące buddyzmu

1. Kiedy i gdzie narodził się buddyzm?
2. Kim był Budda i czego nauczał swoich wyznawców?
3. W co wierzą buddyści i jakie święta obchodzą?
4. Jakie przedmioty lub symbole są ważne lub święte w buddyzmie?
5. Gdzie są dziś jego wyznawcy i ile osób praktykuje buddyzm na całym świecie?
6. Jak czczą buddyści i kim są ich duchowi przywódcy?

Czym jest buddyzm?

Siddhartha Gautama urodził się jako hinduski książę gdzieś około 480 - 623 pne (rachunki są różne). Według legendy, ojciec Siddharthy usłyszał przepowiednię, że jego nowo narodzone dziecko zostanie przywódcą religijnym, zamiast zająć należne mu miejsce na tronie, aby zostać jego następcą. Z tego powodu król ukrywał przed synem wszelkie formy ludzkiego cierpienia. Siddharthę otaczały luksusy i przywileje, a wszystkim w pałacu nie wolno było rozmawiać o jakichkolwiek chorobach, cierpieniach czy śmierci. Mówi się, że w wieku około 29 lat Siddhartha otrzymał pozwolenie na wyjście poza pałac. Podczas swojej podróży Siddhartha zobaczył starca, chorego i zmarłego, co bardzo go zaniepokoiło. Zastanawiał się, jaki byłby cel życia, gdyby każdego w końcu dotknęły choroby, starość i śmierć.

Kontynuując swoją podróż, Siddhartha zobaczył mnicha, który żył jako asceta, bez domu i mienia, a mimo to ten człowiek był szczęśliwy. Zaintrygowało to Siddharthę i właśnie wtedy postanowił porzucić swoje życie jako książę, aby szukać sensu życia i tego, jak zakończyć cierpienie i znaleźć szczęście. Siddhartha udał się na wyprawę, aby uczyć się od największych mistrzów jogi i medytacji w kraju. Praktykował ekstremalną formę postu i medytacji przez 6 lat, żywiąc się niczym więcej niż nasionami, które spadły mu na kolana. Pod koniec 6 lat Siddhartha zdał sobie sprawę, że nie znalazł odpowiedzi na pytanie o sens życia. W rzeczywistości czuł, że jego myśli były jeszcze bardziej zamglone z powodu skrajnego głodu.

Siddhartha doszedł do przekonania, że droga do szczęścia leży gdzieś pomiędzy życiem w skrajnym luksusie, które porzucił, a jego obecnym życiem w skrajnej biedzie. Usiadł pod drzewem figowym z liśćmi w kształcie serca i medytował przez kilka dni. Dzięki medytacji Siddhartha doznał objawienia i osiągnął oświecenie. Zaczął rozumieć, że odpowiedzią na życiowe cierpienie jest wyeliminowanie pożądania. Uważał, że ludzie cierpią, ponieważ chcą, aby wszystko potoczyło się w określony sposób, zamiast zaakceptować fakt, że wszystko zawsze się zmienia. Wierzył, że wraz z tą akceptacją strach przed chorobą, starością i śmiercią w końcu zniknie. Wierzył, że bez tego strachu można wreszcie położyć kres własnemu cierpieniu i ostatecznie osiągnąć nirwanę . Nirwana to transcendentny stan, w którym nie ma cierpienia, pragnień ani poczucia siebie. Po osiągnięciu nirwany uwalniano by się z cyklu reinkarnacji.

Cztery Szlachetne Prawdy

Po tym oświeceniu Siddhartha został Buddą. Wyszedł w świat, aby uczyć innych tego, co odkrył. Jego wyznawcy nazywali się Sangha , buddyjską wspólnotą mnichów, mniszek, nowicjuszy i świeckich. Budda ustanowił Cztery Szlachetne Prawdy.

Pierwsza Szlachetna Prawda jest taka, że życie jest wypełnione cierpieniem (zwanym także dukkha ) lub niezadowoleniem. Życie zawsze będzie niezadowalające, ponieważ ludzie martwią się nietrwałością życia i tym, że życie nie spełnia ich oczekiwań. Ludzie są dotknięci pragnieniem, aby wszystko pozostało bez zmian. Chcą zatrzymać najlepsze chwile swojego życia lub swoich bliskich, podczas gdy w rzeczywistości życie ciągle się zmienia.

Druga Szlachetna Prawda jest taka, że dukkha jest spowodowana pragnieniem i faktem, że ludzie trzymają się swoich pragnień: posiadania, ludzi i samego życia. Ludzie chcą rzeczy, których nie mają, i chcą dobrych rzeczy w życiu, których nigdy nie zmienią. Jednak majątek jest tymczasowy, a ludzie rosną i zmieniają się, aż w końcu starzeją się i umierają. Budda nauczał, że nie można pragnąć trwałości w nietrwałym świecie. To pragnienie zawsze prowadzi do cierpienia. Budda nauczał, że aby zakończyć cierpienie i mieć szczęśliwe życie, człowiek musi cieszyć się tym, co ma, bez przywiązania i nie może pragnąć rzeczy, których nie ma.

