Emily Dickinson is een van de voornaamste Amerikaanse dichters van de negentiende eeuw en auteur van meer dan 1800 gedichten. Dickinson staat bekend om haar reclusieve gedrag en haar onconventionele poëtische stijl.
Emily Dickinson wordt algemeen beschouwd als een van de voornaamste Amerikaanse dichters van de negentiende eeuw. Hoewel slechts een handvol van haar gedichten in haar leven (anoniem) is gepubliceerd, bevat haar opus bijna 1800 gedichten, waarvan de meeste na haar dood zijn gepubliceerd. Dickinson schreef dikwijls voor haarzelf en een paar intieme vrienden. Als gevolg hiervan is haar unieke poëtische stem trots individualistisch.
Dickinson, geboren in Amherst, Massachusetts in 1830, had nauwe relaties met haar ouders en twee broers en zussen die het grootste deel van haar leven doorliep. Ze heeft nooit een beroep getrouwd of opgestaan, maar bleef in de familie thuis tot haar dood op 55-jarige leeftijd. Dickinson reisde weinig, ging slechts een jaar naar school en accepteerde een beperkt aantal sociale telefoontjes. Ze had echter veel contacten die ze door correspondentie handhaafden. Ze was een toegewijde briefschrijver en vertelde een aantal van haar gedichten met vrienden die als literaire critici voor haar optradden. Veel van Dickinson's leven en motivatie blijft een mysterie, hoewel de letters en gedichten die ze achterlaten, hints geven aan haar karakter. Gedichten zoals "Dit is mijn brief aan de wereld" en "Niemand" stelt een introverte, maar uitdagende geest voor. Hoewel schijnbaar gereserveerd was, was Dickinson onconventioneel en uitgedaagd met de geaccepteerde ideeën over huwelijk, religie en poëzie die door haar samenleving algemeen wordt aangenomen.
Dickinson's merk van individualisme is voor een deel verantwoordelijk voor haar aanhoudende populariteit. Na hun posthumous publicatie in 1890 ontmoetten haar gedichten met onmiddellijk succes, die tot op deze dag is voortgezet. Dickinson's gedichten zijn diep reflecterend en persoonlijk, en variëren in onderwerp van liefde, vreugde en succes tot pijn, eenzaamheid en dood. Haar poëtische stem is vaak eerste persoon en vaak geestig en sardonisch. Stylistisch is ze bekend om te experimenteren met vorm, met name bij haar afwijzing van traditionele interpunctie en liberaal gebruik van streepjes. Kortom, haar gedichten vertrouwen niet op rijm, hoewel veel gebruik maken van schuine rijm. Dickinson's gecomprimeerde, doelbewuste taal is elliptisch, waardoor verhoogde kracht door zijn ongecriteerde implicaties ontstaat.
De achtervolgende kracht van Dickinson's beknopte poëzie is alleen beklemtoond door de lore die haar mysterieuze en eenzame leven omringt. Dickinson's raadselachtige en onconventionele gedrag, haar korte en gedenkwaardige verzen, en haar gekke wit verdienen haar nog een plek onder de favorieten van vandaag.
"Als ik een boek leest en het mijn hele lichaam zo koud maakt, kan geen brand me ooit verwarmen, ik weet dat het poëzie is. Als ik fysiek voel alsof de bovenkant van mijn hoofd werd afgevoerd, weet ik dat het poëzie is. Dit zijn de enige manieren waarop ik het ken. Is er een andere manier? '
"Hoop is het ding met veren-
Dat zit in de ziel
En zingt de melodie zonder de woorden-
En nooit stoppen-helemaal ... "
"Niets zeggen ... soms zegt het meest."