6 Specjalne Efekty Wizualne w Filmie

6 rodzajów efektów specjalnych w filmach

Efekty specjalne

Od samego początku procesu twórczego w grę wchodzi wyobraźnia. Zanim coś zaistnieje, musi zostać zwizualizowane w umyśle. Dzieje się tak na każdym kroku podczas kręcenia filmów. Najpierw trzeba napisać scenariusz, co jest niezbędnym ćwiczeniem tekstowym, które nie pozwala na wstępne obrazy. Następnie pojawia się scenorys. W tym momencie budzi się do życia pierwsza iskierka tego, co kryje się w umyśle artysty. Sekwencje są przedstawiane graficznie, zapewniając kluczowe klatki dla postępu filmu. To rewelacja po raz pierwszy zarejestrować to na własne oczy. Gdy produkcja ruszy, wszystko staje się realne. Reżyser musi przejrzeć rekwizyty i garderobę, przesłuchać i obsadzić aktorów, wyszukać i zatwierdzić lokalizacje i tak dalej. Kiedy wreszcie nadchodzi ten gorący moment – ​​kręcenie na planie – oglądasz swoje sceny raz na zawsze, prawda? Cóż, nie do końca…

Efekty wizualne. Wejdź w bardzo szeroki obszar specjalnych efektów wizualnych. Efekty VFX obejmują wykorzystanie technologii cyfrowej do tworzenia, ulepszania lub modyfikowania elementów wizualnych, które mogą być niepraktyczne, niebezpieczne lub niemożliwe do uchwycenia aparatem. W głębi historii filmu stosowano różne techniki w celu wstawienia obrazów, które nie zostały sfilmowane na planie, z rzeczami, które istniały. Teraźniejszość i to, czego jeszcze nie ma, w końcu będą dzielić ekran. Efekty specjalne w filmach to starannie opracowane techniki stosowane w celu tworzenia urzekających i oszałamiających wizualnie momentów, które poprawiają ogólne wrażenia kinowe. Obecnie powszechnie wiadomo, że prawie każdy hollywoodzki film zawiera odrobinę CGI (obrazów generowanych komputerowo). Jednak już w latach 90. XIX wieku filmowcy stosowali sprytne metody dodawania elementów do filmów za pomocą sztuczek w aparacie, sprytnego montażu i podwójnej ekspozycji. Filmowe efekty specjalne obejmują szeroką gamę technik, w tym efekty praktyczne, obrazy generowane komputerowo (CGI) i efekty wizualne (VFX), które wspólnie tworzą inspirujące efekty wizualne na dużym ekranie. Pomimo faktu, że era cyfrowa sprawiła, że ​​wiele z tych tradycyjnych technik stało się znacznie mniej powszechnych, praktycznie wszystkie z nich są nadal w użyciu.

Przykłady efektów specjalnych w filmach mogą obejmować wybuchowe sekwencje akcji ze skomplikowaną pirotechniką po płynną integrację fantastycznych stworzeń z materiałami filmowymi. Niezależnie od tego, w jaki sposób uzyskiwane są specjalne efekty wizualne, twórcy filmowi zawsze stawiani są przed jednym głównym wyzwaniem: jak nakręcić scenę, której w ogóle nie widać? Powtórzę raz jeszcze – film cyfrowy w dużym stopniu zawęził to wyzwanie. Ale ostatecznie aktorzy muszą grać przeciwko postaciom i wydarzeniom, które nie mają miejsca. Kamera musi zarejestrować negatywną przestrzeń, której jeszcze nie zna. I jak zawsze reżyser musi zawsze mieć świadomość tego, jak będzie wyglądać finalnie zmontowana scena, tym razem bez niczego na planie, na co można by patrzeć. Można to zrobić na wiele sposobów, ale różnią się one w zależności od zastosowanych technik. Komponowanie cyfrowe to kluczowy proces w przypadku efektów specjalnych, podczas którego łączy się wiele elementów wizualnych, warstwa po warstwie, w celu stworzenia spójnego i realistycznego obrazu końcowego. Poniżej znajdują się niektóre z najpopularniejszych efektów wizualnych stosowanych w pełnometrażowych filmach akcji oraz sposoby, w jakie filmowiec może podejść do opanowania sztuki „do zobaczenia później”.