Trzecia Szlachetna Prawda mówi, że istnieje sposób na zakończenie cierpienia. Budda nauczał, że skoro sami jesteśmy przyczyną własnego cierpienia, musimy również być rozwiązaniem. Możemy nie być w stanie kontrolować tego, co się z nami dzieje, ale jesteśmy w stanie kontrolować naszą reakcję na to, co się dzieje.

Czwarta Szlachetna Prawda mówi, że podążając Szlachetną Ośmioraką Ścieżką Buddy, można znaleźć kres cierpienia.

Szlachetna Ośmioraka Ścieżka

Szlachetna Ośmioraka Ścieżka, znana również jako Środkowa Droga, to sposób na zmianę sposobu myślenia, aby osiągnąć szczęście. Budda wierzył, że podążanie Ośmioraką Ścieżką prowadzi do szczęścia. Wierzył, że jeśli uda się oczyścić ich umysł z pragnień i potrzeby kontrolowania nietrwałości życia, będą mogli cieszyć się każdą chwilą, która nadchodzi.

Osiem kroków to

1. właściwy pogląd: akceptacja Czterech Szlachetnych Prawd
2. właściwa myśl: rozpoznanie, że twój najgorszy wróg nie może cię skrzywdzić bardziej niż twoje własne myśli i że powinieneś wypełnić swój umysł pozytywnością i współczuciem dla siebie i innych
3. właściwa mowa: używaj pozytywnych słów, kiedy mówisz, a nie negatywnych, takich jak obelgi, plotki i kłamstwa
4. właściwe działanie: postępuj życzliwie i ze współczuciem wobec wszystkich żywych istot i zapisz się na życie bez przemocy lub ahimsa
5. odpowiednie środki do życia: unikaj wykonywania pracy lub pracy, która wyrządza krzywdę innym żywym istotom i wybieraj uczciwość i życzliwość
6. właściwy wysiłek: wkładaj wysiłek w otwieranie umysłu na dobre myśli, jednocześnie odpychając negatywne myśli
7. właściwa uważność: pozostawanie w teraźniejszości bez rozpamiętywania przeszłości lub martwienia się o przyszłość, uważając jednocześnie, aby nie osądzać innych ani siebie
8. właściwa koncentracja: używanie medytacji do skupienia umysłu i uzyskania lepszego wglądu w siebie, innych i świat

Inną fundamentalną wiarą w buddyzmie jest karma . Karma dyktuje, że każda akcja pociąga za sobą reakcję, więc twoje dobre uczynki zrodzią dobre rzeczy w tym lub następnym życiu, podczas gdy twoje złe uczynki powrócą, by cię prześladować później. Padmasambhava, legendarny indyjski mistyk buddyjski powiedział, że „jeśli chcesz poznać swoje przeszłe życie: spójrz na swoje obecne ciało; jeśli chcesz poznać swoją przyszłość: spójrz na swój umysł”. Karma wpływa na to, jak odrodzisz się po śmierci, ale każdy ma moc zmiany i uczynienia swojego życia lepszym, skupiając się na czynieniu dobra.

Samsara to kolejna podstawowa wiara buddyzmu. Podczas gdy reinkarnacja to ponowne narodziny duszy w innym ciele, samsara to cały cykl. Samsara to ciągły cykl narodzin, życia, śmierci i ponownych narodzin wszystkich żywych istot. Kiedy Budda osiągnął oświecenie, został uwolniony z cyklu samsary, ponieważ osiągnął nirwanę. Ośmioraka Ścieżka jest jak 8 szprych na kole, które obracają się razem. Pragnienie i karma są powodem, dla którego cykl trwa i trwa, a jedynym sposobem na przerwanie tego cyklu jest zakończenie pragnienia, a tym samym cierpienia.

Rozprzestrzenianie się buddyzmu

Po tym, jak Budda osiągnął oświecenie, spędził następne 45 lat swojego życia podróżując po całych Indiach, nauczając swoich wierzeń. Zmarł w wieku około 80 lat, a jego zwolennicy, Sangha, nadal rozpowszechniali jego nauki o właściwym sposobie życia lub Dharmie w Indiach i Azji. Chociaż buddyzm narodził się w Indiach, ostatecznie podupadł, a hinduizm nadal jest najpopularniejszą religią Indii. Jednak buddyzm pozostaje dominujący w większości Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Istnieją dziesiątki różnych gałęzi buddyzmu, takich jak Theravada, która jest popularna na Sri Lance, Birmie, Tajlandii, Kambodży i Laosie. Inną gałęzią jest mahajana, która jest popularna w Nepalu, Tybecie, Mongolii, Chinach, Wietnamie, Korei, Tajwanie i Japonii. Sektą mahajany jest wadżrajana (buddyzm diamentowych pojazdów), którą wielu nazywa buddyzmem tybetańskim. Dalajlama jest najwyższym przywódcą buddyzmu tybetańskiego i tradycyjnie był przywódcą narodu tybetańskiego. W latach pięćdziesiątych Chiny przejęły Tybet, a obecnie Dalajlama żyje na wygnaniu w Indiach. Obecnie na świecie jest ponad 500 milionów buddystów.

