Henry Wadsworth Longfellow was een Amerikaanse poetsdichter die traditionele romantische odes, ballads en narratieve gedichten gebruikt om de Amerikaanse geest te vangen en de helden van de jonge natie te vereeuwigen.
Henry Wadsworth Longfellow was de bekendste van de beroemde schrijvers van de negentiende eeuw, en was een van de meest populaire Amerikaanse romantische dichters van zijn leeftijd. Longfellow is in 1807 in Portland, Maine geboren. Zijn typische New England opvoeding en belangstelling voor de taalkunde past hem in voor een leven als professor op Bowdoin College en later Harvard University. Uiteindelijk stopte Longfellow het onderwijs om zich te concentreren op wat hij beschouwde als zijn ware passie en verantwoordelijkheid: poëzie.
Longfellow's poëzie kan niet gescheiden worden van zijn publieke aard. Onlangs populair in zijn leven voelde Longfellow de plicht om zijn landgenoten tevreden te stellen met zijn werken. Zo streeft zijn schrijven typisch vooral Amerikaanse onderwerpen en thema's. De blijvende 'Paul Revere's Ride', 'Evangeline', 'Song of Hiawatha' en 'The Wreck of the Hesperus' romantiseren alle belangrijke gebeurtenissen die bekend zijn aan zijn Noord-Amerikaanse publiek. Andere gedichten, zoals 'Een Psalm van het Leven', vangen de Amerikaanse geest door hun ophefende boodschappen en roepen om over de tegenspoed te triomfen.
Longfellow probeerde zijn lezers door zijn werken te bemochenen en te troosten, en hoewel hij de invloeden van zijn Europese studies in zijn poëzie bracht, voelde hij zelden met vorm. Hij is bekend om zijn traditionele odes, ballads en lange narratieve gedichten die gebruik maken van eenvoudige meter en aangename rijmmen. Zijn romantische gedichten beloven patriottische en familie waarden, terwijl ze de deugden van geduld, hard werk, trouw en moed bevorderen. In zijn eigen woorden voelde hij dat de poëzie "moest rusten / de rusteloze puls van de zorg, / en komen als de benedictie / dat volgt na het gebed" ("de dag is gedaan").
Terwijl het meer moderne publiek zijn poëzie als over-sentimentaliseerde heeft afgewezen, werd hij in zijn tijd wijd gelezen. Zijn werken werden nietjes in de hearthside, in scholen en bij burgerlijke ceremonies. Zijn roem was zo dat hij een van de weinige Amerikaanse dichters is om in de Poets 'Corner in de Westminster Abbey in Londen een buste te krijgen. Terwijl zijn naam niet altijd kan "echo" (zoals Revere's in "Paul Revere's Ride"), liet het een onmiskenbare postzegel op de Amerikaanse literatuur van de negentiende eeuw achter.
"Geloof me, elk hart heeft zijn geheime zorgen, waarvan de wereld niet weet, en vaak noemen we iemand koud, als hij alleen maar verdrietig is."
"Schepen die in de nacht passeren en elkaar terloops spreken, alleen een getoond signaal en een verre stem in de duisternis; Dus op de oceaan van het leven passeren we en spreken we elkaar, alleen een blik en een stem, dan weer duisternis en een stilte. "
"Het leven van grote mannen herinnert ons er allemaal aan dat we ons leven subliem kunnen maken, en vertrekken en ons voetafdrukken achterlaten op het zand van de tijd."