Tubman werd geboren in de slavernij en hielp anderen aan vrijheid na haar eigen succesvolle ontsnapping.
Harriet Tubman werd in 1822 in Maryland, VS, geboren in de slavernij. Oorspronkelijk genaamd Araminta Ross, veranderde ze haar naam in Harriet nadat ze in 1844 trouwde. Als meisje en jonge vrouw verdroeg Tubman brutale afranselingen voordat ze de slavernij ontvluchtte, haar familie achterlatend in om te ontsnappen aan de vrijheid.
Nadat ze wist te ontsnappen, riskeerde ze haar vrijheid en haar leven om terug te keren naar de zuidelijke slavenstaten om haar familie te vinden en anderen te helpen met vrijheid. Tubman maakte tijdens haar eigen ontsnapping gebruik van de Underground Railroad - een netwerk van veilige huizen voor vluchtende slaven - en werd een 'dirigent', die anderen hielp vluchten. Toen ze terugkeerde naar Maryland, ontdekte ze dat haar man hertrouwd was en geen wens had om zich bij haar te voegen. Niettemin bleef ze andere slaven helpen, en riskeerde ze haar leven in het proces. In de loop van elf jaar is naar schatting ongeveer 70 slaven ontsnapt naar het noorden, waar de slavernij werd verboden.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog werkte Tubman als verpleegster voor troepen van de Unie. Ze ging aan de slag als verkenner en leverde vitale informatie aan kolonel Montgomery en later werd ze de eerste vrouw die ooit een gewapende aanval leidde tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog.
Tubman had in 1859 een stuk grond gekocht in Auburn, New York en keerde daar na de oorlog terug. Ze nam veel mensen op, zowel voor de behoeftigen als voor haar eigen gezin. Naast haar bijdragen aan het helpen van slaven en campagne voeren voor de afschaffing van de slavernij, pleitte Tubman ook voor vrouwenkiesrecht, naast andere activisten zoals Susan B Anthony.
Later werd Tubman sterk betrokken bij het kerkelijk leven, nauw samenwerkend met de Afrikaans Methodisten-bisschoppelijke Zion-kerk en het schenken van land voor de bouw van een tehuis voor bejaarden. Haar gezondheid leed later in het leven, mede als gevolg van de afranselingen die ze als jonge slaaf doorstaan had, en ze leed aan hoofdpijn en aanvallen die verband hielden met een oud hoofdletsel. Tubman stierf in 1913 aan een longontsteking van 90 of 91 jaar oud.
Tubman's onverschrokken toewijding om de slavernij ten val te brengen, diende als inspiratie voor andere burgerrechtenleiders en activisten. Haar leven werd gevierd in boek, film en opera, en beelden van haar stand in Manhattan en op de campus van de Salisbury University in Maryland. Ze was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die op een Amerikaanse postzegel stond en wordt algemeen beschouwd als een van de meest invloedrijke Afro-Amerikanen in de geschiedenis.
"Nu ben ik vrij geweest, ik weet wat een vreselijke toestand de slavernij is. Ik heb honderden ontsnapte slaven gezien, maar ik heb nooit iemand gezien die bereid was terug te gaan en een slaaf te zijn. '
"Elke grote droom begint met een dromer. Onthoud altijd dat je in jezelf de kracht, het geduld en de passie hebt om naar de sterren te grijpen om de wereld te veranderen. "
"Ik zou voor mijn vrijheid vechten zolang mijn kracht voortduurt, en als de tijd rijp was dat ik zou gaan, zou de Heer hen mij laten nemen."