Nagels dateren uit het oude Egypte en dienen verschillende doeleinden. Nagels zijn niet alleen in de bouw gebruikt - waarvoor ze echt bedoeld waren - maar ook voor kronkelige doeleinden. Hun waarde en productie ging door vele fasen, van handgemaakt, zeldzaam en duur tot machinaal vervaardigd op massale schaal.
Nagels worden al duizenden jaren gebruikt. De eerste nagels waren gemaakt van smeedijzer. Nagels gemaakt van brons werden gevonden in het oude Egypte, daterend uit ongeveer 3400 BCE. Hoewel nagels meestal als sluitingen zijn gebruikt, zijn er in de Bijbel nog andere gebruiken te noemen: de vrouw van Heber heeft een spijker in de tempel van een Kanaänitische bevelhebber gesmeten; Koning David verzamelt ze voor de Tempel van Salomo; en Jezus is gekruisigd aan het kruis met hen.
In het middeleeuwse Engeland waren spijkers waardevol en werden ze verhandeld als een informeel betaalmiddel. Nagels werden met de hand gemaakt tot ongeveer 1800 door vakmensen genoemd tackers . Vóór de uitvinding van de snijmachine , snijders snijden ijzeren staven in geschikte maten voor spijkermaker te gebruiken. Tegen de tijd van de Amerikaanse revolutie was Engeland 's werelds grootste fabrikant van nagels. In de Amerikaanse koloniën waren spijkers duur en moeilijk te verkrijgen, en mensen verbrandden verlaten huizen om de gebruikte nagels te verzamelen. Het werd zo'n probleem dat de staat Virginia het verbranden van iemands huis bij het verhuizen moest verbieden. Families maakten vaak spijkers in hun eigen kleine productie-installaties in hun huizen, waarmee ze ruilden of zelf gebruikten.
Thomas Jefferson schreef in een brief over hoe hijzelf een nagelstyliste was en dat de groei van de handel binnen de Amerikaanse kolonies mogelijk was vertraagd vanwege het verbod van nieuwe snijmolens door de Iron Act van 1750. Smeedijzeren nagels bleven worden geproduceerd in de 19e eeuw, hoewel de productie verminderde naarmate de industrie evolueerde, waarbij de smeedijzeren nagels werden achtergelaten voor toepassingen waarvoor zachte nagels niet geschikt waren, zoals hoefnagels.
De snijmachine werd in 1590 in Engeland geïntroduceerd, waardoor het gemakkelijker was om nagelstaven te maken. Het proces van het maken van spijkers was echter pas in 1790-1820 echt gemechaniseerd, toen de Verenigde Staten en Engeland een verscheidenheid aan machines uitvonden om de productie van spijkers uit smeedijzeren staven te automatiseren. De gesneden nagel (of vierkante nagel ) was geboren. Nagels knippen zijn veel sterker en worden gebruikt voor zwaardere taken en soms voor historische renovaties. Jacob Perkins patenteerde het fabricageproces voor gesneden nagels in Amerika, terwijl Joseph Dyer dat deed in Engeland. Dyer richtte een operatie op in Birmingham, Verenigd Koninkrijk, waar hij nagels maakte van ijzeren platen. Zijn operatie breidde zich uit en bereikte zijn hoogtepunt in de jaren 1860 voor het verval van de concurrentie met draadnagels .
Draadnagels worden gemaakt door draadspoelen door een reeks matrijzen te trekken totdat ze een specifieke diameter hebben bereikt, waarna ze in korte staven worden gesneden en vervolgens tot spijkers worden gevormd. Draadnagels worden ook Franse nagels genoemd omdat ze afkomstig zijn uit Frankrijk. Het productieproces van de nagels werd de komende decennia steeds meer geautomatiseerd, zodat bijna geen mensen grote hoeveelheden nagels hoefden te produceren. Nagels waren niet langer duur of moeilijk te vinden en het gebruik van smeedijzer voor nagels was drastisch verminderd. In 1913 bestond 90% van de nagels uit draadnagels. Tegenwoordig, terwijl er spijkers zijn voor verschillende doeleinden, zijn bijna alle nagels gemaakt van draad - hoewel de naam "draadnagel" nu typisch verwijst naar kleinere nagels.