Het visnet wordt al sinds 8300 voor Christus gebruikt en wordt nog steeds op verschillende manieren gebruikt, met behulp van verschillende materialen. Visnetten hebben gezorgd voor een duurzame voedselbron voor mensen die minimale inspanning en inspanning vereist, hoewel ze ook onze omgeving sterk hebben beschadigd.
Sinds de oudheid worden verschillende soorten visnetten gebruikt. De eerste netten zijn gemaakt van natuurlijke materialen zoals gras, vlas, boomvezels en katoen. Het oudste net dat we hebben gevonden dateert van ongeveer 8300 voor Christus; het was gemaakt van wilg en gevonden met andere visuitrusting in de Karelische stad Antrea. Het op één na oudste visnet dateert uit de Mesolithische periode en werd gevonden met zinkputten op de bodem van een gedroogde zee.
Inheemse Amerikanen aan de Columbia River maakten netten van gras, brandnetels, de binnenste schors van ceder en vuren wortelvezels. Ze gebruikten hout voor drijvers en rotsen als gewichten. De Maori maakten netten die duizenden meters lang waren. We weten dat de Egyptenaren al vanaf circa 3000 v.Chr. Visnetten op basis van grafschilderingen kenden en waarschijnlijk gebruikten. Griekse literatuur verwijst naar visnetten; Ovidius spreekt erover en het gebruik van kurken als drijvers en lood voor gewichten; de Griekse auteur Oppian schreef de Halieutica , waarin hij verschillende manieren van vissen beschreef met behulp van netten van boten, schepnetten en vallen. Visnetten worden ook genoemd in de Noorse mythologie en de Bijbel.
Visnetten zijn in de loop van de tijd niet significant veranderd, maar de gebruikte materialen om ze te maken hebben. Visnetten zijn meestal gemaakt van gaas gevormd door het knopen van dunne draad. Tegenwoordig worden visnetten meestal gemaakt van kunstmatige polyamides zoals nylon. Organische polyamiden zijn echter nog steeds gebruikt; deze omvatten wol en zijdedraad. Verschillende materialen en objecten zijn ook gebruikt als drijvers of drijvers om te voorkomen dat de netten zinken. Vissers hebben kurk gebruikt voor drijvers; Rusland en Finland hebben berkenschors voor drijvers gebruikt. In andere regio's worden andere houtsoorten en zelfs glas gebruikt. Tegenwoordig zijn de meeste drijvers gemaakt van plastic schuim en zijn ze fel gekleurd. Aan de andere kant moeten sommige netten zinken, dus worden gewichten en ankers gebruikt. Sommige culturen gebruikten keramische gewichten en anderen gebruikten hondenparachutes - een soort zeeslak.
Netten worden op verschillende manieren gefabriceerd, afhankelijk van de cultuur die ze maakt. Er zijn natuurlijk massaproductiefaciliteiten, maar veel culturen maken nog steeds met de hand netten door de draden te weven. Er zijn veel soorten netten: gaasnet, kieuwnet, liftnet, ringzegennet, kluwen, schakels, duwnet, handnet en meer. Elk wordt anders gebruikt en voor een ander doel.
Hoewel de uitvinding van het visnet heeft bijgedragen aan het overleven van de mensheid, heeft het een ernstige impact op het milieu. Trawlvisserij op de bodem heeft de zeebodem beschadigd; bepaalde netten vangen ongerichte, niet-verhandelbare vis; netten gaan vaak verloren op zee en verstrikken een verscheidenheid aan zeeleven, waaronder vogels, dolfijnen, schildpadden, haaien en meer. Hoewel het visnet ons voortbestaan heeft gewaarborgd en vele culturen blijft ondersteunen, is de impact op het milieu - met name de zeeën en oceanen - zeer schadelijk geweest en wordt het alleen maar erger. Misschien is het tijd voor een aantal nieuwe innovaties met betrekking tot deze oude visserijtool.