Penicylina jest rodzajem leków antybiotykowych wytwarzanych z pleśni, które są skuteczne przeciwko infekcjom bakteryjnym. Alexander Fleming po raz pierwszy odkrył związek z pleśnią i rozwinął antybiotyk w 1928 roku.
Antybiotyki były stosowane w leczeniu zakażeń przez wiele wieków. Starożytni Grecy używali form i roślin do leczenia zakażeń, nawet jeśli nie zrozumieli przyczyny choroby lub mechanizmów, jak działały naturalne środki zaradcze.
Penicyliną w szerokim pojęciu jest grupa leków antybiotykowych pochodzących z formy. Po raz pierwszy odkrył go szkocki naukowiec Alexander Fleming w 1928 roku. Kiedy wrócił z wakacji, stwierdził, że grzyb, penicylium notatum , skażał płytkę bakterii gronkowców, które odkrył. Zauważył, że wokół grzy są kręgi, w których nie ma bakterii. Doszedł do wniosku, że grzyb produkował chemikę hamującą rozwój bakterii. Miał pojęcie, że mógłby wykorzystać to na ludziach.
Oficer policji o nazwisku Albert Alexander był pierwszą osobą, która ma być wstrzyknięta penicyliną. Został zarażony po zarysowaniu z różanego ciernia i był krytycznie chory. Mimo że naukowcy nie zdołali uratować życia pacjenta, udało im się wykazać niektóre z terapeutycznych efektów tego leku.
Howard Florey i Ernst Chain udało się z powodzeniem wydzielić penicylinę i zdołały dokładnie zbadać jej właściwości. Ta praca oznaczała, że lek może być produkowany masowo. Howard Florey i Ernst Chain podzieliły się nagrodą Nobla z Fleming za ich pracę nad Penicillin w 1945 roku. Leki na penicylinę mogą być stosowane w leczeniu wielu różnych zakażeń bakteryjnych i są nadal stosowane w dzisiejszych czasach.
Przed odkryciem penicyliny wiele osób zmarło lub nie leczyło nawet najprostszych zakażeń. Penicylina może leczyć infekcje takie jak: