Het verhaal van de dienstmaagd analyseren: dystopische elementen

Dystopische literatuur is een snel groeiend subgenre van populaire fictie. Auteurs gebruiken vaak dystopieën om een ​​boodschap over de wereld waarin we vandaag leven over te brengen. Dystopias zijn uiterst gebrekkige samenlevingen. In dit genre is de setting vaak een gevallen samenleving, meestal na een grootschalige oorlog of een andere gruwelijke gebeurtenis, die chaos veroorzaakte in de voormalige wereld. In veel verhalen leidt deze chaos tot een totalitaire regering die absolute controle op zich neemt. De gebreken in dit soort dystopie zijn het centrum rond onderdrukking en beperkingen van vrijheid door centrale autoriteiten.

Studenten kunnen elementen van de dystopische samenleving van The Handmaid's Tale volgen tijdens het lezen. Laat leerlingen de zes gemeenschappelijke elementen van een dystopie volgen en deze elementen vervolgens samen met een ondersteunend citaat in een storyboard weergeven.

Dystopian Elements in The Handmaid's Tale

De mensen worden beperkt door onafhankelijk denken en handelen.

Voorbeeld:
Vrouwen mochten in de begindagen van het regime geen eigendommen bezitten of banen behouden. Vrouwen werden gescheiden in verschillende klassen, en ze mochten niet vrijuit naar andere landen verhuizen, veel gezinnen werden opgesplitst en ze mochten hun plichten niet ontlopen. Iedereen moest voorzichtig zijn met wat ze zeiden, omdat ze konden worden aangeklaagd wegens verraad.

De overheid in controle is vaak onderdrukkend.

Voorbeeld:
De overheid beperkt de toegang tot voedsel, lokale gebieden en reizen met het gebruik van voedsel-tokens, passcards en checkpoints. De overheid vereist dat de huishoudens van commandanten met Handmaids elke maand de ceremonie voltooien en dat vrome antwoorden worden gegeven als antwoorden voor alledaagse gesprekken. Zwarte busjes rijden rond en halen mensen op die beschuldigd worden van verraad. Ze hangen de lichamen aan de muur op voor publieke vertoning.

De setting is vaak futuristisch of in een fictief universum.

Voorbeeld:
De setting is niet futuristisch tot het einde van de roman; op het moment van het schrijven van de roman gebeurt dit echter ergens in de toekomst: de jaren negentig. Het westelijk halfrond is fundamenteel veranderd; de Verenigde Staten van Amerika bestaan ​​niet meer, vervangen door de Republiek Gilead.

Bevat elementen van overeenstemming, of extreme gelijkheid.

Voorbeeld:
Van alle klassen mensen wordt verwacht dat ze dezelfde kleding dragen die overeenkomt met hun klasse of plicht. Handmaids dragen rood, vrouwen dragen poederblauw, Martha's dragen saai groen, Econowives dragen rode, blauwe en groene strepen, enzovoort. Van mensen werd verwacht dat ze elkaar begroetten met vrome uitspraken, waarvan werd aangenomen dat iedereen zich had bekeerd tot deze specifieke sekte van het christendom.

De overheid portretteert hun samenleving als een utopie.

Voorbeeld:
De Republiek Gilead staat toeristen toe om de maatschappij te zien als het voorbeeld van de maatschappij die de dingen goed doet. Wanneer de Japanse toeristen Offred vragen of ze gelukkig is, wordt van haar verwacht dat ze ja zegt. De bovenste regionen van Gilead geloven dat wanneer de bevolking wordt bijgevuld en vrouwen niet langer zo hard moeten werken aan alles, dat uiteindelijk iedereen gelukkig zal zijn.

De protagonist wil de mensen herstellen in het conventionele leven.

Voorbeeld:
Offred biedt de hoop dat haar man, Luke, nog steeds leeft en dat ze samen hun dochter op een dag kunnen redden. Ze speelt een beetje met het idee van de Mayday Resistance, maar besluit uiteindelijk niet toe te geven omdat ze voor Nick valt. Ze maakt de banden die later het transcript "The Handmaid's Tale" worden, mogelijk in de hoop dat het voor het verzet kan worden gebruikt. Ze wil wel ontsnappen in de hoop dat ze uiteindelijk weer terug kan naar een normaal leven.