1. Animacja

Istnieje wiele znanych przykładów filmów, w których animowane postacie wchodzą w interakcję z „prawdziwym” światem. Klasycznymi przykładami są filmy Disneya, takie jak Mary Poppins i Kto wrobił królika Rogera? Ręcznie rysowane animowane postacie i zwierzęta dodano po fakcie, a aktorzy musieli grać przeciwko rekwizytom zastępującym żywe odpowiedniki. Niedawno do pełnienia tej funkcji wykorzystano CGI, na przykład w The Life of Pi i Goosebumps . Dobra wiadomość dla twórców filmu jest taka, że ​​dobrze przygotowany scenorys posłuży jako przewodnik na etapie przedprodukcji, dzięki któremu obsada i ekipa będą mogli zapoznać się z koncepcją ostatecznych klatek i sekwencji. W połączeniu z ilustracjami postaci i renderingami scenografii można uchwycić pełny obraz, który pomoże przełożyć nie tylko akcję, ale także nastrój tego, co zostanie dodane później. Na planie mogą być także obecni aktorzy głosowi, którzy dodają element dźwiękowy, co może być szczególnie korzystne dla osób wypowiadających się na planie.

2. Miniatury

Jedną z najstarszych sztuczek w książce o specjalnych efektach wizualnych jest użycie miniatur. Tradycyjnie oznaczało to budowanie modeli środowisk w skali reprezentujących bardzo duże zbiory, takie jak całe miasta, masywne pojazdy, ogromne konstrukcje i tak dalej. Już w epoce ciszy w filmach takich jak Metropolis miniatury przedstawiały miasto przyszłości wraz z ruchomymi częściami. Aktorzy musieliby na nic nie zwracać uwagi i wmawiać nam, że oglądają zapierający dech w piersiach scenariusz. Chociaż pierwsze spojrzenie na miniatury ma miejsce już w scenorysie, to właśnie w procesie projektowania produkcji filmowcy po raz pierwszy realnie przyglądają się szczegółom budowanych modeli. Gdy rzemieślnicy zabiorą się do ich budowy, cała ekipa może naprawdę zobaczyć, co pojawi się na ekranie. Chociaż nie w przypadku każdej produkcji można uzyskać dostęp do ukończonych miniatur przed rozpoczęciem kręcenia na planie, nawet wczesne przykłady należy udostępnić kluczowemu personelowi produkcyjnemu i obsadzie. Stanie przed precyzyjnie skonstruowanymi miniaturami ma element dotykowy, który naprawdę wpada w oko. Można je nawet naprawdę dotknąć (ostrożnie!). Możliwość spotkania twarzą w twarz z tym, co później pojawi się na ekranie, przyniesie korzyści produkcji.

3. Matowe obrazy

Inną uświęconą tradycją metodą dodawania środowisk na dużą skalę jest malowanie matowe. Można to zrobić na kilka różnych sposobów, ale zasadniczo artysta maluje bardzo szczegółową, fotorealistyczną scenografię, często na masową skalę, aby zobrazować to, czego nie dałoby się zrobić w planie. Aktorzy są wpasowani w kadr, aby nie naruszyć granic maty, która zostanie dodana później. Czarnoksiężnik z krainy Oz wykorzystał je ze świetnym skutkiem, zwłaszcza gdy Dorothy i jego ekipa po raz pierwszy spojrzeli na Szmaragdowe Miasto w oddali. Gwiezdne Wojny wykorzystały je także w ujęciach takich jak rampa załadunkowa Gwiazdy Śmierci – te setki szturmowców zostały dosłownie wciągnięte! Scenorysy są często kluczem do wstępnego zrozumienia, jak te klatki będą wyglądać po zintegrowaniu obrazów, ale wszystko staje się znacznie jaśniejsze wraz z projektowaniem produkcji. W przeszłości te specjalistyczne obrazy mogły nie być gotowe do obejrzenia, zanim kamery wkroczyły na plan. Obecnie najpopularniejsze są materiały cyfrowe, a wczesny dostęp do materiałów wizualnych może sprawić, że cała ekipa będzie na bieżąco.

