"Marahil naisip ng mga diwata na wala nang makinabang kung sa Hari lang mapupunta ang lahat, kahit na pinapahirapan lang niya ang mga tao. Ang mga hayop at ang dagat ay hindi na naka-ligtas at tila nagtampo na rin"
"Parang awa niyo na ho. Wala na po kaming makain, nasa iyo na ang lahat"
"Dapat ibigay sa akin ang nararapat sa akin sapagkat ako ang inyong harii!"
Ito ang palasyo ng isang hari. Hindi siya marunong tumingin ng karapatang pantao at walang malasakit sa pinamumunuan, Siya ay si Haring Barabas.
"Dinagpi nila ang aking ama dahil pinaglaban niya ang aming karapatan"
Ang mga nakatira at pinamumunuan ng hari ay lalong naghihirap sa kanilang araw-araw na pamumuhay sapagkat ang kanilang pinuno ay patuloy lang sa paghihirap sa kanila sa pamamagitan ng paghahanap ng pagkain para lang sa kanya.
Pagkatapos nito, nakita ng hari ang isang isda sa bulsa ng lalaki kaya mas lalong uminit ang kanyang ulo. Ito ay kanyang ipinadagpi at kinulong. Ang lahat ng mga pangyayari ay natuklasan ng batang anak ng lalaki.
Wala na siyang magagawa kundi humingi ng tulong sa diwata.
Nagkakaroon na sila ng lakas ng loob para labanan ang kasamaan ng hari. Hanggang sa nalaman nila ang pagpanaw ng namumuno sa lugar nila.
Kaunlaran, katarungan, malasakit at kabayanihan ang iniwan ang pamana ng mga naunang hari maliban kay Haring Barabas. Mayroong puno na nakita nila at pinaniniwalaan na iyon ang mga masasarap na pagkain na ipinagkait sa kanila ng hari. Sa mga nagdaan, mayroong mabuting pinuno ang sumunod kaya umunlad na ang kanilang pamumuhay.