Buddyści, podobnie jak większość tradycji azjatyckich, przestrzegają kalendarza księżycowego, który opiera się na cyklach księżyca. Każdy miesiąc w kalendarzu księżycowym zaczyna się wraz z nowiem i każdy miesiąc trwa 29-30 dni. Każdy buddyjski rok jest o około 10 dni krótszy niż rok zachodni. Ważnymi dniami miesiąca dla buddystów są dni, w których występuje pełnia lub nów księżyca.

Głównym buddyjskim świętem roku jest Dzień Buddy, Wesak lub Vesak, który jest świętem narodzin, oświecenia i śmierci Buddy. Buddyjskie domy udekorowane są kolorowymi lampionami i flagami. Buddyści odwiedzają swoje lokalne świątynie, aby uczestniczyć w nabożeństwach i naukach oraz składać ofiary mnichom. Kolejnym świętem jest buddyjski Nowy Rok. To czas na medytację i autorefleksję oraz szukanie sposobów na poprawę siebie. Obejmuje to również sprzątanie i dekorowanie domu oraz dawanie prezentów przynoszących szczęście. Dla wielu buddystów Nowy Rok jest obchodzony, gdy przypada chiński (księżycowy) Nowy Rok, jednak inni buddyści mogą świętować w inny dzień i zależy to od kraju i sekty buddyzmu.

Dzień Dharmy obchodzony jest przez buddystów therawady w lipcowy dzień pełni księżyca. Oznacza początek nauk Buddy. Wkrótce po oświeceniu Budda udał się na poszukiwanie swoich uczniów i nauczał ich o swoim doświadczeniu oraz odkryciu Czterech Szlachetnych Prawd i Ośmiorakiej Ścieżki. Wokół tego koncentruje się Dzień Dharmy. Dzień Parinirwany lub Dzień Nirwany upamiętnia dzień, w którym Budda umarł i osiągnął Parinirwanę, czyli całkowitą Nirwanę. Mówi się, że gdy Budda miał 81 lat, wiedział, że nadszedł dla niego czas śmierci, więc położył się i zmarł spokojnie pod tym samym drzewem Bodhi, na którym po raz pierwszy osiągnął oświecenie. Święto to obchodzone jest w lutym.

Buddyści czczą w buddyjskiej świątyni lub klasztorze. Świątynie obejmują vihara, chaitya, wat, pagoda i stupa. Stupy to budowle w kształcie kopuły wznoszone jako świątynie buddyjskie, które zawierają relikwie, zazwyczaj prochy buddyjskich mnichów, i są używane przez buddystów jako miejsce medytacji.

Buddyści używają wielu symboli i świętych przedmiotów. Japamala lub Mala to koraliki modlitewne używane w buddyzmie, a także w innych religiach, takich jak hinduizm, dżinizm i sikhizm. Zwykle mają 108 koralików, które służą do modlitwy. Mogą mieć również 27 koralików, które są liczone cztery razy. Innym świętym przedmiotem w buddyzmie są młynki modlitewne, które mają wydrążony cylinder zawierający ciasno zwinięty papier z mantrą lub modlitwami. Gdy koła się obracają, wysyłane modlitwy mnożą się. Inne święte przedmioty to wizerunki Buddy, dzwonki modlitewne, muszle i misy. Symbol Om , który reprezentuje ostateczną rzeczywistość, świadomość lub Atmana, jest śpiewany w buddyzmie, a także używany w hinduizmie, dżinizmie i sikhizmie.

Buddyści wierzą, że nie należy wyrządzać krzywdy żadnej żywej istocie. Z tego powodu wielu buddystów jest weganami lub wegetarianami. Większość buddystów nie wierzy ani nie czci jednego Boga lub wielu bogów, jak w innych religiach, ale zamiast tego przestrzega nauk Buddy i czci go jako formę szacunku. Buddyści wierzą w dobre i moralne życie i jak mówi Dalajlama: „…wierzą, że celem życia jest bycie szczęśliwym. Z samego rdzenia naszej istoty pragniemy zadowolenia. ... Ponieważ nie jesteśmy wyłącznie istotami materialnymi, błędem jest pokładanie wszelkich nadziei na szczęście wyłącznie w rozwoju zewnętrznym. Kluczem jest rozwinięcie wewnętrznego spokoju.”

Dzięki ćwiczeniom zawartym w tym planie lekcji uczniowie pokażą, czego nauczyli się o buddyzmie. Zapoznają się ze środowiskiem, zasobami, technologiami, religią i kulturą buddyzmu i będą mogli wykazać się swoją wiedzą w formie pisemnej i ilustracyjnej.