4. Zatrzymaj ruch

Animacja poklatkowa ma swój urok, nawet jeśli produkt końcowy nie jest w stanie ukryć tego, czym jest. Od starych klasyków, takich jak King Kong , po nominowany do Oscara w 2015 roku Anomalisa — istnieje tekstura eksponowania w pełni ruchomych modeli klatka po klatce, której CGI nigdy nie będzie w stanie odtworzyć. Figurki, takie jak lalki, pojazdy zabawkowe, glina lub prawie wszystkie surowce, które twórca filmowy może chcieć animować, są pieczołowicie filmowane w kilkudziesięciu pozach na sekundę, aby odtworzyć iluzję ruchu. Wczesne próby testowe mogą dać obsadzie i ekipie bardzo konkretne wyobrażenie o tym, co pojawi się obok nich na ekranie w postprodukcji, oferując ugruntowujące doświadczenie tam, gdzie wcześniej mieli do czynienia tylko z pustą przestrzenią na planie. Filmowcy mogą przygotować produkcję jeszcze wcześniej, udostępniając scenorysy i projekty postaci jeszcze przed wykonaniem zdjęć poklatkowych. A ponieważ w technikach poklatkowych często wykorzystuje się także makiety, miniatury, a nawet animacje, często dostępne jest znacznie głębsze źródło odniesienia, dzięki któremu wszyscy zaangażowani mogą przygotować się do udziału w produkcie końcowym.

5. Podwojenie

Wygląda na to, że wszyscy kochają bliźniaki. I klony. A może roboty uderzająco podobne do głównego bohatera. Tak czy inaczej, za każdym razem, gdy widzisz na ekranie podwójną postać, prawie zawsze oglądasz technikę podwajania (w przeciwieństwie do używania prawdziwych bliźniaków, trojaczków itp.). A w epoce cyfrowej podwojenie może łatwo doprowadzić do szaleństwa, podobnie jak liczne awatary Agenta Smitha wydają się nieskończenie mnożyć w filmach Matrix . Podwojenie całkowicie obciąża aktora: jak grać przeciwko sobie? Na wczesnym etapie przedprodukcji scenorys może pomóc obsadzie w opracowaniu fizycznej strategii wyrażania zestawień różnych osobowości. W przeszłości nagrany wcześniej dialog lub aktor prowadzący dialog kontrujący bardzo pomagał aktorowi podwajającemu jego rolę. Era cyfrowa pozwala na natychmiastowe powtórki i integrację podwójnych aktorów, dzięki czemu mogą dosłownie oglądać, jak działają przeciwko sobie na planie, jeśli zajdzie taka potrzeba. Ale jak zawsze, wykonanie wczesnych testów z dostępną technologią może jeszcze lepiej przygotować się do występu.

6. Grafika komputerowa

Najbardziej omawiany specjalny efekt wizualny to także ten, którego głębia wydaje się ludziom niedoceniana. Obrazy generowane komputerowo mogą dosłownie umieścić na ekranie wszystko – od rozległych krajobrazów, które w ogóle nie istnieją, po ogromne armie wypełnione cyfrowymi ludźmi zamiast statystów na planie. Technologia cyfrowa pozwala dosłownie malować i animować sceny w dowolny sposób wybrany przez twórcę. I, jeśli jest to pożądane, może zastąpić każdą inną formę efektu omówioną tutaj do tej pory. Mimo to istnieje wiele powodów, aby nadal używać miniatur, mat i modeli, dlatego często CGI miesza się z innymi mediami, aby stworzyć sekwencje filmowe. Zaletą tego procesu jest również to, że z „brakującymi” elementami często można wchodzić w interakcję na planie za pośrednictwem zintegrowanego kompozytu na monitorze. Daje to obsadzie i ekipie ogromną przewagę przy uzupełnianiu brakujących luk przed kamerą. Ale zanim to nastąpi, reżyser musi koniecznie poprosić o to, czego chce. CGI to kosztowny proces wymagający dużej wiedzy specjalistycznej i dużej załogi technicznej obsługującej drogie oprogramowanie i sprzęt. Chociaż istnieje luksus „kasowania” wyników, którego się nie lubi, popełnianie takich błędów wiąże się z ryzykiem ogromnego przekroczenia kosztów. Lepiej wcześniej zastosować tańsze metody. Nigdy nie należy wyrzucać narzędzi takich jak scenorysy, projekty produkcyjne i klipy testowe, nawet jeśli na planie dostępne będą cyfrowe kompozyty. Poprawne wykonanie wszystkiego od samego początku może zaoszczędzić filmowcom mnóstwo czasu, pieniędzy i kłopotów.

Efekty specjalne a efekty wizualne: odróżnianie praktycznych od cyfrowych

W kręceniu filmów efekty specjalne obejmują techniki praktyczne, takie jak eksplozje i animatronika, natomiast efekty wizualne wykorzystują technologię cyfrową do tworzenia lub ulepszania elementów trudnych lub niemożliwych do osiągnięcia w praktyce. Efekty specjalne skupiają się na sztuczkach wykonywanych w aparacie i manipulacji fizycznej, natomiast efekty wizualne wykraczają poza rzeczywistość, wykorzystując CGI i kompozycję cyfrową. Łącznie te dyscypliny zapewniają urzekające spektakle wizualne, które przesuwają granice wyobraźni w branży.

