Arthur Miller był amerykańskim dramatopisarzem, znanym ze swoich sztuk Death of a Salesman i The Crucible . Jego tragiczne sztuki ujmowały przeżycie wspólnego człowieka w obliczu rozpaczy.
Arthur Miller był amerykańskim dramatopisarzem, znanym ze swoich sztuk Death of a Salesman i The Crucible . Miller urodził się w 1915 roku i przeżył dwa wojny światowe i Wielką Depresję. Jego ojciec walczył o to, że po upadku swojej działalności w katastrofie na giełdzie w 1929 roku wpłynął na pisanie Millera. Powtarzającym się tematem w jego tragicznych sztukach jest wspólna reakcja człowieka wobec desperacji.
Miller uczestniczył w University of Michigan, gdzie zaczął pisać sztuki do produkcji kampusu. Jego pierwsze sztuki po college'u odzwierciedlały konflikt między jednostką a społeczeństwem, dążenie do szczęścia i psychologicznej rzeczywistości. Było to widoczne w jego pierwszej sztuce "Człowiek, który miał wszystkie szczęście" i jego pierwszy sukces krytyczny, " All My Sons" . W 1949 roku Miller wygrał Nagrodę Pulitzera za śmierć sprzedającego , tragedię z Willym Lomanem, starszą sprzedarką, która nie spodoba się swoim marzyć o sukcesie.
W latach pięćdziesiątych XX wieku Miller wszedł w bardziej publiczną fazę życia po ślubie aktorki Marilyn Monroe i wchodzącej w kręgi Hollywood. W tym czasie Miller publicznie zareagował na McCarthy'ego, starania senatora Józefa McCarthy'ego w celu powstrzymania wzrostu komunizmu w Ameryce przez agresywne śledztwo obywateli oskarżonych o "działalność nie-amerykańską". Takie oskarżenia i wnioski senatu były często szkodliwe dla kariery wielu oskarżonych artystów, aktorów i pisarzy. Sam Millera został powołany w 1956 r. Przed Izbą Działań Zewnętrznych Ameryki Północnej i został ogłoszony pogardą Kongresu za odmowę nadania nazwiska ludziom działającym w komunistycznych lub innych "antyamerykańskich kręgach". Mania i destrukcja Miller widziany w McCarthy'ium znalazł się w jego sztuce "Tygiel" , która bada siły społeczne za procesami czarownic Salem.
Choć Miller nie wygrał wiele narodowego uznania jeszcze do lat 90., jego dramaty nadal badały podobne tematy. Miller połączył swoje badania nad amerykańskim snem ze świadomością społeczną i troską o człowieka pracującego. Jego sztuki odnoszą się do ponadczasowych pytań moralności, nadziei i rozpaczy, a dziś są nadal powszechnie czytane i wykonywane.
"Bo to jest moje imię! Ponieważ nie mogę mieć innego w moim życiu! Ponieważ kłamię i podpisuję się na kłamstwa! Ponieważ nie jestem warty kurzu na nogi tych, którzy powieszają! Jak mogę żyć bez mojego imienia? Dałem wam duszę moją; zostaw moje imię!
"Nie mówię, że jest wspaniałym człowiekiem. Willy Loman nigdy nie zarabiał dużo pieniędzy. Jego nazwisko nigdy nie było w gazecie. To nie najlepszy charakter, jaki kiedykolwiek żył. Ale jest człowiekiem, a do niego dochodzi straszna rzecz. Więc należy zwrócić uwagę. Nie wolno wchodzić do jego grobu jak stary pies. Uwaga, należy zwrócić uwagę na takie osoby ".
"Myślę, że tragiczne uczucie wywołuje się w nas, gdy znajdujemy się w obecności bohatera gotowego oddać życie, jeśli jest to konieczne, do zabezpieczenia jednej rzeczy - poczucia osobistej godności".