Alarmlar bu gece sahada çalıyor. Nereden geldiğini göremiyorum; Korkuyla atlayacağım Pencereden dışarı bakıyorum, gökyüzünde yıldırım yanıp sönüyor, rüzgarlar çığlık atmadan kilerden çıkmamız gerektiğini biliyorum.
KASIRGA
Salona kadar yürüdüm, ailem elbiselerini çekiyor, köpek ve kediyi alıyorum, umut tutmalıyız. En kötüsü geçer, bu sefer bize çarpmaz, Kök mahzeni kapıyı çekip uçurumun altına ineriz.
Bir yük treni çarpması ve kükremesi havadar, Kapı tutunamayacağı gibi patlıyor; Biz korku dolu. Vay be, vay canına, vay canına! Crash! Kükreme! Rüzgar inliyor, Kiler kapısının odun sarsar.
Alarm hala sızlıyor, fakat dünya sessiz. Biz kapıyı dikkatli bir şekilde açıp dikkatle bakıyoruz. Evimiz hâlâ duruyor, arabamız iyi, kasırga bir gün daha evimizi bağışlıyor.