---

o autorze

Często zadawane pytania dotyczące efektów specjalnych w filmie

Kiedy badamy efekty wizualne filmu, które dwa najprawdopodobniej zostaną omówione?

CGI (obrazy generowane komputerowo) i efekty praktyczne to doskonałe przykłady do omówienia dwóch efektów wizualnych wykorzystywanych w popularnych filmach.

CGI (obrazy generowane komputerowo): CGI to technika cyfrowa, która umożliwia filmowcom tworzenie materiałów wizualnych i manipulowanie nimi za pomocą oprogramowania komputerowego. Zrewolucjonizował przemysł filmowy, umożliwiając tworzenie realistycznych stworzeń, fantastycznych środowisk i spektakularnych sekwencji akcji. Hitowe filmy, takie jak „Avatar”, „Avengers: Koniec gry” i „Park Jurajski”, pokazały ogromny potencjał CGI w przenoszeniu na ekran pomysłowych światów i zapierających dech w piersiach efektów wizualnych. Dzięki CGI twórcy filmowi mogą płynnie łączyć materiał filmowy z elementami stworzonymi cyfrowo, co zapewnia płynną integrację i realistyczne wrażenia wizualne.

Efekty praktyczne: Efekty praktyczne odnoszą się do technik fizycznych stosowanych na planie w celu tworzenia iluzji wizualnych. Polegają one na wykorzystaniu prawdziwych rekwizytów, makijażu, modeli, figurek, materiałów pirotechnicznych, animatroniki i innych namacalnych metod. Efekty praktyczne mają długą historię w kręceniu filmów i były odpowiedzialne za kilka kultowych momentów w kinie. Od przełomowych efektów stworzeń w „Obcym” po oszałamiające akrobacje w serialu „Mission: Impossible”, praktyczne efekty zapewniają namacalne i emocjonalne wrażenia zarówno aktorom, jak i widzom. Twórcy filmów często łączą efekty praktyczne z CGI, aby uzyskać płynne połączenie elementów świata rzeczywistego i ulepszeń cyfrowych.

Jakie są znane filmy znane z przełomowych efektów wizualnych?

Kilka filmów zyskało sławę dzięki przełomowym efektom wizualnym, rewolucjonizując branżę i podnosząc poprzeczkę dla przyszłych filmów. „Park Jurajski” (1993) zadziwił widzów realistycznym przedstawieniem dinozaurów przy użyciu obrazów generowanych komputerowo (CGI). „Matrix” (1999) wprowadził kultowy efekt bullet time, zmieniając sekwencje akcji. „Avatar” (2009) przesunął granice przechwytywania ruchu i CGI, tworząc wizualnie wciągający obcy świat. „Incepcja” (2010) zaprezentowała oszałamiające efekty wizualne, w tym walki w stanie nieważkości i sekwencje składania miast. „Gravity” (2013) ukazał ogrom przestrzeni kosmicznej poprzez płynną integrację gry aktorskiej i CGI. „Interstellar” (2014) łączył praktyczne efekty, miniatury i CGI, aby badać podróże kosmiczne i czarne dziury. Filmy te wywarły trwały wpływ, inspirując przyszłych twórców filmowych do przesuwania granic efektów wizualnych.

Co to są efekty wizualne w filmie?

VFX oznacza „efekty wizualne” w filmie. Odnosi się do wykorzystania technologii cyfrowej, obrazów generowanych komputerowo (CGI) i innych elementów wizualnych w celu ulepszenia lub stworzenia sekwencji wizualnych, które są trudne lub niemożliwe do osiągnięcia wyłącznie za pomocą środków praktycznych. Efekty wizualne w filmie obejmują szeroką gamę technik, w tym tworzenie realistycznych środowisk, animowanie fantastycznych stworzeń, symulowanie zjawisk naturalnych, takich jak ogień i woda, oraz dodawanie ulepszeń wizualnych do materiałów filmowych. Artyści zajmujący się efektami wizualnymi odgrywają kluczową rolę w procesie tworzenia filmu, korzystając ze specjalistycznego oprogramowania i technik, aby ożywić pomysłowe światy i niezwykłe efekty wizualne na dużym ekranie.